Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
Η ΦΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Εκ δυνάμει όντος ενεργεία ον γίνεται και ου χωριστή μεν η ύλη ,τω δ' είναι έτερον και μία τω αριθμώ.
Αριστοτέλης
Η έννοια της φύσης στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία-να μία περιοχή όπου η επιστήμη και η ''ιδεολογία'' είναι αξεχώριστες.
Κι όμως αυτό δεν εμπόδισε την ελληνική φιλοσοφία να θέσει τα μεγάλα οντολογικά και γνωσιοθεωρητικά προβλήματα και να προσφέρει απαντήσεις που η επικαιρότητα τους γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη.
Εδώ βέβαια θα σκιαγραφήσουμε απλώς το πρόβλημα.
Αλλά αν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η παρουσίαση τούτου του σύντομου κειμένου,αυτό θα οφειλόταν στο ότι επιχειρεί να δει το πρόβλημα από μία διπλή άποψη-την άποψη του διαλεκτικού υλισμού,και μιας θεμελιακής επιστήμης-της Φυσικής.
1.ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ-ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΟ
Η ελληνική σκέψη-και αυτή-έχει σαν άξονα το θεμελιακό ερώτημα-Το είναι ταυτίζεται με τη φύση;Ή μήπως η φύση είναι ''προϊόν'' ενός όντος εξωτερικού ως προς αυτήν;
Οι πρώτοι φιλόσοφοι αναζήτησαν,καθώς μας λέει ο Αριστοτέλης,μία υλική αρχή απ'όπου το καθετί αντλεί την ύπαρξη του,όπου τελικά ξαναγυρνά και που η ουσία του διατηρείται σε πείσμα όλων των αλλαγών.
Οι ''πρώτοι φιλόσοφοι'' έθεσαν λοιπόν την αρχή της αντικειμενικότητας και της αυθυπαρξίας της φύσης-της ταύτισης του Είναι με τη Φύση.Η μαρτυρία του μεγάλου Σταγειρίτη είναι σωστή, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι-του 7ου και του 6ου αιώνα-αναζήτησαν το Είναι και το γίγνεσθαι ,η καλύτερα,το Είναι σαν γίγνεσθαι.Η στάση αυτή είναι ευεξήγητη.
Οι Ίωνες δεν είχαν ακόμα αποκοπεί από το μυθικό κόσμο της φυλετικής κοινωνίας.
Ζούσανε βέβαια σε πόλεις,σε μία κοινωνία όπου ο δουλοκτητικός τρόπος παραγωγής γινόταν όλο και πιο κυριαρχικός.Αλλά ένα μεγάλο μέρος από το εποικοδόμημα της φυλετικής οργάνωσης ήταν ακόμα ζωντανό,απ'όπου μερικά θεμελιακά χαρακτηριστικά της κοσμοαντίληψης τους.
Η ιωνική φιλοσοφία,παρά τη μυθολογική της ατμόσφαιρα,είναι βασικά υλιστική.
Σε τούτο το στάδιο,το Είναι ταυτίζεται με τη φύση.Αλλά η φύση,άρα το Είναι,βρίσκεται σε αιώνια αλλαγή.
Η λέξη φύσις ,σημαίνει κάτι που φύεται,που αυξάνει,κι όχι απλά κάτι που είναι.
Οι περισσότεροι από τους πρώτους φιλόσοφους-παραθέτουμε πάντα τον Αριστοτέλη-θεωρούσαν ότι οι αρχές των όντων είναι αποκλειστικά υλικές.Θεωρούσαν πραγματικά,πως τα συστατικά στοιχεία από τα οποία συντίθενται κατ'αρχήν τα όντα και στα οποία τελικά αποσυντίθενται,είναι τα μόνα δομικά στοιχεία και οι μόνες αρχές των πραγμάτων και ότι η ουσία τους παραμένει αιώνια,παρόλο που αδιάκοπα αλλάζει ιδιότητες.Τίποτα δεν δημιουργείτε και τίποτα δεν χάνεται,έλεγαν,και η αρχική αυτή οντότητα διατηρείται απεριόριστα.
Προτού περάσουμε στους ''φυσικούς'' της ιωνικής σχολής,δε θα 'ταν άσκοπο να αναφερθούμε πολύ σύντομα στον Ησίοδο,για να αναζητήσουμε τον πρώτο ορθολογικό πυρήνα στη μυθική ''κοσμολογία'' του,στη Θεογονία.
Ο Ησίοδος έζησε προς το τέλος του 8ου αιώνα στη Βοιωτία.Ήτανε βοσκός στον Ελικώνα.
Έζησε λοιπόν σε μία κοινωνία,όπου κυριαρχούσε η μυθική αντίληψη για τον κόσμο.
Η Θεογονία του είναι ένα είδος πρωτόγονης κοσμολογίας-''Πριν απ'όλα ήταν το Χάος.
Ύστερα η πλατύστερνη γη,σίγουρη βάση για κάθε ζωντανή ύπαρξη,κι ύστερα ο Έρωτας,ο πιο όμορφος ανάμεσα στους αθανάτους[...].Από το Χάος γεννήθηκε το Έρεβος και η μελανή Νύχτα.
Κι από τη Νύχτα γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.Και η Γη γέννησε ένα ίσο της ,τον έναστρο Ουρανό,ικανό να τη σκεπάζει ολόκληρη,και που θα πρόσφερε στους μακάριους θεούς μία σίγουρη παντοτινή βάση''.
Ο κόσμος λοιπόν βρίσκεται σε γίγνεσθαι-πρώτα το χάος,ύστερα η γη και ο έρωτας.Πρόκειται για τις τρεις πρώτες θεότητες.Ο έρωτας είναι η έλξη.Ο ίδιος δεν είναι γόνιμος.Ο ρόλος του,ωστόσο,είναι να σμίγει τους άλλους και να τους οδηγεί στη γονιμότητα.Η αρμονία είναι κόρη του Άρη και της Αφροδίτης,άρα καρπός των αντίθετων[Έχουμε εδώ ένα προϊδέασμα της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου,ριζωμένο βαθιά στην ελληνική μυθολογία].
Στην αφελή τούτη κοσμολογία,βρίσκουμε τα πρώτα στοιχεία μιας ''αυθόρμητης'' διαλεκτικής-το Είναι,θεωρούμενο σαν γίγνεσθαι,την αλληλεπίδραση η οποία νοείται σαν αιτία της αλλαγής,την πάλη και την ενότητα των αντίθετων σαν κινητήρια δύναμη του γίγνεσθαι.Σάμπως να'ταν απόλυτα αναγκαίο-σημειώνει ο Αριστοτέλης-να υπάρχει στον κόσμο κάποια αιτία, που προκαλεί την κίνηση και την ένωση.
Τη δυναμική αυτή αντίληψη της πραγματικότητας,τη βρίσκουμε σε πολλές μυθολογίες και θρησκείες.''Ο Ορφέας διηγιόταν με τα τραγούδια του,γράφει ο Γ.Τόμσον,πως ο ουρανός και η γη και η θάλασσα,που άλλοτε αποτελούσαν μία ενότητα,χωρίστηκαν με τη βία.πως τα αστέρια,το φεγγάρι και ο δρόμος του ήλιου είναι ένα αιώνιο σημάδι στον ουρανό.και πως σχηματίστηκαν τα βουνά,κι οι φλύαροι δρόμοι του νερού με τις νύμφες,και με όλα τα όντα που έρπουν μέσα τους''.
Η ορφική φιλοσοφία είναι μυστική.Στη βίβλο υπάρχει πάντα δημιουργία.Αλλά η φύση εδώ δεν είναι αυθύπαρκτη.Η διαδικασία της δημιουργίας είναι άμεσα πνευματοκρατική.
''Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και τη γην.Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος.και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου.Και πνεύμα θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.Και είπε ο Θεός,ΓΕΝΝΗΘΗΤΟ φως.και έγινε φως.και είδεν ο Θεός ότι το φως ήτο καλόν.και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους''.
Στην περίπτωση της μυθολογίας του Ησίοδου,η δημιουργία δεν είναι παρά η αυτοανάπτυξη της φύσης.Εδώ, δεν είναι μόνο το πνεύμα,ανώτερο και προηγούμενο από τη φύση,που είναι η αιτία της δημιουργίας.Αυτή η ίδια η δημιουργία χάνει το διαλεκτικό χαρακτήρα της-ανάγεται σε μία σειρά από στάδια ανεξάρτητα,χωρίς σύνδεση οργανική,εξαρτημένα από μία βούληση εξωτερική ως προς τη φύση.Η αντίθεση ιδεαλισμού-υλισμού δεν περιορίζεται λοιπόν στο θεμελιακό ερώτημα-αυθυπαρξία ή δημιουργία.
Ωστόσο η καθαυτό φιλοσοφία γεννήθηκε με τους τρεις ''φυσικούς'' της Μιλήτου.
Ο ΘΑΛΗΣ [624-547],έμπορος,γεωμέτρης αστρονόμος και φιλόσοφος,διάσημος για τις γνώσεις του,ο άνθρωπος που πρόβλεψε μία έκλειψη του ήλιου και που καθώς μας πληροφορεί ο Διογένης ο Λαέρτιος ,καθόρισε το έτος σε 365 ημέρες,θεώρησε σαν αρχή των πάντων, το νερό.
Η εκλογή δεν είναι τυχαία.Ο Θαλής είχε,όπως και οι σύγχρονοι του,πλατιές γνώσεις σχετικά με τη σπουδαιότητα του νερού για τη γέννηση και τη ζωή των φυτών και των ζώων.Ο Αριστοτέλης υπογραμμίζει άλλωστε τη σπουδαιότητα της παράδοσης για το ρόλο του νερού στη ζωή.Αναφέρεται στη μυθολογία, που καθώς μας το μεταφέρει ο Όμηρος,έβλεπε τον Ωκεανό και τη Θέτιδα σαν πατέρες της δημιουργίας και θεωρούσε το νερό σαν τον όρκο των θεών,που οι ποιητές ονόμαζαν Στύγα.
Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ [610-546],συμπατριώτης και σύγχρονος του Θαλή,θεώρησε πως το σύμπαν γεννήθηκε από το άπειρο.Το άπειρο είναι αδημιούργητο.Είναι αθάνατο και ανώλεθρο,προικισμένο με κίνηση.Με την κίνηση χωρίζονται τα αντίμαχα [θερμό-ψυχρό,υγρό-ξηρό].Τα ζώα γεννήθηκαν από την υγρασία.Τα όντα περνούν στην ύπαρξη ερχόμενα από το άπειρο και σ' αυτό αναγκαστικά επιστρέφουν.γιατί έτσι επανορθώνουν τις αμοιβαίες κακές πράξεις, σύμφωνα με τη χρονική τάξη.
Ο Αναξίμανδρος επεξεργάστηκε ένα γεωκεντρικό σύστημα.Η Γη κατέχει το κέντρο του σύμπαντος,είναι σφαιρική και η Σελήνη δέχεται το φως του ήλιου[είναι ψευδοφανής].
Ο Ήλιος δεν είναι μικρότερος από τη Γη και είναι καθαρή φωτιά.Τα όντα έχουν κοινή προέλευση και το γίγνεσθαι,η εσωτερική κίνηση του Είναι,ψυχώνεται από την πάλη των αντίθετων.Κατά τον Αναξίμανδρο,τα πάντα έρχονται από το άπειρο και σ'αυτό ξαναγυρίζουν με την καταστροφή.Ο κύκλος της γέννησης και της φθοράς,αφορά όλα τα υλικά όντα.
Ο μαθητής του Αναξίμανδρου, ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ [585-525] πήρε σαν αρχή μία άλλη υλική αιτία -τον αέρα.''Όπως η ψυχή μας,που αποτελείτε από αέρα,εξασφαλίζει τη συνοχή μας,το ίδιο η πνοή και ο αέρας περιβάλλουν ολόκληρο το σύμπαν''.Ο αέρας είναι άπειρος [ανάγκη και άπειρον είναι και πλούσιον,δια το μηδέποτε εκλείπειν].Η γένεση και η φθορά των σωμάτων δεν επηρεάζουν λοιπόν την ποσότητα του.Τα σώματα γεννιούνται με μία διπλή,αντιθετική κίνηση-πύκνωση και αραίωση.Η κίνηση με την οποία γεννιούνται τα σώματα,υπάρχει από την αιωνιότητα.Μ' αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η γη,καθώς και ο ήλιος,η σελήνη και τα άστρα.
Το νερό,το άπειρο,ο αέρας-Πρόκειται για υλικές αρχές που συνθέτουν την ουσία του Είναι.
Είναι αλήθεια πως το νερό του Θαλή δεν είναι το νερό της σύγχρονης χημείας.Είναι υλικό και την ίδια στιγμή έχει κάποια ιεροπρέπεια.Αλλά το ιερό αυτής της φιλοσοφίας είναι βαθιά δεμένο με τη ζωή και ανταποκρίνεται περισσότερο στο ρόλο του,στο ζωικό-ανθρώπινο γίγνεσθαι,παρά σε μία μεταφυσική της αντίθεσης ύλη-πνεύμα.Μπορεί άλλωστε κανείς να συναντήσει ακόμα στα ελληνικά χωριά τον απόηχο αυτού του υλικού-ιερού,που είναι δεμένο με τη ζωή,όταν ακούει τους ανθρώπους να ορκίζονται στο ψωμί,βασική τροφή,απ' όπου εξαρτάται η ζωή τους.
Ο Αριστοτέλης,ανάμεσα στους άλλους,είχε συνείδηση του υλιστικού χαρακτήρα αυτών των κοσμολογιών,και τις καταπολέμησε.
Το βασικό χαρακτηριστικό της φύσης των Ιώνων,είναι η αυθυπαρξία και η εξέλιξη.Η φιλοσοφία αυτή δέχεται την ψυχή,αλλά τη θεωρεί υλική.Δέχεται τους ''αθάνατους'' θεούς.
Αλλά οι θεοί αποτελούν κι αυτοί μέρος της φύσης.Βεβαιώνει λοιπόν την ενότητα του υλικού και του πνευματικού,στη βάση της πρωταρχικότητας της ύλης.
Η κίνηση,από την άλλη μεριά,είναι ενδογενής.Δεν υπάρχει λοιπόν ανάγκη για εξωτερική επέμβαση,για ''πρώτο κινούν''.
Με την κίνηση η φύση διαφοροποιείται.Από την ανόργανη φύση γεννιέται ο ζωντανός κόσμος.Το Είναι συλλαμβάνεται σαν γίγνεσθαι.Και αξίζει να κλείσουμε αυτή την παράγραφο με ένα απόσπασμα από τον Διόδωρο το Σικελό,που το πήρε από τους Ίωνες,ή το εμπνεύστηκε από τη φιλοσοφία τους,και που συνιστά τον πυρήνα μιας εξελικτικής αντίληψης για τη φύση,με καταπληκτική ομοιότητα με τις σύγχρονες αντιλήψεις [προτίμησα ν' αφήσω το κείμενο στη δική του γλώσσα].
Κατά γαρ την εξ αρχής των όλων σύστασιν μιαν έχειν ιδέαν ουρανόν τε και γην,μεμιγμένης αυτών της φύσεως.μετά δε ταύτα διαστάντων των σωμάτων απ' αλλήλων,τον μεν κόσμον περιλαβείν άπασαν την ορωμένην εν αυτώ σύνταξιν,τον δ' αέρα κινήσεως τυχείν συνεχούς, και το μεν πυρώδες αυτού προς τους μετεωράτους τόπους συνδραμείν,ανωφερούς ούσης της τοιάυτης φύσεως δια την κουφότητα.αφ' ης αιτίας τον μεν ήλιον και το λοιπόν πλήθος των άστρων εναποληφθήναι τη πάση δίνη.το δε ιλυώδες και θολερόν μετά της των υγρών συγκρίσεως επί ταυτό καταστήναι δια το βάρος.ειλούμενον δ' εν εαυτώ συνεχώς και συστρεφόμενον εκ μεν των υγρών την θάλατταν,εκ δε των στερεμνιωτέρων ποιήσαι την γην πηλώδη και παντελώς απαλήν.
Τοιάυτην δε το μεν πρώτον του περί τον ήλιον πυρός καταλαμψάντος πήξιν λαβείν,έπειτα δια την θερμοκρασίαν αναζυμουμένης της επιφανείας συνοιδησαί τινά των υγρών κατά πολλούς τόπους,και γενέσθαι περί αυτά σηπεδόνας υμέσι λεπτοίς περιεχομένας.όπερ εν τοις ύλεσι και τοις λιμνάζουσι των τόπων έτι και νυν οράσθαι γινόμενον επειδάν της χώρας κατεψυγμένης άφνω διάπυρος ο αήρ γένηται,μη λαβών την μεταβολήν εκ του κατ' ολίγον.Ζωογονουμένων δε των υγρών δια της θερμασίας τον ειρημένον τρόπον τας μεν νύκτας λαμβάνειν αυτίκα την τροφήν εκ της πιπτούσης υπό του περιέχοντος ομίχλης,τας δ' ημέρας υπό του καύματος στερεούσθαι.το δ' έσχατον των κυοφορουμένων την τελείαν αύξησιν λαβόντων,και των υμένων διακαυθέντων τε και περιρραγέντων ,αναφυήναι παντοδαπούς τύπους ζώων''.
Παρμένο από το ''η φύση στη διαλεκτική φιλοσοφία '' του Ευτύχη Μπιτσάκη, όπως και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν.[Δεύτερη έκδοση ,σύγχρονη εποχή]
Αριστοτέλης
Η έννοια της φύσης στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία-να μία περιοχή όπου η επιστήμη και η ''ιδεολογία'' είναι αξεχώριστες.
Κι όμως αυτό δεν εμπόδισε την ελληνική φιλοσοφία να θέσει τα μεγάλα οντολογικά και γνωσιοθεωρητικά προβλήματα και να προσφέρει απαντήσεις που η επικαιρότητα τους γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη.
Εδώ βέβαια θα σκιαγραφήσουμε απλώς το πρόβλημα.
Αλλά αν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η παρουσίαση τούτου του σύντομου κειμένου,αυτό θα οφειλόταν στο ότι επιχειρεί να δει το πρόβλημα από μία διπλή άποψη-την άποψη του διαλεκτικού υλισμού,και μιας θεμελιακής επιστήμης-της Φυσικής.
1.ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ-ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΟ
Η ελληνική σκέψη-και αυτή-έχει σαν άξονα το θεμελιακό ερώτημα-Το είναι ταυτίζεται με τη φύση;Ή μήπως η φύση είναι ''προϊόν'' ενός όντος εξωτερικού ως προς αυτήν;
Οι πρώτοι φιλόσοφοι αναζήτησαν,καθώς μας λέει ο Αριστοτέλης,μία υλική αρχή απ'όπου το καθετί αντλεί την ύπαρξη του,όπου τελικά ξαναγυρνά και που η ουσία του διατηρείται σε πείσμα όλων των αλλαγών.
Οι ''πρώτοι φιλόσοφοι'' έθεσαν λοιπόν την αρχή της αντικειμενικότητας και της αυθυπαρξίας της φύσης-της ταύτισης του Είναι με τη Φύση.Η μαρτυρία του μεγάλου Σταγειρίτη είναι σωστή, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι-του 7ου και του 6ου αιώνα-αναζήτησαν το Είναι και το γίγνεσθαι ,η καλύτερα,το Είναι σαν γίγνεσθαι.Η στάση αυτή είναι ευεξήγητη.
Οι Ίωνες δεν είχαν ακόμα αποκοπεί από το μυθικό κόσμο της φυλετικής κοινωνίας.
Ζούσανε βέβαια σε πόλεις,σε μία κοινωνία όπου ο δουλοκτητικός τρόπος παραγωγής γινόταν όλο και πιο κυριαρχικός.Αλλά ένα μεγάλο μέρος από το εποικοδόμημα της φυλετικής οργάνωσης ήταν ακόμα ζωντανό,απ'όπου μερικά θεμελιακά χαρακτηριστικά της κοσμοαντίληψης τους.
Η ιωνική φιλοσοφία,παρά τη μυθολογική της ατμόσφαιρα,είναι βασικά υλιστική.
Σε τούτο το στάδιο,το Είναι ταυτίζεται με τη φύση.Αλλά η φύση,άρα το Είναι,βρίσκεται σε αιώνια αλλαγή.
Η λέξη φύσις ,σημαίνει κάτι που φύεται,που αυξάνει,κι όχι απλά κάτι που είναι.
Οι περισσότεροι από τους πρώτους φιλόσοφους-παραθέτουμε πάντα τον Αριστοτέλη-θεωρούσαν ότι οι αρχές των όντων είναι αποκλειστικά υλικές.Θεωρούσαν πραγματικά,πως τα συστατικά στοιχεία από τα οποία συντίθενται κατ'αρχήν τα όντα και στα οποία τελικά αποσυντίθενται,είναι τα μόνα δομικά στοιχεία και οι μόνες αρχές των πραγμάτων και ότι η ουσία τους παραμένει αιώνια,παρόλο που αδιάκοπα αλλάζει ιδιότητες.Τίποτα δεν δημιουργείτε και τίποτα δεν χάνεται,έλεγαν,και η αρχική αυτή οντότητα διατηρείται απεριόριστα.
Προτού περάσουμε στους ''φυσικούς'' της ιωνικής σχολής,δε θα 'ταν άσκοπο να αναφερθούμε πολύ σύντομα στον Ησίοδο,για να αναζητήσουμε τον πρώτο ορθολογικό πυρήνα στη μυθική ''κοσμολογία'' του,στη Θεογονία.
Ο Ησίοδος έζησε προς το τέλος του 8ου αιώνα στη Βοιωτία.Ήτανε βοσκός στον Ελικώνα.
Έζησε λοιπόν σε μία κοινωνία,όπου κυριαρχούσε η μυθική αντίληψη για τον κόσμο.
Η Θεογονία του είναι ένα είδος πρωτόγονης κοσμολογίας-''Πριν απ'όλα ήταν το Χάος.
Ύστερα η πλατύστερνη γη,σίγουρη βάση για κάθε ζωντανή ύπαρξη,κι ύστερα ο Έρωτας,ο πιο όμορφος ανάμεσα στους αθανάτους[...].Από το Χάος γεννήθηκε το Έρεβος και η μελανή Νύχτα.
Κι από τη Νύχτα γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.Και η Γη γέννησε ένα ίσο της ,τον έναστρο Ουρανό,ικανό να τη σκεπάζει ολόκληρη,και που θα πρόσφερε στους μακάριους θεούς μία σίγουρη παντοτινή βάση''.
Ο κόσμος λοιπόν βρίσκεται σε γίγνεσθαι-πρώτα το χάος,ύστερα η γη και ο έρωτας.Πρόκειται για τις τρεις πρώτες θεότητες.Ο έρωτας είναι η έλξη.Ο ίδιος δεν είναι γόνιμος.Ο ρόλος του,ωστόσο,είναι να σμίγει τους άλλους και να τους οδηγεί στη γονιμότητα.Η αρμονία είναι κόρη του Άρη και της Αφροδίτης,άρα καρπός των αντίθετων[Έχουμε εδώ ένα προϊδέασμα της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου,ριζωμένο βαθιά στην ελληνική μυθολογία].
Στην αφελή τούτη κοσμολογία,βρίσκουμε τα πρώτα στοιχεία μιας ''αυθόρμητης'' διαλεκτικής-το Είναι,θεωρούμενο σαν γίγνεσθαι,την αλληλεπίδραση η οποία νοείται σαν αιτία της αλλαγής,την πάλη και την ενότητα των αντίθετων σαν κινητήρια δύναμη του γίγνεσθαι.Σάμπως να'ταν απόλυτα αναγκαίο-σημειώνει ο Αριστοτέλης-να υπάρχει στον κόσμο κάποια αιτία, που προκαλεί την κίνηση και την ένωση.
Τη δυναμική αυτή αντίληψη της πραγματικότητας,τη βρίσκουμε σε πολλές μυθολογίες και θρησκείες.''Ο Ορφέας διηγιόταν με τα τραγούδια του,γράφει ο Γ.Τόμσον,πως ο ουρανός και η γη και η θάλασσα,που άλλοτε αποτελούσαν μία ενότητα,χωρίστηκαν με τη βία.πως τα αστέρια,το φεγγάρι και ο δρόμος του ήλιου είναι ένα αιώνιο σημάδι στον ουρανό.και πως σχηματίστηκαν τα βουνά,κι οι φλύαροι δρόμοι του νερού με τις νύμφες,και με όλα τα όντα που έρπουν μέσα τους''.
Η ορφική φιλοσοφία είναι μυστική.Στη βίβλο υπάρχει πάντα δημιουργία.Αλλά η φύση εδώ δεν είναι αυθύπαρκτη.Η διαδικασία της δημιουργίας είναι άμεσα πνευματοκρατική.
''Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και τη γην.Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος.και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου.Και πνεύμα θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.Και είπε ο Θεός,ΓΕΝΝΗΘΗΤΟ φως.και έγινε φως.και είδεν ο Θεός ότι το φως ήτο καλόν.και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους''.
Στην περίπτωση της μυθολογίας του Ησίοδου,η δημιουργία δεν είναι παρά η αυτοανάπτυξη της φύσης.Εδώ, δεν είναι μόνο το πνεύμα,ανώτερο και προηγούμενο από τη φύση,που είναι η αιτία της δημιουργίας.Αυτή η ίδια η δημιουργία χάνει το διαλεκτικό χαρακτήρα της-ανάγεται σε μία σειρά από στάδια ανεξάρτητα,χωρίς σύνδεση οργανική,εξαρτημένα από μία βούληση εξωτερική ως προς τη φύση.Η αντίθεση ιδεαλισμού-υλισμού δεν περιορίζεται λοιπόν στο θεμελιακό ερώτημα-αυθυπαρξία ή δημιουργία.
Ωστόσο η καθαυτό φιλοσοφία γεννήθηκε με τους τρεις ''φυσικούς'' της Μιλήτου.
Ο ΘΑΛΗΣ [624-547],έμπορος,γεωμέτρης αστρονόμος και φιλόσοφος,διάσημος για τις γνώσεις του,ο άνθρωπος που πρόβλεψε μία έκλειψη του ήλιου και που καθώς μας πληροφορεί ο Διογένης ο Λαέρτιος ,καθόρισε το έτος σε 365 ημέρες,θεώρησε σαν αρχή των πάντων, το νερό.
Η εκλογή δεν είναι τυχαία.Ο Θαλής είχε,όπως και οι σύγχρονοι του,πλατιές γνώσεις σχετικά με τη σπουδαιότητα του νερού για τη γέννηση και τη ζωή των φυτών και των ζώων.Ο Αριστοτέλης υπογραμμίζει άλλωστε τη σπουδαιότητα της παράδοσης για το ρόλο του νερού στη ζωή.Αναφέρεται στη μυθολογία, που καθώς μας το μεταφέρει ο Όμηρος,έβλεπε τον Ωκεανό και τη Θέτιδα σαν πατέρες της δημιουργίας και θεωρούσε το νερό σαν τον όρκο των θεών,που οι ποιητές ονόμαζαν Στύγα.
Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ [610-546],συμπατριώτης και σύγχρονος του Θαλή,θεώρησε πως το σύμπαν γεννήθηκε από το άπειρο.Το άπειρο είναι αδημιούργητο.Είναι αθάνατο και ανώλεθρο,προικισμένο με κίνηση.Με την κίνηση χωρίζονται τα αντίμαχα [θερμό-ψυχρό,υγρό-ξηρό].Τα ζώα γεννήθηκαν από την υγρασία.Τα όντα περνούν στην ύπαρξη ερχόμενα από το άπειρο και σ' αυτό αναγκαστικά επιστρέφουν.γιατί έτσι επανορθώνουν τις αμοιβαίες κακές πράξεις, σύμφωνα με τη χρονική τάξη.
Ο Αναξίμανδρος επεξεργάστηκε ένα γεωκεντρικό σύστημα.Η Γη κατέχει το κέντρο του σύμπαντος,είναι σφαιρική και η Σελήνη δέχεται το φως του ήλιου[είναι ψευδοφανής].
Ο Ήλιος δεν είναι μικρότερος από τη Γη και είναι καθαρή φωτιά.Τα όντα έχουν κοινή προέλευση και το γίγνεσθαι,η εσωτερική κίνηση του Είναι,ψυχώνεται από την πάλη των αντίθετων.Κατά τον Αναξίμανδρο,τα πάντα έρχονται από το άπειρο και σ'αυτό ξαναγυρίζουν με την καταστροφή.Ο κύκλος της γέννησης και της φθοράς,αφορά όλα τα υλικά όντα.
Ο μαθητής του Αναξίμανδρου, ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ [585-525] πήρε σαν αρχή μία άλλη υλική αιτία -τον αέρα.''Όπως η ψυχή μας,που αποτελείτε από αέρα,εξασφαλίζει τη συνοχή μας,το ίδιο η πνοή και ο αέρας περιβάλλουν ολόκληρο το σύμπαν''.Ο αέρας είναι άπειρος [ανάγκη και άπειρον είναι και πλούσιον,δια το μηδέποτε εκλείπειν].Η γένεση και η φθορά των σωμάτων δεν επηρεάζουν λοιπόν την ποσότητα του.Τα σώματα γεννιούνται με μία διπλή,αντιθετική κίνηση-πύκνωση και αραίωση.Η κίνηση με την οποία γεννιούνται τα σώματα,υπάρχει από την αιωνιότητα.Μ' αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η γη,καθώς και ο ήλιος,η σελήνη και τα άστρα.
Το νερό,το άπειρο,ο αέρας-Πρόκειται για υλικές αρχές που συνθέτουν την ουσία του Είναι.
Είναι αλήθεια πως το νερό του Θαλή δεν είναι το νερό της σύγχρονης χημείας.Είναι υλικό και την ίδια στιγμή έχει κάποια ιεροπρέπεια.Αλλά το ιερό αυτής της φιλοσοφίας είναι βαθιά δεμένο με τη ζωή και ανταποκρίνεται περισσότερο στο ρόλο του,στο ζωικό-ανθρώπινο γίγνεσθαι,παρά σε μία μεταφυσική της αντίθεσης ύλη-πνεύμα.Μπορεί άλλωστε κανείς να συναντήσει ακόμα στα ελληνικά χωριά τον απόηχο αυτού του υλικού-ιερού,που είναι δεμένο με τη ζωή,όταν ακούει τους ανθρώπους να ορκίζονται στο ψωμί,βασική τροφή,απ' όπου εξαρτάται η ζωή τους.
Ο Αριστοτέλης,ανάμεσα στους άλλους,είχε συνείδηση του υλιστικού χαρακτήρα αυτών των κοσμολογιών,και τις καταπολέμησε.
Το βασικό χαρακτηριστικό της φύσης των Ιώνων,είναι η αυθυπαρξία και η εξέλιξη.Η φιλοσοφία αυτή δέχεται την ψυχή,αλλά τη θεωρεί υλική.Δέχεται τους ''αθάνατους'' θεούς.
Αλλά οι θεοί αποτελούν κι αυτοί μέρος της φύσης.Βεβαιώνει λοιπόν την ενότητα του υλικού και του πνευματικού,στη βάση της πρωταρχικότητας της ύλης.
Η κίνηση,από την άλλη μεριά,είναι ενδογενής.Δεν υπάρχει λοιπόν ανάγκη για εξωτερική επέμβαση,για ''πρώτο κινούν''.
Με την κίνηση η φύση διαφοροποιείται.Από την ανόργανη φύση γεννιέται ο ζωντανός κόσμος.Το Είναι συλλαμβάνεται σαν γίγνεσθαι.Και αξίζει να κλείσουμε αυτή την παράγραφο με ένα απόσπασμα από τον Διόδωρο το Σικελό,που το πήρε από τους Ίωνες,ή το εμπνεύστηκε από τη φιλοσοφία τους,και που συνιστά τον πυρήνα μιας εξελικτικής αντίληψης για τη φύση,με καταπληκτική ομοιότητα με τις σύγχρονες αντιλήψεις [προτίμησα ν' αφήσω το κείμενο στη δική του γλώσσα].
Κατά γαρ την εξ αρχής των όλων σύστασιν μιαν έχειν ιδέαν ουρανόν τε και γην,μεμιγμένης αυτών της φύσεως.μετά δε ταύτα διαστάντων των σωμάτων απ' αλλήλων,τον μεν κόσμον περιλαβείν άπασαν την ορωμένην εν αυτώ σύνταξιν,τον δ' αέρα κινήσεως τυχείν συνεχούς, και το μεν πυρώδες αυτού προς τους μετεωράτους τόπους συνδραμείν,ανωφερούς ούσης της τοιάυτης φύσεως δια την κουφότητα.αφ' ης αιτίας τον μεν ήλιον και το λοιπόν πλήθος των άστρων εναποληφθήναι τη πάση δίνη.το δε ιλυώδες και θολερόν μετά της των υγρών συγκρίσεως επί ταυτό καταστήναι δια το βάρος.ειλούμενον δ' εν εαυτώ συνεχώς και συστρεφόμενον εκ μεν των υγρών την θάλατταν,εκ δε των στερεμνιωτέρων ποιήσαι την γην πηλώδη και παντελώς απαλήν.
Τοιάυτην δε το μεν πρώτον του περί τον ήλιον πυρός καταλαμψάντος πήξιν λαβείν,έπειτα δια την θερμοκρασίαν αναζυμουμένης της επιφανείας συνοιδησαί τινά των υγρών κατά πολλούς τόπους,και γενέσθαι περί αυτά σηπεδόνας υμέσι λεπτοίς περιεχομένας.όπερ εν τοις ύλεσι και τοις λιμνάζουσι των τόπων έτι και νυν οράσθαι γινόμενον επειδάν της χώρας κατεψυγμένης άφνω διάπυρος ο αήρ γένηται,μη λαβών την μεταβολήν εκ του κατ' ολίγον.Ζωογονουμένων δε των υγρών δια της θερμασίας τον ειρημένον τρόπον τας μεν νύκτας λαμβάνειν αυτίκα την τροφήν εκ της πιπτούσης υπό του περιέχοντος ομίχλης,τας δ' ημέρας υπό του καύματος στερεούσθαι.το δ' έσχατον των κυοφορουμένων την τελείαν αύξησιν λαβόντων,και των υμένων διακαυθέντων τε και περιρραγέντων ,αναφυήναι παντοδαπούς τύπους ζώων''.
Παρμένο από το ''η φύση στη διαλεκτική φιλοσοφία '' του Ευτύχη Μπιτσάκη, όπως και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν.[Δεύτερη έκδοση ,σύγχρονη εποχή]
Κυριακή 10 Μαΐου 2015
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 11
Τα στάδια που πέρασε στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης,η ανάπτυξη της υλιστικής κοσμοθεωρίας από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα,σε γενικές γραμμές είναι τα εξής-
Οι αρχαίοι υλιστές φιλόσοφοι παρατηρούν ότι τα διάφορα φυσικά σώματα κινούνται και αλλάζουν με νόμους δικούς τους και ότι υπερφυσικές δυνάμεις δεν υπάρχουν.
Βρίσκουν δε ,ορισμένες μορφές της ύλης ως σταθερές και τις θεωρούν ως αρχή των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων.
Στις αρχαίες Ινδίες η σχολή των Τσαρβακιστών ως αρχικές και σταθερές μορφές της ύλης θεωρεί το νερό,τη φωτιά,το χώμα και τον αέρα.
Οι Κινέζοι ως αρχή των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων θεωρούν το νερό,το ξύλο,το μέταλλο,το χώμα και τη φωτιά.
Τα πρωταρχικά αυτά στοιχεία αποτελούνται από την ίδια υλική ουσία,το ''τσι''.
Οι πρώτοι αρχαίοι Έλληνες υλιστές φιλόσοφοι ως αρχική υλική ουσία θεωρούν,άλλος το νερό,άλλος το άπειρο,άλλος τον αέρα και άλλος τη φωτιά.
Οι κατοπινοί Έλληνες υλιστές ως αρχική υλική ουσία θεωρούν μικροσκοπικά υλικά σωματίδια.
Γενικά στην αρχαία Ελλάδα η επικρατέστερη θεωρία για τη γενική αρχική υλική ουσία,υπήρξε η θεωρία για τα άτομα.
Ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες υλιστές βρήκαν ότι αρχική και αμετάβλητη ύλη είναι άπειρα μικροσκοπικά υλικά σωματίδια,αδιαίρετα.
Με τις διάφορες ενώσεις των υλικών ατόμων σχηματίζονται τα διάφορα σύνθετα υλικά σώματα,η άπειρη ποικιλομορφία του κόσμου.
Άπειροι κόσμοι σχηματίζονται,αναπτύσσονται και διαλύονται.
Ο υλισμός αυτός ονομάστηκε ατομιστικός υλισμός.
Οι αρχαίοι υλιστές την αρχική υλική ουσία τη θεωρούν ως τη μόνη σταθερή υλική αντικειμενική πραγματικότητα.Το ''όντως ον''.Οι αρχαίοι υλιστές φιλόσοφοι υπήρξαν στη βάση μεταφυσικοί.
Η μεταφυσική είναι κλάδος της φιλοσοφίας,που ζητάει να βρει κάτω από τις αλλαγές,κάτι το σταθερό και αμετάβλητο,το απόλυτο,το όντων ον.Γι'αυτό ειδικότερα λέγεται ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ.
Οι αρχαίοι υλιστές θεωρούν την ύλη σαν μάζα.Η ύλη είναι άφθαρτη.
Οι αρχαίοι υλιστές βεβαιώνοντας ότι τα διάφορα σύνθετα σώματα προέρχονται από μία αρχική υλική ουσία,μας εμφανίζουν την υλική ενότητα του κόσμου.
Οι αρχαίοι υλιστές, μας βεβαιώνουν ότι τα διάφορα υλικά πράγματα αλλάζουν αδιάκοπα.
Θεωρούν δε,την αλλαγή αυτή κυκλική.Δεν διακρίνουν τη γέννηση του νέου που δεν υπήρχε προηγούμενα.
Οι αρχαίοι υλιστές διατυπώνουν και διαλεκτικές αντιλήψεις για την κίνηση και την αλλαγή των υλικών σωμάτων,για την προέλευση τούτων,για τη γενική σχέση τούτων ,για την πάλη και την ένωση των αντίθετων δυνάμεων.
Οι αρχαίοι υλιστές θεωρούν την κίνηση σαν απλή μετατόπιση του σώματος μέσα στο χώρο.
Βρίσκουν δε ,δε τις κινητήριες δυνάμεις στην πάλη και στην ένωση των εξωτερικών αντιθέσεων.Μερικοί μίλησαν για αυτοκίνηση της ύλης αλλά δεν προχώρησαν περισσότερο ένεκα ανεπάρκειας επιστημονικών γνώσεων.
Οι αρχαίοι υλιστές αναφέρουν την αντικειμενική ύπαρξη του χώρου και του χρόνου.
Οι αρχαίοι υλιστές βεβαιώνουν ότι τα οργανικά όντα προήλθαν από την ανόργανη ύλη αυτόματα.Δεν γνωρίζουν τους νόμους της εξέλιξης του υλικού κόσμου.
Οι αρχαίοι υλιστές πάλεψαν σκληρά ενάντια στις μυθικές και ιδεαλιστικές θεωρίες για τον κόσμο,που επικρατούσαν στην εποχή τους και έθεσαν σωστές βάσεις της υλιστικής φιλοσοφίας.
Ιωάννης Α.Μητρόπουλος''Η υλιστική φιλοσοφία''
Συνεχίζεται...
Οι αρχαίοι υλιστές φιλόσοφοι παρατηρούν ότι τα διάφορα φυσικά σώματα κινούνται και αλλάζουν με νόμους δικούς τους και ότι υπερφυσικές δυνάμεις δεν υπάρχουν.
Βρίσκουν δε ,ορισμένες μορφές της ύλης ως σταθερές και τις θεωρούν ως αρχή των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων.
Στις αρχαίες Ινδίες η σχολή των Τσαρβακιστών ως αρχικές και σταθερές μορφές της ύλης θεωρεί το νερό,τη φωτιά,το χώμα και τον αέρα.
Οι Κινέζοι ως αρχή των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων θεωρούν το νερό,το ξύλο,το μέταλλο,το χώμα και τη φωτιά.
Τα πρωταρχικά αυτά στοιχεία αποτελούνται από την ίδια υλική ουσία,το ''τσι''.
Οι πρώτοι αρχαίοι Έλληνες υλιστές φιλόσοφοι ως αρχική υλική ουσία θεωρούν,άλλος το νερό,άλλος το άπειρο,άλλος τον αέρα και άλλος τη φωτιά.
Οι κατοπινοί Έλληνες υλιστές ως αρχική υλική ουσία θεωρούν μικροσκοπικά υλικά σωματίδια.
Γενικά στην αρχαία Ελλάδα η επικρατέστερη θεωρία για τη γενική αρχική υλική ουσία,υπήρξε η θεωρία για τα άτομα.
Ορισμένοι αρχαίοι Έλληνες υλιστές βρήκαν ότι αρχική και αμετάβλητη ύλη είναι άπειρα μικροσκοπικά υλικά σωματίδια,αδιαίρετα.
Με τις διάφορες ενώσεις των υλικών ατόμων σχηματίζονται τα διάφορα σύνθετα υλικά σώματα,η άπειρη ποικιλομορφία του κόσμου.
Άπειροι κόσμοι σχηματίζονται,αναπτύσσονται και διαλύονται.
Ο υλισμός αυτός ονομάστηκε ατομιστικός υλισμός.
Οι αρχαίοι υλιστές την αρχική υλική ουσία τη θεωρούν ως τη μόνη σταθερή υλική αντικειμενική πραγματικότητα.Το ''όντως ον''.Οι αρχαίοι υλιστές φιλόσοφοι υπήρξαν στη βάση μεταφυσικοί.
Η μεταφυσική είναι κλάδος της φιλοσοφίας,που ζητάει να βρει κάτω από τις αλλαγές,κάτι το σταθερό και αμετάβλητο,το απόλυτο,το όντων ον.Γι'αυτό ειδικότερα λέγεται ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ.
Οι αρχαίοι υλιστές θεωρούν την ύλη σαν μάζα.Η ύλη είναι άφθαρτη.
Οι αρχαίοι υλιστές βεβαιώνοντας ότι τα διάφορα σύνθετα σώματα προέρχονται από μία αρχική υλική ουσία,μας εμφανίζουν την υλική ενότητα του κόσμου.
Οι αρχαίοι υλιστές, μας βεβαιώνουν ότι τα διάφορα υλικά πράγματα αλλάζουν αδιάκοπα.
Θεωρούν δε,την αλλαγή αυτή κυκλική.Δεν διακρίνουν τη γέννηση του νέου που δεν υπήρχε προηγούμενα.
Οι αρχαίοι υλιστές διατυπώνουν και διαλεκτικές αντιλήψεις για την κίνηση και την αλλαγή των υλικών σωμάτων,για την προέλευση τούτων,για τη γενική σχέση τούτων ,για την πάλη και την ένωση των αντίθετων δυνάμεων.
Οι αρχαίοι υλιστές θεωρούν την κίνηση σαν απλή μετατόπιση του σώματος μέσα στο χώρο.
Βρίσκουν δε ,δε τις κινητήριες δυνάμεις στην πάλη και στην ένωση των εξωτερικών αντιθέσεων.Μερικοί μίλησαν για αυτοκίνηση της ύλης αλλά δεν προχώρησαν περισσότερο ένεκα ανεπάρκειας επιστημονικών γνώσεων.
Οι αρχαίοι υλιστές αναφέρουν την αντικειμενική ύπαρξη του χώρου και του χρόνου.
Οι αρχαίοι υλιστές βεβαιώνουν ότι τα οργανικά όντα προήλθαν από την ανόργανη ύλη αυτόματα.Δεν γνωρίζουν τους νόμους της εξέλιξης του υλικού κόσμου.
Οι αρχαίοι υλιστές πάλεψαν σκληρά ενάντια στις μυθικές και ιδεαλιστικές θεωρίες για τον κόσμο,που επικρατούσαν στην εποχή τους και έθεσαν σωστές βάσεις της υλιστικής φιλοσοφίας.
Ιωάννης Α.Μητρόπουλος''Η υλιστική φιλοσοφία''
Συνεχίζεται...
Τρίτη 5 Μαΐου 2015
Τρίτη 21 Απριλίου 2015
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 10
Η ιδεαλιστική ερμηνεία του βασικού κοσμοθεωρητικού προβλήματος και των άλλων γενικών προβλημάτων πάνω στον κόσμο,είναι αντίθετη από την υλιστική ερμηνεία.
Οι ιδεαλιστές θεωρούν,όπως ανέφερα παραπάνω,ως αρχική ύπαρξη ,την ιδέα ,το πνεύμα.
Δεν προχωρούν επιστημονικά στην έρευνα της σχέσης της πράξης και της γνώσης,της ιδέας.
Δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος χωρίς την δράση του πάνω στα εξωτερικά αισθητά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτόν,δεν είναι δυνατό ν αποκτήσει γνώσεις,ιδέες.
Είναι ολοφάνερο ότι οι γνώσεις,οι ιδέες είναι δεύτερες και εφόσον αποτελούν αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων,επαληθεύονται στην πράξη.
Στα γενικά προβλήματα που εμφανίζονται στην πορεία της ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής και των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων πάνω στη φύση και στη ζωή,οι ιδεαλιστές δίνουν ιδεαλιστικές ερμηνείες που τις στηρίζουν σε νέες ιδεαλιστικές βάσεις.
Οι νέες δε,ιδεαλιστικές βάσεις είναι νέα αναποδογυρίσματα των συμπληρωμάτων της υλιστικής κοσμοθεωρίας που επιτυγχάνουν οι υλιστές στην ανοδική πορεία της κοινωνικής γενικά παραγωγής.
Οι ιδεαλιστές προσπαθούν να παραμερίσουν τα υλικά κίνητρα της ανάπτυξης της παραγωγής,της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής εξέλιξης και ν αποδείξουν ότι το αρχικό και βασικό κίνητρο των μεταβολών στη φύση και στην κοινωνία είναι κάποια υπερφυσική δύναμη,ο νους,οι ιδέες,η γενική βούληση,το παγκόσμιο πνεύμα κλπ.
Έτσι οι ιδεαλιστές παρουσιάζουν στην πορεία της αλλαγής των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας όλο και νέες παραλλαγές της ιδεαλιστικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι φανερό ότι δεν αντανακλούν τις πραγματικές γενικές σχέσεις των εξωτερικών πραγμάτων.
Παραμορφώνουν τον υλικό αντικειμενικό κόσμο και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες.
Γι αυτό παίζουν και αντιδραστικό ρόλο στην κοινωνική ανάπτυξη.
Έχει αποδειχθεί ότι οι επιστήμες δεν μας αποκαλύπτουν καμία υπερφυσική δύναμη.
Οι επιστήμες μας αποκαλύπτουν όλο και πιο πολλούς και νέους ειδικούς αντικειμενικούς νόμους των υλικών σχέσεων και μεταβολών των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων και ανοίγουν όλο και πιο μεγάλους ορίζοντες για την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Είναι φανερό ότι στην ταξική κοινωνία,τα ασυμβίβαστα συμφέροντα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων ,οδηγούν στην ταξική πάλη.
Οι κυρίαρχες οικονομικά και εκμεταλλεύτριες τάξεις,κατά γενικό κανόνα,υποστηρίζουν την ιδεαλιστική φιλοσοφία,για τους γνωστούς λόγους.
Οι προοδευτικές όμως κοινωνικές ομάδες στην πάλη τους ενάντια στις αντιδραστικές τάξεις,έχουν ως θεωρητικό όπλο τον υλισμό.
Η βασική ταξική πάλη είναι η πάλη του εργαζόμενου λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη,αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την αλλαγή δε,του τρόπου της παραγωγής αλλάζει ο τρόπος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο και η μορφή της ταξικής πάλης.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με τις αλλαγές των τρόπων της παραγωγής,των ανταγωνιστικών αντιθέσεων,με την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων και την ανάπτυξη της υλιστικής γενικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων,από τους υλιστές φιλόσοφους,οι εκμεταλλευόμενοι προσανατολίζονται όλο και πιο σωστά στην ταξική πάλη τους,οργανώνονται ευρύτερα και παλεύουν συστηματικότερα ενάντια στις εκμεταλλεύτριες και αντιδραστικές τάξεις.
Κατά τους τελευταίους χρόνους με τη μεγάλη ανάπτυξη της παραγωγής,με τις μεγάλες επιστημονικές επιτεύξεις,με την πρόοδο της βιομηχανίας και την εμφάνιση του οργανωμένου προλεταριάτου ,η πάλη των εκμεταλλευομένων ενάντια στην αστική τάξη ,στηρίχθηκε σε επιστημονική βάση.
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς την εποχή αυτή γενικεύοντας τα επιστημονικά επιτεύγματα ,ανέπτυξαν το διαλεκτικό υλισμό.
Ο διαλεκτικός υλισμός αποκαλύπτει τους γενικούς αντικειμενικούς νόμους της σύνδεσης,της κίνησης,της αλλαγής και της εξέλιξης των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Εξετάζοντας δε,ο Μαρξ και ο Ένγκελς τα κοινωνικά φαινόμενα με τις γενικές αρχές του διαλεκτικού υλισμού,ανέπτυξαν τον ιστορικό υλισμό.
Ο ιστορικός υλισμός μας αποκαλύπτει τους ιδιαίτερους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης που έχουν γενική ισχύ στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Έτσι οι εκμεταλλευόμενες τάξεις με επικεφαλής το προλεταριάτο,προσανατολίστηκαν σωστότερα στον αγώνα τους ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις.
Οδηγήθηκαν στη γνώση των ειδικών αντικειμενικών νόμων της κοινωνικής εξέλιξης και κατεύθυναν την ταξική πάλη τους σύμφωνα με αυτούς.
Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη,εμφανίζεται με τρεις βασικές μορφές που συνδέονται.
Οικονομική
Πολιτική
Και ιδεολογική.
Η οικονομική πάλη είναι πρώτη και βασική αλλά γίνεται μεμονωμένα.
Η πολιτική πάλη βγαίνει και καθορίζεται από τις συνθήκες της οικονομικής πάλης του προλεταριάτου και απλώνεται γενικά.
Με την πολιτική πάλη του ,το προλεταριάτο αγωνίζεται για τα γενικά συμφέροντα.
Με την οικονομική και πολιτική πάλη του προλεταριάτου συνδέεται και η ιδεολογική του πάλη.
Η σοσιαλιστική ιδεολογία του προλεταριάτου διαμορφώνεται με την αύξηση και τη γενίκευση της πείρας του που αποκτά στην πάλη του ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Το προλεταριάτο αντιπαραθέτει στην αστική ιδεολογία,τη σοσιαλιστική ιδεολογία.
Ο πολιτικός αγώνας του προλεταριάτου,λόγω της σκληρής αντίστασης της αστικής τάξης φθάνει στην επανάσταση.
Κατά τον 20ο αιώνα με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ,με τη χρεωκοπία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής,με την όξυνση της ταξικής πάλης και τη σκληρή αντίσταση της αστικής τάξης στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων,άρχισε το επαναστατικό πέρασμα των χωρών από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής στο σοσιαλιστικό σύστημα.
Στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Οι αντιθέσεις στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ξεπερνιούνται έγκαιρα για την ωφέλεια όλων των εργαζομένων.
Έτσι στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ανοίγουν ευρύτερα οι δρόμοι για την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής,για την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων και την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Ο διαλεκτικός υλισμός,λοιπόν,που είναι προϊόν της κοινωνικής εξέλιξης,έδωσε την επιστημονική γενική ερμηνεία στα φαινόμενα του κόσμου.
Έτσι αποκάλυψε και τους ιδιαίτερους νόμους της πάλης για τη νίκη του σοσιαλισμού.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός είναι το θεωρητικό θεμέλιο της σοσιαλιστικής ιδεολογίας του προλεταριάτου.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός αναπτύσσεται με την κοινωνική εξέλιξη και βοηθάει ταυτόχρονα την πρόοδο των επιστημών της φύσης και της κοινωνίας,την ανάπτυξη γενικά της κοινωνικής παραγωγής.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός παίζει γενικά θετικό ρόλο με τη σειρά του στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Συνεχίζεται...
Υπενθυμίζω ,όπως είπα και στην αρχή ότι αυτά είναι κομμάτια από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιωάννου Α Μητρόπουλου ''η υλιστική φιλοσοφία''.
Ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύεται εδώ κατά κομμάτια.
Και θα συνεχιστεί....
Οι ιδεαλιστές θεωρούν,όπως ανέφερα παραπάνω,ως αρχική ύπαρξη ,την ιδέα ,το πνεύμα.
Δεν προχωρούν επιστημονικά στην έρευνα της σχέσης της πράξης και της γνώσης,της ιδέας.
Δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος χωρίς την δράση του πάνω στα εξωτερικά αισθητά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτόν,δεν είναι δυνατό ν αποκτήσει γνώσεις,ιδέες.
Είναι ολοφάνερο ότι οι γνώσεις,οι ιδέες είναι δεύτερες και εφόσον αποτελούν αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων,επαληθεύονται στην πράξη.
Στα γενικά προβλήματα που εμφανίζονται στην πορεία της ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής και των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων πάνω στη φύση και στη ζωή,οι ιδεαλιστές δίνουν ιδεαλιστικές ερμηνείες που τις στηρίζουν σε νέες ιδεαλιστικές βάσεις.
Οι νέες δε,ιδεαλιστικές βάσεις είναι νέα αναποδογυρίσματα των συμπληρωμάτων της υλιστικής κοσμοθεωρίας που επιτυγχάνουν οι υλιστές στην ανοδική πορεία της κοινωνικής γενικά παραγωγής.
Οι ιδεαλιστές προσπαθούν να παραμερίσουν τα υλικά κίνητρα της ανάπτυξης της παραγωγής,της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής εξέλιξης και ν αποδείξουν ότι το αρχικό και βασικό κίνητρο των μεταβολών στη φύση και στην κοινωνία είναι κάποια υπερφυσική δύναμη,ο νους,οι ιδέες,η γενική βούληση,το παγκόσμιο πνεύμα κλπ.
Έτσι οι ιδεαλιστές παρουσιάζουν στην πορεία της αλλαγής των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας όλο και νέες παραλλαγές της ιδεαλιστικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι φανερό ότι δεν αντανακλούν τις πραγματικές γενικές σχέσεις των εξωτερικών πραγμάτων.
Παραμορφώνουν τον υλικό αντικειμενικό κόσμο και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες.
Γι αυτό παίζουν και αντιδραστικό ρόλο στην κοινωνική ανάπτυξη.
Έχει αποδειχθεί ότι οι επιστήμες δεν μας αποκαλύπτουν καμία υπερφυσική δύναμη.
Οι επιστήμες μας αποκαλύπτουν όλο και πιο πολλούς και νέους ειδικούς αντικειμενικούς νόμους των υλικών σχέσεων και μεταβολών των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων και ανοίγουν όλο και πιο μεγάλους ορίζοντες για την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Είναι φανερό ότι στην ταξική κοινωνία,τα ασυμβίβαστα συμφέροντα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων ,οδηγούν στην ταξική πάλη.
Οι κυρίαρχες οικονομικά και εκμεταλλεύτριες τάξεις,κατά γενικό κανόνα,υποστηρίζουν την ιδεαλιστική φιλοσοφία,για τους γνωστούς λόγους.
Οι προοδευτικές όμως κοινωνικές ομάδες στην πάλη τους ενάντια στις αντιδραστικές τάξεις,έχουν ως θεωρητικό όπλο τον υλισμό.
Η βασική ταξική πάλη είναι η πάλη του εργαζόμενου λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη,αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την αλλαγή δε,του τρόπου της παραγωγής αλλάζει ο τρόπος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο και η μορφή της ταξικής πάλης.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με τις αλλαγές των τρόπων της παραγωγής,των ανταγωνιστικών αντιθέσεων,με την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων και την ανάπτυξη της υλιστικής γενικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων,από τους υλιστές φιλόσοφους,οι εκμεταλλευόμενοι προσανατολίζονται όλο και πιο σωστά στην ταξική πάλη τους,οργανώνονται ευρύτερα και παλεύουν συστηματικότερα ενάντια στις εκμεταλλεύτριες και αντιδραστικές τάξεις.
Κατά τους τελευταίους χρόνους με τη μεγάλη ανάπτυξη της παραγωγής,με τις μεγάλες επιστημονικές επιτεύξεις,με την πρόοδο της βιομηχανίας και την εμφάνιση του οργανωμένου προλεταριάτου ,η πάλη των εκμεταλλευομένων ενάντια στην αστική τάξη ,στηρίχθηκε σε επιστημονική βάση.
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς την εποχή αυτή γενικεύοντας τα επιστημονικά επιτεύγματα ,ανέπτυξαν το διαλεκτικό υλισμό.
Ο διαλεκτικός υλισμός αποκαλύπτει τους γενικούς αντικειμενικούς νόμους της σύνδεσης,της κίνησης,της αλλαγής και της εξέλιξης των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Εξετάζοντας δε,ο Μαρξ και ο Ένγκελς τα κοινωνικά φαινόμενα με τις γενικές αρχές του διαλεκτικού υλισμού,ανέπτυξαν τον ιστορικό υλισμό.
Ο ιστορικός υλισμός μας αποκαλύπτει τους ιδιαίτερους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης που έχουν γενική ισχύ στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Έτσι οι εκμεταλλευόμενες τάξεις με επικεφαλής το προλεταριάτο,προσανατολίστηκαν σωστότερα στον αγώνα τους ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις.
Οδηγήθηκαν στη γνώση των ειδικών αντικειμενικών νόμων της κοινωνικής εξέλιξης και κατεύθυναν την ταξική πάλη τους σύμφωνα με αυτούς.
Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη,εμφανίζεται με τρεις βασικές μορφές που συνδέονται.
Οικονομική
Πολιτική
Και ιδεολογική.
Η οικονομική πάλη είναι πρώτη και βασική αλλά γίνεται μεμονωμένα.
Η πολιτική πάλη βγαίνει και καθορίζεται από τις συνθήκες της οικονομικής πάλης του προλεταριάτου και απλώνεται γενικά.
Με την πολιτική πάλη του ,το προλεταριάτο αγωνίζεται για τα γενικά συμφέροντα.
Με την οικονομική και πολιτική πάλη του προλεταριάτου συνδέεται και η ιδεολογική του πάλη.
Η σοσιαλιστική ιδεολογία του προλεταριάτου διαμορφώνεται με την αύξηση και τη γενίκευση της πείρας του που αποκτά στην πάλη του ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Το προλεταριάτο αντιπαραθέτει στην αστική ιδεολογία,τη σοσιαλιστική ιδεολογία.
Ο πολιτικός αγώνας του προλεταριάτου,λόγω της σκληρής αντίστασης της αστικής τάξης φθάνει στην επανάσταση.
Κατά τον 20ο αιώνα με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ,με τη χρεωκοπία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής,με την όξυνση της ταξικής πάλης και τη σκληρή αντίσταση της αστικής τάξης στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων,άρχισε το επαναστατικό πέρασμα των χωρών από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής στο σοσιαλιστικό σύστημα.
Στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Οι αντιθέσεις στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ξεπερνιούνται έγκαιρα για την ωφέλεια όλων των εργαζομένων.
Έτσι στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ανοίγουν ευρύτερα οι δρόμοι για την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής,για την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων και την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Ο διαλεκτικός υλισμός,λοιπόν,που είναι προϊόν της κοινωνικής εξέλιξης,έδωσε την επιστημονική γενική ερμηνεία στα φαινόμενα του κόσμου.
Έτσι αποκάλυψε και τους ιδιαίτερους νόμους της πάλης για τη νίκη του σοσιαλισμού.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός είναι το θεωρητικό θεμέλιο της σοσιαλιστικής ιδεολογίας του προλεταριάτου.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός αναπτύσσεται με την κοινωνική εξέλιξη και βοηθάει ταυτόχρονα την πρόοδο των επιστημών της φύσης και της κοινωνίας,την ανάπτυξη γενικά της κοινωνικής παραγωγής.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός παίζει γενικά θετικό ρόλο με τη σειρά του στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Συνεχίζεται...
Υπενθυμίζω ,όπως είπα και στην αρχή ότι αυτά είναι κομμάτια από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιωάννου Α Μητρόπουλου ''η υλιστική φιλοσοφία''.
Ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύεται εδώ κατά κομμάτια.
Και θα συνεχιστεί....
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 9
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου βγαίνει μέσα από τις μερικές επιστημονικές επιτεύξεις,από την πράξη,από την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής.
Η υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου συνδέεται δηλαδή με τις επιστήμες,με την κοινωνική παραγωγή.
Γι αυτό αποδείχνεται ως επιστημονική και αντικειμενική γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Γι αυτό βοηθά με τη σειρά της την αντικειμενική νομοτελειακή ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό και οι προοδευτικές ομάδες στην κοινωνία την ακολουθούν.
Με την ανάπτυξη δε,της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων ,ανοίγουν όλο και πιο πολλοί δρόμοι για την ανάπτυξη της γενικής υλιστικής ερμηνείας των φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας.
Στην αρχαία εποχή οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες παρουσίαζαν υλιστικές και ιδεαλιστικές αντιλήψεις ,πάνω στη φύση και στη ζωή.
Οι αντιλήψεις όμως αυτές ήσαν ασυστηματοποίητες λόγω του χαμηλού επιπέδου των παραγωγικών δυνάμεων και των επιστημονικών γνώσεων ή λόγω της μεγάλης επιβολής του ιερατείου [Αίγυπτος,Βαβυλώνα κ.α.].
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα εμφανίστηκαν σε προοδευμένες δουλοκτητικές κοινωνίες,όπου υπήρχαν και οι ευνοϊκές προς τούτο,κοινωνικές συνθήκες.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου ,εμφανίστηκαν στα μισά περίπου της πρώτης χιλιετηρίδας π.Χ στις Ινδίες ,στην Κίνα και στην Ελλάδα.
Στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης ,οι πρωτοπόροι επιστήμονες και φιλόσοφοι γενικεύοντας τις αυξανόμενες επιστημονικές γνώσεις τους,προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση του εξωτερικού φυσικού περιβάλλοντος,που τους τραβάει την προσοχή περισσότερο από κάθε άλλο,γιατί επηρεάζει πολύ τη ζωή τους.
Με τις γενικότερες δε,έρευνες που κάνουν πάνω στα γύρω τους φυσικά φαινόμενα ,συμπληρώνουν συνεχώς τις γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου και τα γενικά θεωρητικά προβλήματα πάνω στα φαινόμενα του κόσμου αυξάνονται.
Τα γενικά προβλήματα που έχουν μπροστά τους οι επιστήμονες και φιλόσοφοι στην αρχαία εποχή είναι τα εξής-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Πώς φτιάχτηκε ο κόσμος και πώς λειτουργεί;
Πώς κινούνται και αλλάζουν τα διάφορα υλικά πράγματα;
Πού φτάνει η αλλαγή τους;
Πώς εμφανίστηκαν τα οργανικά όντα;
Τι είναι ψυχή;
Τι είναι χώρος και χρόνος;κλπ.
Το βασικό δε,πρόβλημα πάνω στον κόσμο είναι-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Από τη λύση του βασικού αυτού κοσμοθεωρητικού προβλήματος ,εξαρτάται και η λύση των άλλων γενικών προβλημάτων πάνω στον εξωτερικό κόσμο.
Η υλιστική ερμηνεία του βασικού κοσμοθεωρητικού προβλήματος βγαίνει μέσα από την δράση του ανθρώπου πάνω στο αισθητό περιβάλλον του και την επίδραση του αισθητού εξωτερικού κόσμου σε αυτόν.
Ο άνθρωπος με την γενίκευση της παραγωγικής πείρας του διαπίστωσε ότι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου είναι η ύλη και τίποτε άλλο.
Με βάση δε,και αρχή την ύπαρξη του υλικού αντικειμενικού κόσμου,οι υλιστές φιλόσοφοι προχωρούν στην υλιστική ερμηνεία των άλλων γενικών προβλημάτων ,που τους εμφανίζονται πάνω στον αντικειμενικό κόσμο με την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας την αυξανόμενη πείρα τους αποδείχνουν ότι τα διάφορα εξωτερικά πράγματα είναι μορφές της ύλης.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας τις εκάστοτε επιστημονικές επιτεύξεις προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών πραγμάτων.
Η αύξηση δηλαδή των επιστημονικών γνώσεων οδηγεί στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Η υλιστική φιλοσοφία λοιπόν,συνδέεται με τις επιστήμες,με το επίπεδο γενικά της κοινωνικής ανάπτυξης και αναπτύσσεται με την ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.
Γι αυτό αποδείχνεται από τις επιστήμες της φύσης και της κοινωνίας,από την πράξη.
Γι αυτό προσανατολίζει τον άνθρωπο σωστά στο δρόμο της ζωής του και τον βοηθά στις ειδικές επιστημονικές του έρευνες.
Η υλιστική φιλοσοφία γενικά συμβάλλει με τη σειρά της στην ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.
Συνεχίζεται...
Η υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου συνδέεται δηλαδή με τις επιστήμες,με την κοινωνική παραγωγή.
Γι αυτό αποδείχνεται ως επιστημονική και αντικειμενική γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Γι αυτό βοηθά με τη σειρά της την αντικειμενική νομοτελειακή ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό και οι προοδευτικές ομάδες στην κοινωνία την ακολουθούν.
Με την ανάπτυξη δε,της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων ,ανοίγουν όλο και πιο πολλοί δρόμοι για την ανάπτυξη της γενικής υλιστικής ερμηνείας των φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας.
Στην αρχαία εποχή οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες παρουσίαζαν υλιστικές και ιδεαλιστικές αντιλήψεις ,πάνω στη φύση και στη ζωή.
Οι αντιλήψεις όμως αυτές ήσαν ασυστηματοποίητες λόγω του χαμηλού επιπέδου των παραγωγικών δυνάμεων και των επιστημονικών γνώσεων ή λόγω της μεγάλης επιβολής του ιερατείου [Αίγυπτος,Βαβυλώνα κ.α.].
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα εμφανίστηκαν σε προοδευμένες δουλοκτητικές κοινωνίες,όπου υπήρχαν και οι ευνοϊκές προς τούτο,κοινωνικές συνθήκες.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου ,εμφανίστηκαν στα μισά περίπου της πρώτης χιλιετηρίδας π.Χ στις Ινδίες ,στην Κίνα και στην Ελλάδα.
Στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης ,οι πρωτοπόροι επιστήμονες και φιλόσοφοι γενικεύοντας τις αυξανόμενες επιστημονικές γνώσεις τους,προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση του εξωτερικού φυσικού περιβάλλοντος,που τους τραβάει την προσοχή περισσότερο από κάθε άλλο,γιατί επηρεάζει πολύ τη ζωή τους.
Με τις γενικότερες δε,έρευνες που κάνουν πάνω στα γύρω τους φυσικά φαινόμενα ,συμπληρώνουν συνεχώς τις γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου και τα γενικά θεωρητικά προβλήματα πάνω στα φαινόμενα του κόσμου αυξάνονται.
Τα γενικά προβλήματα που έχουν μπροστά τους οι επιστήμονες και φιλόσοφοι στην αρχαία εποχή είναι τα εξής-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Πώς φτιάχτηκε ο κόσμος και πώς λειτουργεί;
Πώς κινούνται και αλλάζουν τα διάφορα υλικά πράγματα;
Πού φτάνει η αλλαγή τους;
Πώς εμφανίστηκαν τα οργανικά όντα;
Τι είναι ψυχή;
Τι είναι χώρος και χρόνος;κλπ.
Το βασικό δε,πρόβλημα πάνω στον κόσμο είναι-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Από τη λύση του βασικού αυτού κοσμοθεωρητικού προβλήματος ,εξαρτάται και η λύση των άλλων γενικών προβλημάτων πάνω στον εξωτερικό κόσμο.
Η υλιστική ερμηνεία του βασικού κοσμοθεωρητικού προβλήματος βγαίνει μέσα από την δράση του ανθρώπου πάνω στο αισθητό περιβάλλον του και την επίδραση του αισθητού εξωτερικού κόσμου σε αυτόν.
Ο άνθρωπος με την γενίκευση της παραγωγικής πείρας του διαπίστωσε ότι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου είναι η ύλη και τίποτε άλλο.
Με βάση δε,και αρχή την ύπαρξη του υλικού αντικειμενικού κόσμου,οι υλιστές φιλόσοφοι προχωρούν στην υλιστική ερμηνεία των άλλων γενικών προβλημάτων ,που τους εμφανίζονται πάνω στον αντικειμενικό κόσμο με την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας την αυξανόμενη πείρα τους αποδείχνουν ότι τα διάφορα εξωτερικά πράγματα είναι μορφές της ύλης.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας τις εκάστοτε επιστημονικές επιτεύξεις προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών πραγμάτων.
Η αύξηση δηλαδή των επιστημονικών γνώσεων οδηγεί στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Η υλιστική φιλοσοφία λοιπόν,συνδέεται με τις επιστήμες,με το επίπεδο γενικά της κοινωνικής ανάπτυξης και αναπτύσσεται με την ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.
Γι αυτό αποδείχνεται από τις επιστήμες της φύσης και της κοινωνίας,από την πράξη.
Γι αυτό προσανατολίζει τον άνθρωπο σωστά στο δρόμο της ζωής του και τον βοηθά στις ειδικές επιστημονικές του έρευνες.
Η υλιστική φιλοσοφία γενικά συμβάλλει με τη σειρά της στην ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.
Συνεχίζεται...
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 8
Εξετάζοντας την αρχική εμφάνιση των αντιλήψεων των ανθρώπων με την ενέργεια τους πάνω στον αισθητό κόσμο και την επίδραση του εξωτερικού αισθητού κόσμου σε αυτούς ,βλέπαμε ότι οι υλιστικές αντιλήψεις τους προπορεύθηκαν.
Οι άνθρωποι με τις πρώτες ενέργειες τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους απέκτησαν τις πρώτες υλιστικές αντιλήψεις.
Οι υλιστικές αντιλήψεις είναι άμεση αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Χωρίς την ύπαρξη των πραγμάτων έξω και ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την επίδραση τούτων στα όργανα των αισθήσεων του,δεν είναι δυνατό να υπάρξει αντίληψη.
Τα αισθήματα και οι αντιλήψεις οδηγούν στη γνώση των πραγμάτων.
Η γνώση των πραγμάτων είναι αντανάκλαση της ουσίας τούτων,των κύριων υλικών συνδέσεων τούτων.
Χρησιμοποιώντας δε,οι άνθρωποι τις γνώσεις που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα ,στην παραγωγική δράση τους,αυξάνουν την παραγωγή τους και προχωρούν ακόμη σε νέες ανακαλύψεις πάνω στην εξωτερική φύση κ.ο.κ.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και συμβάλλουν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής.
Οι αληθινές γνώσεις είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας και γι αυτό επαληθεύονται στην πράξη,συνδέονται με την πράξη,με τη ζωή.
Η γενίκευση δε,των μερικών γνώσεων που αντανακλούν τα εξωτερικά υλικά πράγματα ,μας οδηγεί στην παραπέρα γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η γενική υλιστική ερμηνεία του κόσμου δηλαδή συνδέεται με τις επιστημονικές γνώσεις,με την κοινωνική παραγωγή.
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων επαληθευμένη στις συγκεκριμένες πράξεις ,αποδείχνεται ότι είναι η αληθινή γενική ερμηνεία τούτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου εμφανίστηκαν στην πορεία της παραγωγικής ανάπτυξης και της αύξησης των υλιστικών αντιλήψεων.
Εμφανίστηκαν στην πορεία της αύξησης των γνώσεων που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Στην πορεία της συμπλήρωσης των υλιστικών ερμηνειών των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα των υλιστικών ερμηνειών.
Είναι αδύνατο,ο άνθρωπος χωρίς την ενότητα και την πάλη του με το εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του,χωρίς υλιστικές αντιλήψεις,να παρουσιάσει ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές δεν ερμηνεύουν επιστημονικά το προτσές της γνώσης,της ιδέας.
Παίρνουν τη σκέψη,την ιδέα ως ανεξάρτητη από τον εξωτερικό υλικό κόσμο και ως αρχή των όσων υπάρχουν,των όσων γίνονται πάνω στον κόσμο.
Οι ιδεαλιστές παρεκκλίνουν από το σωστό δρόμο της ερμηνείας του προτσές της γνώσης.
Έτσι παίρνουν κατεύθυνση προς μία λανθασμένη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,απομακρύνονται από τις μυθικές ερμηνείες αλλά από το υπερφυσικό δεν απομακρύνονται.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου ,με βάση κάποια δύναμη έξω από τον υλικό κόσμο και από την πίστη.
Έτσι ο ιδεαλισμός παραμορφώνει την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Είναι μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου λανθασμένη.
Γι αυτό δεν αποδείχνεται στην πράξη.Δεν αποδείχνεται στην πορεία της φύσης και της κοινωνίας.
Η ιδεαλιστική φιλοσοφία διαφέρει από τη θρησκεία.
Θρησκεία όμως και ιδεαλισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό.
Παίρνουν την ιδέα ως αρχή στη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Πολλοί μάλιστα ιδεαλιστές,όπως θα δούμε παρακάτω,κατά βάθος υπήρξαν θεολόγοι.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες,από την πράξη.
Έτσι οι θεωρίες αυτές παίζουν αντιδραστικό ρόλο στην ανάπτυξη της παραγωγής,στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις,επειδή τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με την κοινωνική ανάπτυξη,κατά γενικό κανόνα,τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν.
Σκοπός τους είναι να προσανατολίζουν τον εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο λαό αντίθετα από το σωστό δρόμο της υλικής ζωής του ,να τον παραπλανούν και να χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Συνεχίζεται...
Οι άνθρωποι με τις πρώτες ενέργειες τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους απέκτησαν τις πρώτες υλιστικές αντιλήψεις.
Οι υλιστικές αντιλήψεις είναι άμεση αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Χωρίς την ύπαρξη των πραγμάτων έξω και ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την επίδραση τούτων στα όργανα των αισθήσεων του,δεν είναι δυνατό να υπάρξει αντίληψη.
Τα αισθήματα και οι αντιλήψεις οδηγούν στη γνώση των πραγμάτων.
Η γνώση των πραγμάτων είναι αντανάκλαση της ουσίας τούτων,των κύριων υλικών συνδέσεων τούτων.
Χρησιμοποιώντας δε,οι άνθρωποι τις γνώσεις που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα ,στην παραγωγική δράση τους,αυξάνουν την παραγωγή τους και προχωρούν ακόμη σε νέες ανακαλύψεις πάνω στην εξωτερική φύση κ.ο.κ.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και συμβάλλουν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής.
Οι αληθινές γνώσεις είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας και γι αυτό επαληθεύονται στην πράξη,συνδέονται με την πράξη,με τη ζωή.
Η γενίκευση δε,των μερικών γνώσεων που αντανακλούν τα εξωτερικά υλικά πράγματα ,μας οδηγεί στην παραπέρα γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η γενική υλιστική ερμηνεία του κόσμου δηλαδή συνδέεται με τις επιστημονικές γνώσεις,με την κοινωνική παραγωγή.
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων επαληθευμένη στις συγκεκριμένες πράξεις ,αποδείχνεται ότι είναι η αληθινή γενική ερμηνεία τούτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου εμφανίστηκαν στην πορεία της παραγωγικής ανάπτυξης και της αύξησης των υλιστικών αντιλήψεων.
Εμφανίστηκαν στην πορεία της αύξησης των γνώσεων που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Στην πορεία της συμπλήρωσης των υλιστικών ερμηνειών των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα των υλιστικών ερμηνειών.
Είναι αδύνατο,ο άνθρωπος χωρίς την ενότητα και την πάλη του με το εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του,χωρίς υλιστικές αντιλήψεις,να παρουσιάσει ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές δεν ερμηνεύουν επιστημονικά το προτσές της γνώσης,της ιδέας.
Παίρνουν τη σκέψη,την ιδέα ως ανεξάρτητη από τον εξωτερικό υλικό κόσμο και ως αρχή των όσων υπάρχουν,των όσων γίνονται πάνω στον κόσμο.
Οι ιδεαλιστές παρεκκλίνουν από το σωστό δρόμο της ερμηνείας του προτσές της γνώσης.
Έτσι παίρνουν κατεύθυνση προς μία λανθασμένη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,απομακρύνονται από τις μυθικές ερμηνείες αλλά από το υπερφυσικό δεν απομακρύνονται.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου ,με βάση κάποια δύναμη έξω από τον υλικό κόσμο και από την πίστη.
Έτσι ο ιδεαλισμός παραμορφώνει την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Είναι μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου λανθασμένη.
Γι αυτό δεν αποδείχνεται στην πράξη.Δεν αποδείχνεται στην πορεία της φύσης και της κοινωνίας.
Η ιδεαλιστική φιλοσοφία διαφέρει από τη θρησκεία.
Θρησκεία όμως και ιδεαλισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό.
Παίρνουν την ιδέα ως αρχή στη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Πολλοί μάλιστα ιδεαλιστές,όπως θα δούμε παρακάτω,κατά βάθος υπήρξαν θεολόγοι.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες,από την πράξη.
Έτσι οι θεωρίες αυτές παίζουν αντιδραστικό ρόλο στην ανάπτυξη της παραγωγής,στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις,επειδή τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με την κοινωνική ανάπτυξη,κατά γενικό κανόνα,τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν.
Σκοπός τους είναι να προσανατολίζουν τον εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο λαό αντίθετα από το σωστό δρόμο της υλικής ζωής του ,να τον παραπλανούν και να χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Συνεχίζεται...
Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 7
Στη νομοτελειακή πορεία της ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής και της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων,οι προοδευτικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι με τις προχωρημένες γνώσεις τους ,προχώρησαν συστηματικά στην εξέταση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και διέκριναν κοινές ιδιότητες και κοινά χαρακτηριστικά στα διάφορα σύνθετα εξωτερικά πράγματα.
Έτσι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι τα διάφορα σύνθετα εξωτερικά πράγματα προέρχονται από ορισμένες αρχικές και σταθερές μορφές της ύλης [νερό,αέρα κ.λ.π]
Οδηγήθηκαν δηλαδή από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στη διαπίστωση ότι η βάση και η αρχή του κόσμου είναι υλική.
Οδηγήθηκαν επίσης από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στο συμπέρασμα ότι αυτά κινούνται και αλλάζουν αδιάκοπα με νόμους δικούς τους.
Θεωρούσαν δε,την αλλαγή αυτή κυκλική.
Η γενική αυτή ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου που εμφανίζει ως αρχή και βάση του κόσμου την ύλη ,ονομάζεται ΥΛΙΣΜΟΣ.
Ύλη.Αρχαία ελληνική λέξη.Αρχικά σήμαινε δέντρο,ξυλεία ή άλλο αντικείμενο,που το κατεργάζονται για να κατασκευάσουν κάτι.Πολύ νωρίς έγινε φιλοσοφικός όρος.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι μίλησαν για ύλη.
Οι υποστηρίζοντες τις μυθικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου,με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,με την εξέλιξη γενικά της κοινωνίας,ξεπέρασαν και αυτοί τις μυθικές ερμηνείες και προχώρησαν σε συστηματική γενική εξέταση των εξωτερικών πραγμάτων αλλά κατέληξαν σε γενική ιδεαλιστική ερμηνεία τούτων.
Επειδή τη μεταβαλλόμενη φύση τη θεώρησαν ως παραπλανητική έψαξαν να βρουν κάτι το σταθερό,το πρωτεύον έξω από τη φύση,από τον αισθητό κόσμο.
Έτσι κατέληξαν να θεωρούν ως σταθερή και αμετάβλητη αντικειμενική πραγματικότητα και ως πρωτεύον κάτι το υπερφυσικό,κάτι που είναι στο νου προσιτό.
Το πνεύμα,την ιδέα κ.α.
Τα φυσικά φαινόμενα τα θεώρησαν ως δευτερεύοντα και κατευθυνόμενα από την αρχική και σταθερή πνευματική αντικειμενική πραγματικότητα.
Η γενική αυτή ερμηνεία του κόσμου που εμφανίζει ως πρωτεύον στον κόσμο,το πνεύμα,ονομάστηκε ΣΠΙΡΙΤΟΥΑΛΙΣΜΟΣ η ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ.
Σπιριτουαλισμός.Ο σπιριτουαλισμός θεωρεί το πνεύμα ως μοναδική ουσία του Σύμπαντος.Τα άλλα πράγματα τα θεωρεί προϊόντα του πνεύματος.Ο σπιριτουαλισμός λέγεται και πνευματοκρατία ή πνευματαρχία.
Ιδεαλισμός.Από την ελληνική λέξη ιδέα.Ο ιδεαλισμός είναι γνωσιοθεωρητική άποψη ότι ό,τι σκεπτόμαστε είναι ιδέες,πνευματικά φαινόμενα.
Ο ιδεαλισμός δίνει τα πρωτεία στην ιδέα,στην έννοια.
Η ιδέα,το πνεύμα υπάρχει ανεξάρτητα από την ύλη.Έτσι ο ιδεαλισμός συναντιέται με το σπιριτουαλισμό.Ο σπιριτουαλισμός και ο ιδεαλισμός υποστηρίζουν ότι το πρωτεύον είναι το πνεύμα,η ιδέα.Γι αυτό επεκράτησε να λέγεται ο σπιριτουαλισμός και ιδεαλισμός.
Είναι φανερό ότι ο σπιριτουαλισμός έχει γνωσιοθεωρητικές τις ρίζες του.
Στην αντανάκλαση των ποικίλων φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας είναι εύκολη η απόσπαση της σκέψης,της ιδέας από την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Έτσι πολλοί παρεκκλίνουν προς την ιδεαλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η κατεύθυνση αυτή τους οδήγησε στη γενική ιδεαλιστική ερμηνεία του κόσμου,στη θεωρία της πνευματοκρατίας.
Έτσι εμφανίστηκαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου που μας εμφανίζουν δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες τούτων.
Την υλιστική ερμηνεία και την ιδεαλιστική ερμηνεία.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου είναι ένα άλμα προς τα εμπρός της φιλοσοφικής σκέψης.
Το άλμα αυτό επιτεύχθηκε με την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στηρίζονται στις επιστημονικές γνώσεις της προχωρημένης κοινωνίας.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα αναπτύσσονται στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης και της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων.
Ποια όμως από τις δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι η αληθινή και ποια η λανθασμένη;
Συνεχίζεται ....
Έτσι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι τα διάφορα σύνθετα εξωτερικά πράγματα προέρχονται από ορισμένες αρχικές και σταθερές μορφές της ύλης [νερό,αέρα κ.λ.π]
Οδηγήθηκαν δηλαδή από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στη διαπίστωση ότι η βάση και η αρχή του κόσμου είναι υλική.
Οδηγήθηκαν επίσης από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στο συμπέρασμα ότι αυτά κινούνται και αλλάζουν αδιάκοπα με νόμους δικούς τους.
Θεωρούσαν δε,την αλλαγή αυτή κυκλική.
Η γενική αυτή ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου που εμφανίζει ως αρχή και βάση του κόσμου την ύλη ,ονομάζεται ΥΛΙΣΜΟΣ.
Ύλη.Αρχαία ελληνική λέξη.Αρχικά σήμαινε δέντρο,ξυλεία ή άλλο αντικείμενο,που το κατεργάζονται για να κατασκευάσουν κάτι.Πολύ νωρίς έγινε φιλοσοφικός όρος.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι μίλησαν για ύλη.
Οι υποστηρίζοντες τις μυθικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου,με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,με την εξέλιξη γενικά της κοινωνίας,ξεπέρασαν και αυτοί τις μυθικές ερμηνείες και προχώρησαν σε συστηματική γενική εξέταση των εξωτερικών πραγμάτων αλλά κατέληξαν σε γενική ιδεαλιστική ερμηνεία τούτων.
Επειδή τη μεταβαλλόμενη φύση τη θεώρησαν ως παραπλανητική έψαξαν να βρουν κάτι το σταθερό,το πρωτεύον έξω από τη φύση,από τον αισθητό κόσμο.
Έτσι κατέληξαν να θεωρούν ως σταθερή και αμετάβλητη αντικειμενική πραγματικότητα και ως πρωτεύον κάτι το υπερφυσικό,κάτι που είναι στο νου προσιτό.
Το πνεύμα,την ιδέα κ.α.
Τα φυσικά φαινόμενα τα θεώρησαν ως δευτερεύοντα και κατευθυνόμενα από την αρχική και σταθερή πνευματική αντικειμενική πραγματικότητα.
Η γενική αυτή ερμηνεία του κόσμου που εμφανίζει ως πρωτεύον στον κόσμο,το πνεύμα,ονομάστηκε ΣΠΙΡΙΤΟΥΑΛΙΣΜΟΣ η ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ.
Σπιριτουαλισμός.Ο σπιριτουαλισμός θεωρεί το πνεύμα ως μοναδική ουσία του Σύμπαντος.Τα άλλα πράγματα τα θεωρεί προϊόντα του πνεύματος.Ο σπιριτουαλισμός λέγεται και πνευματοκρατία ή πνευματαρχία.
Ιδεαλισμός.Από την ελληνική λέξη ιδέα.Ο ιδεαλισμός είναι γνωσιοθεωρητική άποψη ότι ό,τι σκεπτόμαστε είναι ιδέες,πνευματικά φαινόμενα.
Ο ιδεαλισμός δίνει τα πρωτεία στην ιδέα,στην έννοια.
Η ιδέα,το πνεύμα υπάρχει ανεξάρτητα από την ύλη.Έτσι ο ιδεαλισμός συναντιέται με το σπιριτουαλισμό.Ο σπιριτουαλισμός και ο ιδεαλισμός υποστηρίζουν ότι το πρωτεύον είναι το πνεύμα,η ιδέα.Γι αυτό επεκράτησε να λέγεται ο σπιριτουαλισμός και ιδεαλισμός.
Είναι φανερό ότι ο σπιριτουαλισμός έχει γνωσιοθεωρητικές τις ρίζες του.
Στην αντανάκλαση των ποικίλων φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας είναι εύκολη η απόσπαση της σκέψης,της ιδέας από την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Έτσι πολλοί παρεκκλίνουν προς την ιδεαλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η κατεύθυνση αυτή τους οδήγησε στη γενική ιδεαλιστική ερμηνεία του κόσμου,στη θεωρία της πνευματοκρατίας.
Έτσι εμφανίστηκαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου που μας εμφανίζουν δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες τούτων.
Την υλιστική ερμηνεία και την ιδεαλιστική ερμηνεία.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου είναι ένα άλμα προς τα εμπρός της φιλοσοφικής σκέψης.
Το άλμα αυτό επιτεύχθηκε με την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στηρίζονται στις επιστημονικές γνώσεις της προχωρημένης κοινωνίας.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα αναπτύσσονται στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης και της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων.
Ποια όμως από τις δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι η αληθινή και ποια η λανθασμένη;
Συνεχίζεται ....
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 6
Αξιοπρόσεκτο είναι το περιώνυμο ποίημα που χαράχτηκε σε πλάκα το 2200 π.Χ στην Αίγυπτο.
Το απόσπασμα αυτό της Αιγυπτιακής λογοτεχνίας την εποχή εκείνη θέτει σε αμφισβήτηση τη μεταθανάτια ζωή.Αναφέρει ότι κανείς δεν ξανάρθε από κει κάτω για να μας πει τι γίνεται εκεί.
Ακολούθησε λοιπόν τις επιθυμίες σου όσο ζεις και στρώσε τις δουλειές σου σε αυτή τη γη...
Οι Αιγύπτιοι φαντάστηκαν ότι πριν από τα πράγματα και τους θεούς υπήρχε το Χάος.
Από το Χάος προήλθαν τα διάφορα πράγματα και οι θεοί.
Κατά την Ασσυρο-βαβυλωνιακή μυθολογία τα διάφορα όντα και οι θεοί γεννήθηκαν από την ένωση του γλυκού νερού με το αλμυρό.
Οι περισσότεροι Πολυνήσιοι θεωρούσαν ότι το Σύμπαν προήλθε από το Χάος.
Ο Όμηρος θεωρούσε ως αρχή των πραγμάτων τον Ωκεανό.
Κατά τον Όμηρο επίσης η ψυχή,το ομοίωμα φεύγει από τον άνθρωπο την ώρα που πεθαίνει [Ιλιάδα].
Ο Ησίοδος επίσης θεωρούσε ως αρχή των όσων υπάρχουν στον κόσμο το Χάος.
Οι πόλεμοι γίνονταν για να πάρει η μία φυλή τα υλικά αγαθά της άλλης και ν αποκτήσει αιχμαλώτους να τους κάμει δούλους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις ,βλέποντας τις ωφέλειες που είχαν από την εργασία των δούλων,άρχισαν να μεταβάλλουν σε δούλους και τους οφειλέτες ,που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το χρέος τους.
Πολλοί άνθρωποι για να μη γίνουν δούλοι προτιμούσαν το νομαδικό βίο.
Προτιμούσαν να βρουν αλλού και με άλλο τρόπο συνεργασίας τα υλικά μέσα της ζωής τους κλπ κλπ.
Οι άνθρωποι με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής τους και την αύξηση των επιστημονικών τους γνώσεων οδηγήθηκαν επίσης στην αντίληψη ότι έχουν την ικανότητα να γνωρίσουν και να κατακτήσουν τη φύση.
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δίπλα στις αόρατες δυνάμεις και θελήσεις έθεταν την ικανότητα του ανθρώπου να κατακτά τις θελήσεις αυτές με την επιστήμη και να τις μετατρέπει σύμφωνα με τις επιδιώξεις του στη ζωή.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων απομακρύνονται όλο και πιο πολλοί άνθρωποι από την ιδέα της ύπαρξης και της επέμβασης των μυστικών και αοράτων θελήσεων και στερεώνονται στην αποδεδειγμένη πραγματική ύπαρξη του εξωτερικού υλικού κόσμου.
Η άρνηση της θρησκείας εμφανίστηκε και πήρε την έκταση της ,στην πορεία της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων και στην ταξική πάλη.
Στην αρχαία εποχή ορισμένοι επιστήμονες ήσαν και φιλόσοφοι.
Λόγω δε,του χαμηλού επιπέδου των γνώσεων τους,οι επιστημονικές γνώσεις τους και οι γενικές αντιλήψεις τους ,με την επίδραση του εξωτερικού υλικού κόσμου,αποτελούσαν μία ενιαία επιστήμη.
Όσο όμως αύξαναν τις επιστημονικές γνώσεις τους τόσο προχωρούσαν σε πιο γενική και συστηματική εξέταση των φαινομένων του κόσμου.
Έτσι παρουσίασαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου.
Συνεχίζεται...
Το απόσπασμα αυτό της Αιγυπτιακής λογοτεχνίας την εποχή εκείνη θέτει σε αμφισβήτηση τη μεταθανάτια ζωή.Αναφέρει ότι κανείς δεν ξανάρθε από κει κάτω για να μας πει τι γίνεται εκεί.
Ακολούθησε λοιπόν τις επιθυμίες σου όσο ζεις και στρώσε τις δουλειές σου σε αυτή τη γη...
Οι Αιγύπτιοι φαντάστηκαν ότι πριν από τα πράγματα και τους θεούς υπήρχε το Χάος.
Από το Χάος προήλθαν τα διάφορα πράγματα και οι θεοί.
Κατά την Ασσυρο-βαβυλωνιακή μυθολογία τα διάφορα όντα και οι θεοί γεννήθηκαν από την ένωση του γλυκού νερού με το αλμυρό.
Οι περισσότεροι Πολυνήσιοι θεωρούσαν ότι το Σύμπαν προήλθε από το Χάος.
Ο Όμηρος θεωρούσε ως αρχή των πραγμάτων τον Ωκεανό.
Κατά τον Όμηρο επίσης η ψυχή,το ομοίωμα φεύγει από τον άνθρωπο την ώρα που πεθαίνει [Ιλιάδα].
Ο Ησίοδος επίσης θεωρούσε ως αρχή των όσων υπάρχουν στον κόσμο το Χάος.
Οι πόλεμοι γίνονταν για να πάρει η μία φυλή τα υλικά αγαθά της άλλης και ν αποκτήσει αιχμαλώτους να τους κάμει δούλους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις ,βλέποντας τις ωφέλειες που είχαν από την εργασία των δούλων,άρχισαν να μεταβάλλουν σε δούλους και τους οφειλέτες ,που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το χρέος τους.
Πολλοί άνθρωποι για να μη γίνουν δούλοι προτιμούσαν το νομαδικό βίο.
Προτιμούσαν να βρουν αλλού και με άλλο τρόπο συνεργασίας τα υλικά μέσα της ζωής τους κλπ κλπ.
Οι άνθρωποι με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής τους και την αύξηση των επιστημονικών τους γνώσεων οδηγήθηκαν επίσης στην αντίληψη ότι έχουν την ικανότητα να γνωρίσουν και να κατακτήσουν τη φύση.
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δίπλα στις αόρατες δυνάμεις και θελήσεις έθεταν την ικανότητα του ανθρώπου να κατακτά τις θελήσεις αυτές με την επιστήμη και να τις μετατρέπει σύμφωνα με τις επιδιώξεις του στη ζωή.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων απομακρύνονται όλο και πιο πολλοί άνθρωποι από την ιδέα της ύπαρξης και της επέμβασης των μυστικών και αοράτων θελήσεων και στερεώνονται στην αποδεδειγμένη πραγματική ύπαρξη του εξωτερικού υλικού κόσμου.
Η άρνηση της θρησκείας εμφανίστηκε και πήρε την έκταση της ,στην πορεία της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων και στην ταξική πάλη.
Στην αρχαία εποχή ορισμένοι επιστήμονες ήσαν και φιλόσοφοι.
Λόγω δε,του χαμηλού επιπέδου των γνώσεων τους,οι επιστημονικές γνώσεις τους και οι γενικές αντιλήψεις τους ,με την επίδραση του εξωτερικού υλικού κόσμου,αποτελούσαν μία ενιαία επιστήμη.
Όσο όμως αύξαναν τις επιστημονικές γνώσεις τους τόσο προχωρούσαν σε πιο γενική και συστηματική εξέταση των φαινομένων του κόσμου.
Έτσι παρουσίασαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου.
Συνεχίζεται...
Κυριακή 19 Απριλίου 2015
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 5
Οι άνθρωποι όμως δεν ήσαν αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στη θρησκεία.
Η υλική ζωή της κοινωνίας επικρατεί,γιατί είναι ένα μέρος της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι φανερό ότι αναπτύσσεται με τους ιδιαίτερους νόμους της και γι αυτό εμφανίζεται σχετικά ανεξάρτητη από τα γύρω της υλικά πράγματα.
Οι ιδιαίτεροι αντικειμενικοί νόμοι της κοινωνικής ανάπτυξης εμφανίζονται στη συνεργασία των ανθρώπων.
Οι ιδιαίτεροι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης,ο Μαρξ και ο Ένγκελς, απέδειξαν ότι δεν είναι τίποτε άλλο ,παρά ιδιόμορφη εκδήλωση των γενικών νόμων της εξέλιξης της ποικιλομορφίας του υλικού κόσμου.
Τους ιδιαίτερους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης όσο ο άνθρωπος δεν τους γνωρίζει τους ακολουθεί τυφλά.
Ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να ενεργήσει πάνω στην εξωτερική φύση.
Να ψάξει στο υλικό περιβάλλον του να βρει τα υλικά μέσα που του χρειάζονται στη ζωή του.
Οι συγκεκριμένες ελλείψεις στα υλικά μέσα της κοινωνικής ζωής σπρώχνουν συνεχώς τους ανθρώπους σε καθορισμένη δράση πάνω στην εξωτερική φύση.
Ο τρόπος δε,της παραγωγής αποτελεί την κύρια καθοριστική δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την άνοδο του τρόπου της παραγωγής επιτυγχάνεται μεγαλύτερη πρόοδος της παραγωγής κ.ο.κ.
Τα κίνητρα και τα μέσα δηλαδή ,της κοινωνικής ανάπτυξης είναι υλικά.
Η ανθρώπινη κοινωνία γενικά έχει αποδειχθεί ότι αναπτύσσεται συνεχώς με τη νομοτελειακά αναπτυσσόμενη συνεργασία των ανθρώπων μέσα σε ευνοϊκό υλικό περιβάλλον.
Οι αντιεπιστημονικές δε,θεωρίες που υποστηρίζουν και διαδίδουν οι αντιδραστικές και εκμεταλλεύτριες τάξεις επειδή δεν αντανακλούν τους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης,παραμερίζονται από την αντικειμενική νομοτελειακή κοινωνική ανάπτυξη.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής,με την εξέλιξη των μορφών της πάλης ανάμεσα στις αντιδραστικές τάξεις και στις προοδευτικές τάξεις,ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους και εκμεταλλευτές,με τις αλλαγές των ανταγωνιστικών αντιθέσεων οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ αυξάνουν και γενικεύουν τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Έτσι μερικοί παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση υλική.
Άλλοι παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση που υπονοείται υλική.
Άλλοι θεωρούν την ψυχή όχι σαν αρχή της ζωής,αλλά σαν ομοίωμα,σαν εικόνα του σώματος κλπ.
Οι αυξανόμενες δε,συνεχώς και γενικευόμενες υλιστικές αντιλήψεις πάνω στη φυση και στη ζωή συμβάλλουν με τη σειρά τους στην εύρυνση της κοινωνικής παραγωγής.
Οι μεταναστεύσεις των φυλών γίνονταν για την εξεύρεση πιο εύφορων τόπων.
Οι άνθρωποι επιδίωκαν να βρουν καλλιεργήσιμη γη,καλούς βοσκότοπους για τα ζώα τους και καλύτερη προφύλαξη από άλλους εξωτερικούς κινδύνους.
Να βρουν γενικά καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής τους.
Σε πολλά έργα τέχνης στην πρωτόγονη κοινωνία δεν υπήρχε θρησκευτικό περιεχόμενο.
Τα έργα αυτά παρουσιάζουν μία αναπαράσταση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Στην απλοϊκή ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας εκφράζεται η επίδραση της φύσης στον άνθρωπο και η δράση του ανθρώπου πάνω στη φύση με τα μέσα που του παρέχει η φύση.
Η τέχνη εμφανίστηκε μέσα στην εξέλιξη της δράσης των ανθρώπων που οδηγούσε στην εξάσκηση και τελειοποίηση του μυαλού και του χεριού και των άλλων ικανοτήτων τους.
Η τέχνη εξελίσσεται με την κοινωνική ανάπτυξη.
Η ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας μας παρουσιάζει την εικόνα των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και προσανατολίζει τον άνθρωπο στο σωστό δρόμο της υλικής ζωής του.
Συνεχίζεται...
Η υλική ζωή της κοινωνίας επικρατεί,γιατί είναι ένα μέρος της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι φανερό ότι αναπτύσσεται με τους ιδιαίτερους νόμους της και γι αυτό εμφανίζεται σχετικά ανεξάρτητη από τα γύρω της υλικά πράγματα.
Οι ιδιαίτεροι αντικειμενικοί νόμοι της κοινωνικής ανάπτυξης εμφανίζονται στη συνεργασία των ανθρώπων.
Οι ιδιαίτεροι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης,ο Μαρξ και ο Ένγκελς, απέδειξαν ότι δεν είναι τίποτε άλλο ,παρά ιδιόμορφη εκδήλωση των γενικών νόμων της εξέλιξης της ποικιλομορφίας του υλικού κόσμου.
Τους ιδιαίτερους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης όσο ο άνθρωπος δεν τους γνωρίζει τους ακολουθεί τυφλά.
Ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να ενεργήσει πάνω στην εξωτερική φύση.
Να ψάξει στο υλικό περιβάλλον του να βρει τα υλικά μέσα που του χρειάζονται στη ζωή του.
Οι συγκεκριμένες ελλείψεις στα υλικά μέσα της κοινωνικής ζωής σπρώχνουν συνεχώς τους ανθρώπους σε καθορισμένη δράση πάνω στην εξωτερική φύση.
Ο τρόπος δε,της παραγωγής αποτελεί την κύρια καθοριστική δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την άνοδο του τρόπου της παραγωγής επιτυγχάνεται μεγαλύτερη πρόοδος της παραγωγής κ.ο.κ.
Τα κίνητρα και τα μέσα δηλαδή ,της κοινωνικής ανάπτυξης είναι υλικά.
Η ανθρώπινη κοινωνία γενικά έχει αποδειχθεί ότι αναπτύσσεται συνεχώς με τη νομοτελειακά αναπτυσσόμενη συνεργασία των ανθρώπων μέσα σε ευνοϊκό υλικό περιβάλλον.
Οι αντιεπιστημονικές δε,θεωρίες που υποστηρίζουν και διαδίδουν οι αντιδραστικές και εκμεταλλεύτριες τάξεις επειδή δεν αντανακλούν τους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης,παραμερίζονται από την αντικειμενική νομοτελειακή κοινωνική ανάπτυξη.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής,με την εξέλιξη των μορφών της πάλης ανάμεσα στις αντιδραστικές τάξεις και στις προοδευτικές τάξεις,ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους και εκμεταλλευτές,με τις αλλαγές των ανταγωνιστικών αντιθέσεων οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ αυξάνουν και γενικεύουν τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Έτσι μερικοί παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση υλική.
Άλλοι παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση που υπονοείται υλική.
Άλλοι θεωρούν την ψυχή όχι σαν αρχή της ζωής,αλλά σαν ομοίωμα,σαν εικόνα του σώματος κλπ.
Οι αυξανόμενες δε,συνεχώς και γενικευόμενες υλιστικές αντιλήψεις πάνω στη φυση και στη ζωή συμβάλλουν με τη σειρά τους στην εύρυνση της κοινωνικής παραγωγής.
Οι μεταναστεύσεις των φυλών γίνονταν για την εξεύρεση πιο εύφορων τόπων.
Οι άνθρωποι επιδίωκαν να βρουν καλλιεργήσιμη γη,καλούς βοσκότοπους για τα ζώα τους και καλύτερη προφύλαξη από άλλους εξωτερικούς κινδύνους.
Να βρουν γενικά καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής τους.
Σε πολλά έργα τέχνης στην πρωτόγονη κοινωνία δεν υπήρχε θρησκευτικό περιεχόμενο.
Τα έργα αυτά παρουσιάζουν μία αναπαράσταση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Στην απλοϊκή ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας εκφράζεται η επίδραση της φύσης στον άνθρωπο και η δράση του ανθρώπου πάνω στη φύση με τα μέσα που του παρέχει η φύση.
Η τέχνη εμφανίστηκε μέσα στην εξέλιξη της δράσης των ανθρώπων που οδηγούσε στην εξάσκηση και τελειοποίηση του μυαλού και του χεριού και των άλλων ικανοτήτων τους.
Η τέχνη εξελίσσεται με την κοινωνική ανάπτυξη.
Η ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας μας παρουσιάζει την εικόνα των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και προσανατολίζει τον άνθρωπο στο σωστό δρόμο της υλικής ζωής του.
Συνεχίζεται...
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 4
Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στους κόλπους του πρωτόγονου κοινοκτημονικού καθεστώτος ,οδήγησε στον καταμερισμό της εργασίας,στην ανάπτυξη της ανταλλαγής και στην εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα της παραγωγής.Η ανάπτυξη δε,της ανταλλαγής και της ατομικής ιδιοκτησίας οδήγησε στην αύξηση της οικονομικής ανισότητας.
Έτσι εμφανίστηκαν οι κυρίαρχες τάξεις και οι υποταγμένες τάξεις.Τα ασυμβίβαστα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων ανοίγουν τον δρόμο της ταξικής πάλης.
Με την αποσύνθεση του πρωτόγονου κοινοτικού συστήματος και την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας ,με το διαχωρισμό της κοινωνίας σε ανώτερες και κατώτερες τάξεις,διαφοροποιείτε και ο κόσμος των πνευμάτων σε ανώτερα και κατώτερα πνεύματα.Οι άνθρωποι μετατρέπουν τις μορφές των πνευμάτων σε μορφές θεών.Κάθε δύναμη στη φύση και στην κοινωνική ζωή που επηρεάζει τη ζωή τους και δεν μπορούν να την εξηγήσουν με τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει τη θεωρούν θεό.
Τον ήλιο τον κάνουν θεό,γιατί θερμαίνει τη γη και καθορίζει την εποχή που θα καλλιεργήσουν το κάθε φυτό.Τη γη επίσης που τους παρέχει τόσα υλικά αγαθά,την κάνουν θεά.Τον ουρανό τον κάνουν θεό γιατί τους στέλνει συχνά τη βροχή.Οι Μογγόλοι και οι Κινέζοι,για υπέρτατο θεό θεωρούσαν τον ουρανό κλπ.
Από τότε που η κοινωνία διαιρέθηκε σε τάξεις,οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συμπλήρωναν τις μυθικές κοσμοερμηνείες και τις χρησιμοποιούσαν ως ιδεολογικό όπλο για ν απομακρύνουν τον εργαζόμενο λαό από τις επιδιώξεις υλικών αγαθών στη ζωή και να τον οδηγούν ευκολότερα στην εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους.
Τα γενικά γνωρίσματα της θρησκείας στην εξέλιξη της ταξικής κοινωνίας είναι ο πολυθεϊσμός και ο μονοθεϊσμός.
Οι πολυθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχουν πολλοί θεοί που έχουν τη μορφή του ανθρώπου και που σκέπτονται όπως ο άνθρωπος [ανθρωπομορφισμός].Πίστευαν ότι κάθε θεός ενεργεί σε ορισμένο κύκλο της λειτουργίας του κόσμου.
Οι μονοθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχει ένας θεός παντοδύναμος και αιώνιος που δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός και που κυβερνά τον κόσμο με σκοπιμότητα κλπ.
Οι λαοί λάτρευαν τους θεούς με διάφορους τρόπους.Με τις προσευχές,τις θυσίες και τις ιεροτελεστίες φαντάζονταν ότι αποκτούσαν την ευμένεια των θεών και την προστασία τους στην εργασία τους,στη ζωή τους.Τα συμφέροντα τους δηλαδή καθόριζαν τον τρόπο της αντιμετώπισης των υπερφυσικών δυνάμεων, που πίστευαν ότι υπάρχουν.Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τις υποτάξουν στην εξουσία τους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συνεργαζόμενες με τους επαγγελματίες ιερείς καλλιεργούν την πίστη του εργαζόμενου λαού στους θεούς.Διδάσκουν ότι όσα γίνονται στη φύση και στην κοινωνία ,γίνονται με τη θέληση και τη δύναμη των θεών.*
Οι κυρίαρχες τάξεις σε συνεργασία με τους ιερείς οργανώνουν ιεροτελεστίες και άλλες εορτές κατά τρόπο που συνδέουν την κοινωνική συμπεριφορά με τη θρησκευτική πίστη του λαού.
Οι ιερείς διδάσκουν στο λαό ότι όλα κατευθύνονται από το θεό.
Κλήρος και άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη κρατούν μυστικές τις αληθινές γνώσεις και προσπαθούν να παραπλανούν τον εργαζόμενο λαό για να επιτυγχάνουν την εκμετάλλευση της εργασίας του.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις σε διάφορες χώρες δίδασκαν ότι ο βασιλιάς είναι αποσταλμένος από το θεό και γι αυτό όποιος υπακούει στο βασιλιά θα αμοιφθεί από το θεό.
Ως αρχή της ζωής θεωρούσαν την αθάνατη ψυχή.Τη γήινη ζωή τη θεωρούσαν ότι είναι μία προπαρασκευή για τη μεταθανάτια και αιώνια ζωή.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις καλλιεργούν την πίστη του εκμεταλλευόμενου λαού στη μεταθανάτια ανταμοιβή για να τον απομακρύνουν από την εγκόσμια ζωή και να του χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Ενδιαφέρονται για τη μεταθανάτια ζωή των εκμεταλλευόμενων και ληστεύουν τα προϊόντα της εργασίας τους.Οι εκμεταλλευόμενοι αντιδρούν με όλα τα δυνατά μέσα τους.
Οι εξεγέρσεις τους φανερώνουν κατά βάθος την άρνηση της διδασκαλίας του κλήρου που υποστηρίζει και δικαιολογεί την επικρατούσα κατάσταση.
Η θρησκεία είναι φανερό ότι παίζει ένα ρόλο αντιδραστικό στην κοινωνική ανάπτυξη.
*Σας θυμίζουν άραγε τίποτε αυτά;!!
Συνεχίζεται...
Έτσι εμφανίστηκαν οι κυρίαρχες τάξεις και οι υποταγμένες τάξεις.Τα ασυμβίβαστα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων ανοίγουν τον δρόμο της ταξικής πάλης.
Με την αποσύνθεση του πρωτόγονου κοινοτικού συστήματος και την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας ,με το διαχωρισμό της κοινωνίας σε ανώτερες και κατώτερες τάξεις,διαφοροποιείτε και ο κόσμος των πνευμάτων σε ανώτερα και κατώτερα πνεύματα.Οι άνθρωποι μετατρέπουν τις μορφές των πνευμάτων σε μορφές θεών.Κάθε δύναμη στη φύση και στην κοινωνική ζωή που επηρεάζει τη ζωή τους και δεν μπορούν να την εξηγήσουν με τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει τη θεωρούν θεό.
Τον ήλιο τον κάνουν θεό,γιατί θερμαίνει τη γη και καθορίζει την εποχή που θα καλλιεργήσουν το κάθε φυτό.Τη γη επίσης που τους παρέχει τόσα υλικά αγαθά,την κάνουν θεά.Τον ουρανό τον κάνουν θεό γιατί τους στέλνει συχνά τη βροχή.Οι Μογγόλοι και οι Κινέζοι,για υπέρτατο θεό θεωρούσαν τον ουρανό κλπ.
Από τότε που η κοινωνία διαιρέθηκε σε τάξεις,οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συμπλήρωναν τις μυθικές κοσμοερμηνείες και τις χρησιμοποιούσαν ως ιδεολογικό όπλο για ν απομακρύνουν τον εργαζόμενο λαό από τις επιδιώξεις υλικών αγαθών στη ζωή και να τον οδηγούν ευκολότερα στην εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους.
Τα γενικά γνωρίσματα της θρησκείας στην εξέλιξη της ταξικής κοινωνίας είναι ο πολυθεϊσμός και ο μονοθεϊσμός.
Οι πολυθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχουν πολλοί θεοί που έχουν τη μορφή του ανθρώπου και που σκέπτονται όπως ο άνθρωπος [ανθρωπομορφισμός].Πίστευαν ότι κάθε θεός ενεργεί σε ορισμένο κύκλο της λειτουργίας του κόσμου.
Οι μονοθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχει ένας θεός παντοδύναμος και αιώνιος που δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός και που κυβερνά τον κόσμο με σκοπιμότητα κλπ.
Οι λαοί λάτρευαν τους θεούς με διάφορους τρόπους.Με τις προσευχές,τις θυσίες και τις ιεροτελεστίες φαντάζονταν ότι αποκτούσαν την ευμένεια των θεών και την προστασία τους στην εργασία τους,στη ζωή τους.Τα συμφέροντα τους δηλαδή καθόριζαν τον τρόπο της αντιμετώπισης των υπερφυσικών δυνάμεων, που πίστευαν ότι υπάρχουν.Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τις υποτάξουν στην εξουσία τους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συνεργαζόμενες με τους επαγγελματίες ιερείς καλλιεργούν την πίστη του εργαζόμενου λαού στους θεούς.Διδάσκουν ότι όσα γίνονται στη φύση και στην κοινωνία ,γίνονται με τη θέληση και τη δύναμη των θεών.*
Οι κυρίαρχες τάξεις σε συνεργασία με τους ιερείς οργανώνουν ιεροτελεστίες και άλλες εορτές κατά τρόπο που συνδέουν την κοινωνική συμπεριφορά με τη θρησκευτική πίστη του λαού.
Οι ιερείς διδάσκουν στο λαό ότι όλα κατευθύνονται από το θεό.
Κλήρος και άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη κρατούν μυστικές τις αληθινές γνώσεις και προσπαθούν να παραπλανούν τον εργαζόμενο λαό για να επιτυγχάνουν την εκμετάλλευση της εργασίας του.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις σε διάφορες χώρες δίδασκαν ότι ο βασιλιάς είναι αποσταλμένος από το θεό και γι αυτό όποιος υπακούει στο βασιλιά θα αμοιφθεί από το θεό.
Ως αρχή της ζωής θεωρούσαν την αθάνατη ψυχή.Τη γήινη ζωή τη θεωρούσαν ότι είναι μία προπαρασκευή για τη μεταθανάτια και αιώνια ζωή.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις καλλιεργούν την πίστη του εκμεταλλευόμενου λαού στη μεταθανάτια ανταμοιβή για να τον απομακρύνουν από την εγκόσμια ζωή και να του χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Ενδιαφέρονται για τη μεταθανάτια ζωή των εκμεταλλευόμενων και ληστεύουν τα προϊόντα της εργασίας τους.Οι εκμεταλλευόμενοι αντιδρούν με όλα τα δυνατά μέσα τους.
Οι εξεγέρσεις τους φανερώνουν κατά βάθος την άρνηση της διδασκαλίας του κλήρου που υποστηρίζει και δικαιολογεί την επικρατούσα κατάσταση.
Η θρησκεία είναι φανερό ότι παίζει ένα ρόλο αντιδραστικό στην κοινωνική ανάπτυξη.
*Σας θυμίζουν άραγε τίποτε αυτά;!!
Συνεχίζεται...
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 3
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι βρίσκουν γόνιμους τόπους και εκεί εγκαθίστανται.Η μόνιμη κατοικία είχε μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων,για την ανάπτυξη γενικά της κοινωνίας.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι όσο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους τόσο αυξάνουν και σταθεροποιούν την παραγωγή και αναπαραγωγή τους.Η ανέχεια επίσης σε ορισμένες εποχές τους δίδαξε ν αποταμιεύουν τότε που μπορούν να παράγουν περισσότερα απ όσα χρειάζονται στην ημέρα τους.Με την αποταμίευση ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι βρίσκουν περισσότερες ευκαιρίες να κάθονται να παρατηρούν τις ποικίλες εκδηλώσεις των εξωτερικών υλικών πραγμάτων ,που επηρεάζουν τη ζωή τους.
Έτσι πλουτίζουν όλο και πιο σύντομα τις γνώσεις τους από τον εξωτερικό υλικό κόσμο.
Τις αυξανόμενες δε,γνώσεις τους τις χρησιμοποιούν στην βελτίωση των συνθηκών της υλικής ζωής τους.Όσο δε ,βελτιώνονται οι συνθήκες της υλικής ζωής τους ,τόσο αναπτύσσουν την παραγωγική τους δράση και αυξάνουν τις γνώσεις τους.
Έτσι προχωρούν σιγά-σιγά όλο και στη βαθύτερη γνώση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Με την αυξανόμενη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτούς οδηγούνται σιγά-σιγά από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα σε πιο γενικές έννοιες τούτων και σε πιο πολλά και πιο γενικά προβλήματα πάνω σε αυτά.
Υπάρχουν πολλά αντικείμενα και φαινόμενα στη φύση και στη ζωή που επηρεάζουν τη ζωή τους και που δεν μπορούν να τα εξηγήσουν.Τα αστραπόβροντα,οι θύελλες,οι αρρώστιες κλπ.
Οι άνθρωποι την εποχή εκείνη λόγω του χαμηλού επιπέδου της παραγωγής,δεν έχουν ακόμη αποκτήσει από την εξωτερική φύση και την κοινωνική ζωή τους τις γνώσεις που χρειάζονται για να δώσουν τη σωστή ερμηνεία στα φαινόμενα αυτά.Έχουν όμως αποκτήσει την ικανότητα με τις γνώσεις που κατέχουν από την κάπως προχωρημένη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,να παρομοιάζουν το ένα αντικείμενο με το άλλο,να συγκρίνουν τα διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα,να διηγούνται περιπέτειες και κατορθώματα,να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και να σχηματίζουν θεωρίες έξω από τη φύση.
Έτσι προχώρησαν σε φανταστικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων στη φύση και στη ζωή τους.Στις ακατανόητες δυνάμεις της φύσης και της ζωής ,οι άνθρωποι απέδωσαν την εποχή εκείνη υπερφυσικές ιδιότητες.Πίστεψαν στον τοτεμισμό και στο φετιχισμό.Πίστεψαν επίσης στον ανιμισμό και στα πνεύματα.
Οι θρησκευτικές δοξασίες δηλαδή εμφανίστηκαν σε ένα επίπεδο της κοινωνικής ανάπτυξης όπου οι άνθρωποι με την παραγωγική δραστηριότητα τους είχαν κάπως προχωρήσει στη γνώση του εξωτερικού υλικού κόσμου και στην έναρθρη γλώσσα.
Αν οι άνθρωποι δε ζούσαν κατά γένη και δεν τους έσπρωχναν οι μεγάλες ελλείψεις στα υλικά μέσα της ζωής τους σε συνεργασία,αν δεν είχαν ξεπεράσει με τη συνεργασία τους αρκετές υλικές αντιθέσεις στη ζωή τους και προχωρήσει στη γνώση των υλικών σχέσεων στα εξωτερικά υλικά πράγματα,αν δε βρίσκονταν ανάμεσα σε γνωστά και άγνωστα,αν δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα ,δεν θα είχαν την ικανότητα να προχωρήσουν σε μυθικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων της φύσης που επιδρούσαν στη ζωή τους.Δεν θα έφτιαχναν το θεό της γενιάς,τα πνεύματα κλπ.
Οι υλιστικές αντιλήψεις λοιπόν προπορεύθηκαν.Επειδή όμως οι πρώτες αληθινές γνώσεις που απέκτησαν οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την παραγωγική δράση τους δεν ήσαν επαρκείς για να προχωρήσουν στη σωστή ερμηνεία πολλών φυσικών και κοινωνικών φαινομένων που επηρέαζαν τη ζωή τους.παρέκκλιναν σε μυθικές και αντιεπιστημονικές ερμηνείες τούτων.
Μπέρδευαν την πράξη ,με τη σκέψη,με την ιδέα.Δεν ήσαν οπλισμένοι με τις σωστές γνώσεις που χρειάζονταν για να ερμηνεύσουν σωστά το προτσές της σκέψης,της ιδέας.Γι αυτό έπαιρναν την ιδέα ως αρχή.Γι αυτό πίστεψαν ότι υπάρχουν υπερφυσικές και αόρατες δυνάμεις.
Προσπαθούσαν δε,τις υπερφυσικές δυνάμεις που πίστεψαν ότι υπάρχουν ,και ότι παίζουν ρόλο στη ζωή τους,να τις κατευθύνουν με κάθε τρόπο [ξόρκια κ.α] προς το συμφέρον τους.
Η εμφάνιση των θρησκευτικών δοξασιών αποδείχνεται ότι είναι προϊόν του προτσές της ζωής.
Είναι προϊόν του χαμηλού επιπέδου της παραγωγικής ανάπτυξης και των γνώσεων των πρωτόγονων ανθρώπων.Γι αυτό οι θρησκευτικές δοξασίες εξελίσσονται σύμφωνα με την εξέλιξη των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας.
Συνεχίζεται...
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι όσο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους τόσο αυξάνουν και σταθεροποιούν την παραγωγή και αναπαραγωγή τους.Η ανέχεια επίσης σε ορισμένες εποχές τους δίδαξε ν αποταμιεύουν τότε που μπορούν να παράγουν περισσότερα απ όσα χρειάζονται στην ημέρα τους.Με την αποταμίευση ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι βρίσκουν περισσότερες ευκαιρίες να κάθονται να παρατηρούν τις ποικίλες εκδηλώσεις των εξωτερικών υλικών πραγμάτων ,που επηρεάζουν τη ζωή τους.
Έτσι πλουτίζουν όλο και πιο σύντομα τις γνώσεις τους από τον εξωτερικό υλικό κόσμο.
Τις αυξανόμενες δε,γνώσεις τους τις χρησιμοποιούν στην βελτίωση των συνθηκών της υλικής ζωής τους.Όσο δε ,βελτιώνονται οι συνθήκες της υλικής ζωής τους ,τόσο αναπτύσσουν την παραγωγική τους δράση και αυξάνουν τις γνώσεις τους.
Έτσι προχωρούν σιγά-σιγά όλο και στη βαθύτερη γνώση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Με την αυξανόμενη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτούς οδηγούνται σιγά-σιγά από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα σε πιο γενικές έννοιες τούτων και σε πιο πολλά και πιο γενικά προβλήματα πάνω σε αυτά.
Υπάρχουν πολλά αντικείμενα και φαινόμενα στη φύση και στη ζωή που επηρεάζουν τη ζωή τους και που δεν μπορούν να τα εξηγήσουν.Τα αστραπόβροντα,οι θύελλες,οι αρρώστιες κλπ.
Οι άνθρωποι την εποχή εκείνη λόγω του χαμηλού επιπέδου της παραγωγής,δεν έχουν ακόμη αποκτήσει από την εξωτερική φύση και την κοινωνική ζωή τους τις γνώσεις που χρειάζονται για να δώσουν τη σωστή ερμηνεία στα φαινόμενα αυτά.Έχουν όμως αποκτήσει την ικανότητα με τις γνώσεις που κατέχουν από την κάπως προχωρημένη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,να παρομοιάζουν το ένα αντικείμενο με το άλλο,να συγκρίνουν τα διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα,να διηγούνται περιπέτειες και κατορθώματα,να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και να σχηματίζουν θεωρίες έξω από τη φύση.
Έτσι προχώρησαν σε φανταστικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων στη φύση και στη ζωή τους.Στις ακατανόητες δυνάμεις της φύσης και της ζωής ,οι άνθρωποι απέδωσαν την εποχή εκείνη υπερφυσικές ιδιότητες.Πίστεψαν στον τοτεμισμό και στο φετιχισμό.Πίστεψαν επίσης στον ανιμισμό και στα πνεύματα.
Οι θρησκευτικές δοξασίες δηλαδή εμφανίστηκαν σε ένα επίπεδο της κοινωνικής ανάπτυξης όπου οι άνθρωποι με την παραγωγική δραστηριότητα τους είχαν κάπως προχωρήσει στη γνώση του εξωτερικού υλικού κόσμου και στην έναρθρη γλώσσα.
Αν οι άνθρωποι δε ζούσαν κατά γένη και δεν τους έσπρωχναν οι μεγάλες ελλείψεις στα υλικά μέσα της ζωής τους σε συνεργασία,αν δεν είχαν ξεπεράσει με τη συνεργασία τους αρκετές υλικές αντιθέσεις στη ζωή τους και προχωρήσει στη γνώση των υλικών σχέσεων στα εξωτερικά υλικά πράγματα,αν δε βρίσκονταν ανάμεσα σε γνωστά και άγνωστα,αν δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα ,δεν θα είχαν την ικανότητα να προχωρήσουν σε μυθικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων της φύσης που επιδρούσαν στη ζωή τους.Δεν θα έφτιαχναν το θεό της γενιάς,τα πνεύματα κλπ.
Οι υλιστικές αντιλήψεις λοιπόν προπορεύθηκαν.Επειδή όμως οι πρώτες αληθινές γνώσεις που απέκτησαν οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την παραγωγική δράση τους δεν ήσαν επαρκείς για να προχωρήσουν στη σωστή ερμηνεία πολλών φυσικών και κοινωνικών φαινομένων που επηρέαζαν τη ζωή τους.παρέκκλιναν σε μυθικές και αντιεπιστημονικές ερμηνείες τούτων.
Μπέρδευαν την πράξη ,με τη σκέψη,με την ιδέα.Δεν ήσαν οπλισμένοι με τις σωστές γνώσεις που χρειάζονταν για να ερμηνεύσουν σωστά το προτσές της σκέψης,της ιδέας.Γι αυτό έπαιρναν την ιδέα ως αρχή.Γι αυτό πίστεψαν ότι υπάρχουν υπερφυσικές και αόρατες δυνάμεις.
Προσπαθούσαν δε,τις υπερφυσικές δυνάμεις που πίστεψαν ότι υπάρχουν ,και ότι παίζουν ρόλο στη ζωή τους,να τις κατευθύνουν με κάθε τρόπο [ξόρκια κ.α] προς το συμφέρον τους.
Η εμφάνιση των θρησκευτικών δοξασιών αποδείχνεται ότι είναι προϊόν του προτσές της ζωής.
Είναι προϊόν του χαμηλού επιπέδου της παραγωγικής ανάπτυξης και των γνώσεων των πρωτόγονων ανθρώπων.Γι αυτό οι θρησκευτικές δοξασίες εξελίσσονται σύμφωνα με την εξέλιξη των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας.
Συνεχίζεται...
Σάββατο 18 Απριλίου 2015
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 2
Έχει αποδειχθεί ότι μέσα από την πράξη γεννιέται η γνώση.Χωρίς την πράξη,την ενέργεια πάνω στο αισθητό υλικό περιβάλλον,δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος ν αποκτήσει υλιστικές αντιλήψεις,γνώσεις.Η πράξη είναι η πηγή των υλιστικών αντιλήψεων,η πηγή των γνώσεων.
Με την πράξη,την ενέργεια του,ο πρωτόγονος άνθρωπος πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του ,διέκρινε τον εαυτό του από τα άλλα πράγματα.Βλέπει ότι υπάρχουν πραγματικά οι άλλοι άνθρωποι,τα ζώα και η φύση έξω από τον εαυτό του.Κινείται,ενεργεί πάνω στο αισθητό υλικό περιβάλλον του χωρίς καμία αμφιβολία για την πραγματική ύπαρξη του.
Με τις πράξεις του κατάλαβε τα κακά της μεμονωμένης εργασίας και τα καλά της συνεργασίας.
Με τις πράξεις του οδηγείται στην αντίληψη της χρησιμότητας του κάθε υλικού πράγματος στη ζωή του.Με τη συνεχή δράση του γενικά ο πρωτόγονος άνθρωπος ,πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον του και την επίδραση του υλικού περιβάλλοντος σε αυτόν,αυξάνει συνεχώς τις απλοϊκές υλιστικές αντιλήψεις του,αυξάνει τις γνώσεις του που τον βοηθούν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής του.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό οι γνώσεις που είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας ,επαληθεύονται στην πράξη.
Στην πορεία της νομοτελειακής ανάπτυξης της συνεργασίας των ανθρώπων γεννήθηκε επίσης και αναπτύσσεται η γλώσσα.Η γλώσσα αποτελεί υλικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων.Η γλώσσα είναι μέσο έκφρασης των σκέψεων των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται αδιάρρηκτα και εξελίσσονται με την εξέλιξη της συνεργασίας των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται με τη συνεργασία.Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η σκέψη και η γλώσσα συμβάλλουν με τη σειρά τους στην επέκταση της συνεργασίας των ανθρώπων.
Στην πρωτόγονη κοινωνία το χαμηλό επίπεδο της παραγωγής οδηγεί στη συλλογική ιδιοκτησία στα μέσα της παραγωγής.Τα πρωτόγονα εργαλεία και τα άλλα μέσα της παραγωγής βρίσκονταν στην κοινή ιδιοκτησία της μίας ή της άλλης ομάδας ανθρώπων.
Τα προϊόντα δε ,της συλλογικής εργασίας τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι τα μοιράζονταν γιατί μόλις έφταναν για την συντήρηση τους.Με την ομαδική συντήρηση διατηρείται η συνεργασία των ανθρώπων που οδηγεί όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση και στην τελειοποίηση των εργαλείων.
Με την τελειοποίηση δε,των εργαλείων της εργασίας τους ,αυξάνουν και βελτιώνουν τα μέσα της ζωής τους.
Στο κοινοτικό σύστημα παραγωγής κάθε ομάδας των πρωτόγονων ανθρώπων ,ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν υπήρχαν,γιατί οι άνθρωποι ένιωθαν μεγάλες στερήσεις στα υλικά μέσα της ζωής
τους.
Στο πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα παραγωγής,επειδή οι παραγωγικές δυνάμεις βρίσκονταν σε χαμηλό επίπεδο,η παραγωγή αναπτύσσονταν με πολύ αργό ρυθμό.Με τη συνεχή όμως δράση τους οι πρωτόγονοι άνθρωποι,αυξάνουν συνεχώς την πείρα τους ,τελειοποιούν συνεχώς τα εργαλεία της εργασίας τους,και γίνονται όλο και πιο δραστήριοι,πιο επιδεκτικοί,πιο επιτήδειοι στους διάφορους τομείς της παραγωγικής δράσης τους.Έτσι προχωρούν όλο και πιο σύντομα στην αύξηση της παραγωγής ,στη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής τους.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεχή τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους και την επέκταση της συνεργασίας τους αυξάνουν και ευρύνουν συνεχώς τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Βεβαιώνονται συνεχώς ότι τα διάφορα πράγματα υπάρχουν έξω και ανεξάρτητα από αυτούς.
Τις γνώσεις που αποκτούν με την δράση τους και τις χρησιμοποιούν επιτυχώς στην παραγωγή,στην πράξη γενικά,τις θεωρούν αληθινές.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την επέκταση της δράσης τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους,άρχισαν ακόμη να διακρίνουν κοινά γνωρίσματα των διάφορων εξωτερικών υλικών πραγμάτων και να σχηματίζουν γενικές έννοιες τούτων όπως δέντρο,ζώο κλπ.
Τις γενικές αυτές έννοιες οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν σε επέκταση της δράσης τους.
Αυξάνοντας δε ,συνεχώς την δράση τους οι άνθρωποι,πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,διακρίνουν όλο και πιο πολλές και πιο γενικές υλικές σχέσεις τούτων.
Έτσι προχωρούν από τις μερικές έννοιες στις γενικές και από τις γενικές στις πιο γενικές έννοιες των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Οι έννοιες αυτές εφόσον επαληθεύονται στην πράξη,αποτελούν αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Όσο αυξάνουν και γενικεύουν τις γνώσεις τους οι άνθρωποι με την δράση τους πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους τόσο προχωρούν σε νέους και μεγαλύτερους μετασχηματισμούς της φύσης προς το συμφέρον τους.
Έχει αποδειχθεί ότι η αληθινή γνώση δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση συγκεκριμένων υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό επαληθεύεται στην πράξη.
Γι αυτό και συμβάλλει με τη σειρά της στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας ,στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής ,οι κοινωνικές συνθήκες γίνονται όλο και πιο ευνοϊκές για την αύξηση και την ανάπτυξη των ανθρώπων.
Συνεχίζεται ....
Με την πράξη,την ενέργεια του,ο πρωτόγονος άνθρωπος πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του ,διέκρινε τον εαυτό του από τα άλλα πράγματα.Βλέπει ότι υπάρχουν πραγματικά οι άλλοι άνθρωποι,τα ζώα και η φύση έξω από τον εαυτό του.Κινείται,ενεργεί πάνω στο αισθητό υλικό περιβάλλον του χωρίς καμία αμφιβολία για την πραγματική ύπαρξη του.
Με τις πράξεις του κατάλαβε τα κακά της μεμονωμένης εργασίας και τα καλά της συνεργασίας.
Με τις πράξεις του οδηγείται στην αντίληψη της χρησιμότητας του κάθε υλικού πράγματος στη ζωή του.Με τη συνεχή δράση του γενικά ο πρωτόγονος άνθρωπος ,πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον του και την επίδραση του υλικού περιβάλλοντος σε αυτόν,αυξάνει συνεχώς τις απλοϊκές υλιστικές αντιλήψεις του,αυξάνει τις γνώσεις του που τον βοηθούν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής του.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό οι γνώσεις που είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας ,επαληθεύονται στην πράξη.
Στην πορεία της νομοτελειακής ανάπτυξης της συνεργασίας των ανθρώπων γεννήθηκε επίσης και αναπτύσσεται η γλώσσα.Η γλώσσα αποτελεί υλικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων.Η γλώσσα είναι μέσο έκφρασης των σκέψεων των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται αδιάρρηκτα και εξελίσσονται με την εξέλιξη της συνεργασίας των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται με τη συνεργασία.Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η σκέψη και η γλώσσα συμβάλλουν με τη σειρά τους στην επέκταση της συνεργασίας των ανθρώπων.
Στην πρωτόγονη κοινωνία το χαμηλό επίπεδο της παραγωγής οδηγεί στη συλλογική ιδιοκτησία στα μέσα της παραγωγής.Τα πρωτόγονα εργαλεία και τα άλλα μέσα της παραγωγής βρίσκονταν στην κοινή ιδιοκτησία της μίας ή της άλλης ομάδας ανθρώπων.
Τα προϊόντα δε ,της συλλογικής εργασίας τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι τα μοιράζονταν γιατί μόλις έφταναν για την συντήρηση τους.Με την ομαδική συντήρηση διατηρείται η συνεργασία των ανθρώπων που οδηγεί όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση και στην τελειοποίηση των εργαλείων.
Με την τελειοποίηση δε,των εργαλείων της εργασίας τους ,αυξάνουν και βελτιώνουν τα μέσα της ζωής τους.
Στο κοινοτικό σύστημα παραγωγής κάθε ομάδας των πρωτόγονων ανθρώπων ,ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν υπήρχαν,γιατί οι άνθρωποι ένιωθαν μεγάλες στερήσεις στα υλικά μέσα της ζωής
τους.
Στο πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα παραγωγής,επειδή οι παραγωγικές δυνάμεις βρίσκονταν σε χαμηλό επίπεδο,η παραγωγή αναπτύσσονταν με πολύ αργό ρυθμό.Με τη συνεχή όμως δράση τους οι πρωτόγονοι άνθρωποι,αυξάνουν συνεχώς την πείρα τους ,τελειοποιούν συνεχώς τα εργαλεία της εργασίας τους,και γίνονται όλο και πιο δραστήριοι,πιο επιδεκτικοί,πιο επιτήδειοι στους διάφορους τομείς της παραγωγικής δράσης τους.Έτσι προχωρούν όλο και πιο σύντομα στην αύξηση της παραγωγής ,στη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής τους.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεχή τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους και την επέκταση της συνεργασίας τους αυξάνουν και ευρύνουν συνεχώς τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Βεβαιώνονται συνεχώς ότι τα διάφορα πράγματα υπάρχουν έξω και ανεξάρτητα από αυτούς.
Τις γνώσεις που αποκτούν με την δράση τους και τις χρησιμοποιούν επιτυχώς στην παραγωγή,στην πράξη γενικά,τις θεωρούν αληθινές.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την επέκταση της δράσης τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους,άρχισαν ακόμη να διακρίνουν κοινά γνωρίσματα των διάφορων εξωτερικών υλικών πραγμάτων και να σχηματίζουν γενικές έννοιες τούτων όπως δέντρο,ζώο κλπ.
Τις γενικές αυτές έννοιες οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν σε επέκταση της δράσης τους.
Αυξάνοντας δε ,συνεχώς την δράση τους οι άνθρωποι,πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,διακρίνουν όλο και πιο πολλές και πιο γενικές υλικές σχέσεις τούτων.
Έτσι προχωρούν από τις μερικές έννοιες στις γενικές και από τις γενικές στις πιο γενικές έννοιες των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Οι έννοιες αυτές εφόσον επαληθεύονται στην πράξη,αποτελούν αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Όσο αυξάνουν και γενικεύουν τις γνώσεις τους οι άνθρωποι με την δράση τους πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους τόσο προχωρούν σε νέους και μεγαλύτερους μετασχηματισμούς της φύσης προς το συμφέρον τους.
Έχει αποδειχθεί ότι η αληθινή γνώση δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση συγκεκριμένων υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό επαληθεύεται στην πράξη.
Γι αυτό και συμβάλλει με τη σειρά της στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας ,στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής ,οι κοινωνικές συνθήκες γίνονται όλο και πιο ευνοϊκές για την αύξηση και την ανάπτυξη των ανθρώπων.
Συνεχίζεται ....
Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση.
Στα παρακάτω κομμάτια θα παραθέσω ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο από το βιβλίο ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Ιωάννου Α.Μητρόπουλου.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεργασία τους κατόρθωναν να αποκτούν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα για την συντήρηση τους.Είναι φανερό ότι κάθε άνθρωπος δεν μπορεί μόνος του,να αντιμετωπίσει τις πολλές και διάφορες δυσκολίες ,αντιθέσεις που συναντά στη ζωή του.Γι αυτό συνεργάζεται με τους άλλους ανθρώπους.Με τη συνεργασία τους οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές ατομικές αδυναμίες τους απέναντι στην εξωτερική φύση.Μόνο με τη συνεργασία,με την αλληλοβοήθεια,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατόρθωναν να εξασφαλίσουν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα της ζωής τους και να προστατευθούν από τα άγρια θηρία και από διάφορους άλλους κινδύνους που συναντούσαν στην καθημερινή ζωή τους.Υλικές ωφέλειες δηλαδή,οδήγησαν τους ανθρώπους σε συνεργασία,σε ομαδική ζωή.
Τα πρώτα εργαλεία των πρωτόγονων ανθρώπων είναι αντικείμενα που τα βρίσκουν έτοιμα στη φύση.Τη χρησιμότητα των αντικειμένων αυτών,στην εργασία τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν με την αύξηση της δράσης τους πάνω στο ποικιλόμορφο και αισθητό υλικό περιβάλλον τους.Με τη συνεχή δράση τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι ,πάνω στην εξωτερική φύση και την επίδραση της ποικιλόμορφης φύσης σε αυτούς,γυμνάζονται σωματικά και προπαντός στο χέρι και στο μυαλό.Έτσι γίνονται όλο και πιο επιδεκτικοί,πιο έμπειροι,πιο ικανοί για την απόκτηση των υλικών μέσων της συντήρησης τους.
Με τη συνεχώς αυξανόμενη δράση τους πάνω στην εξωτερική φύση,μαθαίνουν ακόμη πως να χρησιμοποιούν τις διάφορες δυνάμεις της ,που γνωρίζουν,για την κατασκευή και άλλων πραγμάτων που δεν τους τα δίνει έτοιμα η φύση και που τους είναι χρήσιμα στη ζωή τους.
Έτσι κατασκεύασαν τα πρώτα τεχνητά εργαλεία.Με τη βοήθεια των φυσικών και τεχνιτών εργαλείων ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατορθώνουν να αυξάνουν και να βελτιώνουν τα μέσα της συντήρησης τους.
Η κατασκευή των τεχνητών εργαλείων αποτελεί άλμα σημαντικό προς τα εμπρός του ανθρώπου.Οι πρωτόγονοι άνθρωποι απέκτησαν την ικανότητα να κάμουν το άλμα αυτό,με τη συνεχή επέκταση της δράσης τους πάνω στην εξωτερική φύση,και τη συσσώρευση της πείρας τους.Με το άλμα αυτό,ο άνθρωπος μεταφέρεται από την υποταγή του στη φύση στην κατάκτηση αυτής.
Αρχίζει δηλαδή να μετασχηματίζει τη φύση με την αύξηση της πείρας του και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής του.
Στην αρχή βέβαια,οι μετασχηματισμοί της φύσης που επιτυγχάνει,η παραγωγή του,είναι σε μικρό βαθμό.Με τη συνεχή επέκταση όμως της συνεργασίας τους ,οι άνθρωποι,και τη συνεχή αύξηση της πείρας τους,προχωρούν στη τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους ,στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής,στη μεγαλύτερη κατάκτηση της εξωτερικής φύσης.
Οι άνθρωποι όσο περισσότερες δυνάμεις της εξωτερικής φύσης γνωρίζουν ,με τη δράση τους πάνω σε αυτή τόσο περισσότερο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους.
Έτσι αυξάνουν την παραγωγή τους και λύνουν πολλές αντιθέσεις,εσωτερικές και εξωτερικές,της κοινωνικής ζωής τους.Βελτιώνουν τα κοινωνικά μέσα της ζωής τους και πετυχαίνουν όλο και καλύτερη προφύλαξη από τους διάφορους εξωτερικούς κινδύνους.
Είναι φανερό ότι η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επιτυγχάνεται με την ανώτερη σωματική τους διάπλαση και τη σχετική της ανεξαρτησία.
Οι άνθρωποι ενώνονται με το εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους αλλά και ταυτόχρονα παλεύουν απόλυτα με τις αντιθέσεις του προς τη ζωή τους.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στον εξωτερικό υλικό κόσμο είναι συγκεκριμένη και σχετική.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επεκτείνεται με τη βελτίωση των υλικών μέσων της συνεργασίας τους.Με την επέκταση της δράσης τους ,οι άνθρωποι πάνω στην εξωτερική φύση προχωρούν όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση,που τις χρησιμοποιούν στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας και στην αύξηση και βελτίωση των άλλων υλικών μέσων της παραγωγής.
Όσο τελειοποιούνται τα εργαλεία τόσο ανέρχεται και ευρύνεται η συγκεκριμένη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση.Έτσι επιτυγχάνουν τη συνεχή βελτίωση των υλικών μέσων της ζωής τους.
Συνεχίζεται.....
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεργασία τους κατόρθωναν να αποκτούν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα για την συντήρηση τους.Είναι φανερό ότι κάθε άνθρωπος δεν μπορεί μόνος του,να αντιμετωπίσει τις πολλές και διάφορες δυσκολίες ,αντιθέσεις που συναντά στη ζωή του.Γι αυτό συνεργάζεται με τους άλλους ανθρώπους.Με τη συνεργασία τους οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές ατομικές αδυναμίες τους απέναντι στην εξωτερική φύση.Μόνο με τη συνεργασία,με την αλληλοβοήθεια,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατόρθωναν να εξασφαλίσουν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα της ζωής τους και να προστατευθούν από τα άγρια θηρία και από διάφορους άλλους κινδύνους που συναντούσαν στην καθημερινή ζωή τους.Υλικές ωφέλειες δηλαδή,οδήγησαν τους ανθρώπους σε συνεργασία,σε ομαδική ζωή.
Τα πρώτα εργαλεία των πρωτόγονων ανθρώπων είναι αντικείμενα που τα βρίσκουν έτοιμα στη φύση.Τη χρησιμότητα των αντικειμένων αυτών,στην εργασία τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν με την αύξηση της δράσης τους πάνω στο ποικιλόμορφο και αισθητό υλικό περιβάλλον τους.Με τη συνεχή δράση τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι ,πάνω στην εξωτερική φύση και την επίδραση της ποικιλόμορφης φύσης σε αυτούς,γυμνάζονται σωματικά και προπαντός στο χέρι και στο μυαλό.Έτσι γίνονται όλο και πιο επιδεκτικοί,πιο έμπειροι,πιο ικανοί για την απόκτηση των υλικών μέσων της συντήρησης τους.
Με τη συνεχώς αυξανόμενη δράση τους πάνω στην εξωτερική φύση,μαθαίνουν ακόμη πως να χρησιμοποιούν τις διάφορες δυνάμεις της ,που γνωρίζουν,για την κατασκευή και άλλων πραγμάτων που δεν τους τα δίνει έτοιμα η φύση και που τους είναι χρήσιμα στη ζωή τους.
Έτσι κατασκεύασαν τα πρώτα τεχνητά εργαλεία.Με τη βοήθεια των φυσικών και τεχνιτών εργαλείων ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατορθώνουν να αυξάνουν και να βελτιώνουν τα μέσα της συντήρησης τους.
Η κατασκευή των τεχνητών εργαλείων αποτελεί άλμα σημαντικό προς τα εμπρός του ανθρώπου.Οι πρωτόγονοι άνθρωποι απέκτησαν την ικανότητα να κάμουν το άλμα αυτό,με τη συνεχή επέκταση της δράσης τους πάνω στην εξωτερική φύση,και τη συσσώρευση της πείρας τους.Με το άλμα αυτό,ο άνθρωπος μεταφέρεται από την υποταγή του στη φύση στην κατάκτηση αυτής.
Αρχίζει δηλαδή να μετασχηματίζει τη φύση με την αύξηση της πείρας του και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής του.
Στην αρχή βέβαια,οι μετασχηματισμοί της φύσης που επιτυγχάνει,η παραγωγή του,είναι σε μικρό βαθμό.Με τη συνεχή επέκταση όμως της συνεργασίας τους ,οι άνθρωποι,και τη συνεχή αύξηση της πείρας τους,προχωρούν στη τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους ,στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής,στη μεγαλύτερη κατάκτηση της εξωτερικής φύσης.
Οι άνθρωποι όσο περισσότερες δυνάμεις της εξωτερικής φύσης γνωρίζουν ,με τη δράση τους πάνω σε αυτή τόσο περισσότερο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους.
Έτσι αυξάνουν την παραγωγή τους και λύνουν πολλές αντιθέσεις,εσωτερικές και εξωτερικές,της κοινωνικής ζωής τους.Βελτιώνουν τα κοινωνικά μέσα της ζωής τους και πετυχαίνουν όλο και καλύτερη προφύλαξη από τους διάφορους εξωτερικούς κινδύνους.
Είναι φανερό ότι η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επιτυγχάνεται με την ανώτερη σωματική τους διάπλαση και τη σχετική της ανεξαρτησία.
Οι άνθρωποι ενώνονται με το εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους αλλά και ταυτόχρονα παλεύουν απόλυτα με τις αντιθέσεις του προς τη ζωή τους.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στον εξωτερικό υλικό κόσμο είναι συγκεκριμένη και σχετική.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επεκτείνεται με τη βελτίωση των υλικών μέσων της συνεργασίας τους.Με την επέκταση της δράσης τους ,οι άνθρωποι πάνω στην εξωτερική φύση προχωρούν όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση,που τις χρησιμοποιούν στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας και στην αύξηση και βελτίωση των άλλων υλικών μέσων της παραγωγής.
Όσο τελειοποιούνται τα εργαλεία τόσο ανέρχεται και ευρύνεται η συγκεκριμένη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση.Έτσι επιτυγχάνουν τη συνεχή βελτίωση των υλικών μέσων της ζωής τους.
Συνεχίζεται.....
Τετάρτη 8 Απριλίου 2015
Τζορντάνο Μπρούνο
Την εποχή που πολλοί πρωτοπόροι επιστήμονες και φιλόσοφοι διώχθηκαν και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο από τις επικρατούσες φεουδαρχικές και εκκλησιαστικές αρχές,επειδή δίδαξαν την αντικειμενική αλήθεια,μεταξύ αυτών,διακρίνεται ο Ιταλός Τζορντάνο Μπρούνο.
Ο Μπρούνο κάηκε ζωντανός στη Ρώμη,για την υλιστική,πανθεϊστική διδασκαλία του.
Δίδαξε ότι ο θεός βρίσκεται μέσα στη φύση.
Στηριζόμενος στις επιτεύξεις της φυσιογνωσίας ,ανέπτυξε νέα υλιστική θεωρία για το Σύμπαν.
Αναγνωρίζει το ηλιοκεντρικό σύστημα του Κοπέρνικου και επεκτείνεται πιο πέρα.
Δεν αναγνωρίζει τον ήλιο ως κέντρο του κόσμου,αλλά ως κέντρο μόνο του δικού μας πλανητικού συστήματος.
Κέντρο του κόσμου θεωρεί οποιοδήποτε σώμα.
Τα άστρα είναι ήλιοι με δικούς τους δορυφόρους.
Εξέφρασε την εικασία πως ο ήλιος δεν μένει ακίνητος.
Ο κόσμος ,κατά τον Μπρούνο,είναι άπειρος και αιώνιος.
Θεωρεί αναπόσπαστη την μορφή από την ύλη.
Στην έμφυτη δημιουργική δύναμη της φύσης,βρίσκεται ,κατά τον Μπρούνο,η αρχή των πραγμάτων.
Τα πράγματα,υποστήριζε,πως είναι εμψυχωμένα.
Η φύση αποτελεί την βάση των υλικών και πνευματικών φαινομένων.
Εκτιμούσε την διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων υλιστών και δίδασκε ότι τα διάφορα σώματα βρίσκονται σε σύνδεση και κίνηση.
Η καταστροφή του ενός είναι γέννηση του άλλου.
Έτσι εισάγει στην επιστήμη την ιδέα της εξέλιξης.
Στην πορεία της γνώσης ,παραδέχεται τρεις βαθμίδες-το αίσθημα,την κρίση και το λογικό.
Είναι ορθολογιστής.
http://blog.atheia.gr/2012/02/17/2012-02-17/
Ο Μπρούνο κάηκε ζωντανός στη Ρώμη,για την υλιστική,πανθεϊστική διδασκαλία του.
Δίδαξε ότι ο θεός βρίσκεται μέσα στη φύση.
Στηριζόμενος στις επιτεύξεις της φυσιογνωσίας ,ανέπτυξε νέα υλιστική θεωρία για το Σύμπαν.
Αναγνωρίζει το ηλιοκεντρικό σύστημα του Κοπέρνικου και επεκτείνεται πιο πέρα.
Δεν αναγνωρίζει τον ήλιο ως κέντρο του κόσμου,αλλά ως κέντρο μόνο του δικού μας πλανητικού συστήματος.
Κέντρο του κόσμου θεωρεί οποιοδήποτε σώμα.
Τα άστρα είναι ήλιοι με δικούς τους δορυφόρους.
Εξέφρασε την εικασία πως ο ήλιος δεν μένει ακίνητος.
Ο κόσμος ,κατά τον Μπρούνο,είναι άπειρος και αιώνιος.
Θεωρεί αναπόσπαστη την μορφή από την ύλη.
Στην έμφυτη δημιουργική δύναμη της φύσης,βρίσκεται ,κατά τον Μπρούνο,η αρχή των πραγμάτων.
Τα πράγματα,υποστήριζε,πως είναι εμψυχωμένα.
Η φύση αποτελεί την βάση των υλικών και πνευματικών φαινομένων.
Εκτιμούσε την διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων υλιστών και δίδασκε ότι τα διάφορα σώματα βρίσκονται σε σύνδεση και κίνηση.
Η καταστροφή του ενός είναι γέννηση του άλλου.
Έτσι εισάγει στην επιστήμη την ιδέα της εξέλιξης.
Στην πορεία της γνώσης ,παραδέχεται τρεις βαθμίδες-το αίσθημα,την κρίση και το λογικό.
Είναι ορθολογιστής.
Δείτε κι εδώ
Τρίτη 24 Μαρτίου 2015
Η ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας στο ρωμαϊκό κράτος
Ας πάμε και λίγο στη Ρώμη για να δούμε την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας στο ρωμαϊκό κράτος.
Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα,βρέθηκαν σε μία χώρα πιο πολιτισμένη από τη δική τους.Η επίδραση του ελληνικού πολιτισμού σ αυτούς υπήρξε μεγάλη.
Η ανάπτυξη της παραγωγής,η αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,οι σκληροί αγώνες της εξαθλιωμένης αγροτιάς,η αναπτυσσόμενη πάλη των δούλων εναντίων των δουλοκτητών,η διάδοση της ελληνικής υλιστικής φιλοσοφίας στη Ρώμη,συντέλεσαν στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας στο ρωμαϊκό κράτος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα προοδευτικά στρώματα της ρωμαϊκής δουλοκτητικής τάξης ακολουθούσαν τις υλιστικές αντιλήψεις του Επίκουρου.
Ο Λουκρήτιος Κάρος υπήρξε ο πιο επιφανής Ρωμαίος υλιστής.
Ο Λουκρήτιος στη διδασκαλία του για τη φύση ,στηρίζεται στις βάσεις του αρχαίου ελληνικού ατομιστικού υλισμού και αναπτύσσει και δικές του παρατηρήσεις.
Διδάσκει ότι μόνο σώματα υλικά και κενό διάστημα υπάρχουν.Οι ιδιότητες των σωμάτων υπάρχουν μόνο στα σώματα.Χρόνος επίσης έξω απ την κατάσταση των υλικών σωμάτων,δεν υπάρχει.
Αναγνωρίζει την ύπαρξη των μικροσκοπικών υλικών σωματιδίων της ύλης,των ατόμων.
Από τα πρωταρχικά αυτά υλικά στοιχεία ,αποτελούνται τα διάφορα σύνθετα υλικά σώματα.
Τα άτομα[πρωταρχικά σώματα]είναι αιώνια και κατέχουν πυκνότητα και βάρος.
Είναι ομοιογενή στη μάζα τους και διαφέρουν στο σχήμα και στο μέγεθος ,δεν έχουν γεύση ούτε άλλες ιδιότητες.Οι ιδιότητες των σύνθετων υλικών σωμάτων εξαρτώνται από τη μορφή,την ποσότητα και την ενότητα των ατόμων που τα αποτελούν.
Οι μορφές των ατόμων είναι ποικίλες αλλά δεν είναι άπειρες.Μόνο η ποσότητα των ατόμων από κάθε είδος είναι άπειρη.
Ο Λουκρήτιος διακρίνει τρία είδη κινήσεων.Την κίνηση από ώθηση,την κίνηση προς τα κάτω από το βάρος και την παρέκκλιση από την ευθεία γραμμή.
Δεν παραδέχεται σύγκρουση των ατόμων από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη ταχύτητα τους.
Η διαμόρφωση των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων επιτυγχάνεται με τις διάφορες ενώσεις και τους ποικίλους συνδυασμούς των ατόμων,κατά τη σύγκρουση που γίνεται απ την παρέκκλιση τους.Η αποσύνθεση των σύνθετων σωμάτων γίνεται με το διαχωρισμό των ατόμων.
Ο Λουκρήτιος θεωρεί την ύλη άπειρη και αιώνια.
Διατυπώνει την υλιστική διαλεκτική αντίληψη του ,για την κίνηση της ύλης και την προέλευση των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων.
Στο ζήτημα της προέλευσης των οργανικών όντων ,βρίσκει,ότι αυτά προήλθαν από την ανόργανη φύση αυτόματα.
Υποστηρίζει ότι η ψυχή όπως και το σώμα,αποτελείται από άτομα.Τα άτομα της ψυχής είναι στρογγυλά,πιο λεπτά και πιο ευκίνητα από τα άλλα άτομα του σώματος.
Με το θάνατο του ανθρώπου,διαλύονται και τα άτομα της ψυχής.
Ως αρχή της γνώσης αναγνωρίζει την αίσθηση χωρίς να παραβλέπει όμως και τη σημασία της νόησης.
Ο Λουκρήτιος προσπαθούσε να απαλλάξει τους ανθρώπους από την επίδραση της θρησκείας,από τις προλήψεις και την εχθρότητα προς την επιστήμη.
Διδάσκει ότι οι θεοί ζουν στα ''μετακόσμια'' μακαρισμένοι και δεν επεμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων.Η φύση δεν δημιουργήθηκε από τους θεούς.
Για να εξηγήσουμε σωστά τα φυσικά φαινόμενα πρέπει να βρίσκουμε τους αντικειμενικούς νόμους τους.
Η υλιστική φιλοσοφία του Λουκρήτιου συνέβαλε στην ανάπτυξη της επιστήμης και γενικά του ρωμαϊκού πολιτισμού.
Στους κόλπους της ρωμαϊκής δουλοκτητικής αριστοκρατίας διαδόθηκε και αναπτύχθηκε ο εκλεκτικισμός ,ο σκεπτικισμός και ο στωικισμός.
Στην κρίση του ρωμαϊκού κράτους,στις συμφορές και εξεγέρσεις των δούλων ,εμφανίστηκε ο νεοπυθαγορισμός με τις μυστικιστικές τάσεις του.
Κατά την αυξανόμενη κρίση του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής ,εμφανίστηκε η μυστικιστική διδασκαλία του νεοπλατωνισμού [Πλωτίνος].
Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα,βρέθηκαν σε μία χώρα πιο πολιτισμένη από τη δική τους.Η επίδραση του ελληνικού πολιτισμού σ αυτούς υπήρξε μεγάλη.
Η ανάπτυξη της παραγωγής,η αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,οι σκληροί αγώνες της εξαθλιωμένης αγροτιάς,η αναπτυσσόμενη πάλη των δούλων εναντίων των δουλοκτητών,η διάδοση της ελληνικής υλιστικής φιλοσοφίας στη Ρώμη,συντέλεσαν στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας στο ρωμαϊκό κράτος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι τα προοδευτικά στρώματα της ρωμαϊκής δουλοκτητικής τάξης ακολουθούσαν τις υλιστικές αντιλήψεις του Επίκουρου.
Ο Λουκρήτιος Κάρος υπήρξε ο πιο επιφανής Ρωμαίος υλιστής.
Ο Λουκρήτιος στη διδασκαλία του για τη φύση ,στηρίζεται στις βάσεις του αρχαίου ελληνικού ατομιστικού υλισμού και αναπτύσσει και δικές του παρατηρήσεις.
Διδάσκει ότι μόνο σώματα υλικά και κενό διάστημα υπάρχουν.Οι ιδιότητες των σωμάτων υπάρχουν μόνο στα σώματα.Χρόνος επίσης έξω απ την κατάσταση των υλικών σωμάτων,δεν υπάρχει.
Αναγνωρίζει την ύπαρξη των μικροσκοπικών υλικών σωματιδίων της ύλης,των ατόμων.
Από τα πρωταρχικά αυτά υλικά στοιχεία ,αποτελούνται τα διάφορα σύνθετα υλικά σώματα.
Τα άτομα[πρωταρχικά σώματα]είναι αιώνια και κατέχουν πυκνότητα και βάρος.
Είναι ομοιογενή στη μάζα τους και διαφέρουν στο σχήμα και στο μέγεθος ,δεν έχουν γεύση ούτε άλλες ιδιότητες.Οι ιδιότητες των σύνθετων υλικών σωμάτων εξαρτώνται από τη μορφή,την ποσότητα και την ενότητα των ατόμων που τα αποτελούν.
Οι μορφές των ατόμων είναι ποικίλες αλλά δεν είναι άπειρες.Μόνο η ποσότητα των ατόμων από κάθε είδος είναι άπειρη.
Ο Λουκρήτιος διακρίνει τρία είδη κινήσεων.Την κίνηση από ώθηση,την κίνηση προς τα κάτω από το βάρος και την παρέκκλιση από την ευθεία γραμμή.
Δεν παραδέχεται σύγκρουση των ατόμων από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη ταχύτητα τους.
Η διαμόρφωση των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων επιτυγχάνεται με τις διάφορες ενώσεις και τους ποικίλους συνδυασμούς των ατόμων,κατά τη σύγκρουση που γίνεται απ την παρέκκλιση τους.Η αποσύνθεση των σύνθετων σωμάτων γίνεται με το διαχωρισμό των ατόμων.
Ο Λουκρήτιος θεωρεί την ύλη άπειρη και αιώνια.
Διατυπώνει την υλιστική διαλεκτική αντίληψη του ,για την κίνηση της ύλης και την προέλευση των διάφορων σύνθετων υλικών σωμάτων.
Στο ζήτημα της προέλευσης των οργανικών όντων ,βρίσκει,ότι αυτά προήλθαν από την ανόργανη φύση αυτόματα.
Υποστηρίζει ότι η ψυχή όπως και το σώμα,αποτελείται από άτομα.Τα άτομα της ψυχής είναι στρογγυλά,πιο λεπτά και πιο ευκίνητα από τα άλλα άτομα του σώματος.
Με το θάνατο του ανθρώπου,διαλύονται και τα άτομα της ψυχής.
Ως αρχή της γνώσης αναγνωρίζει την αίσθηση χωρίς να παραβλέπει όμως και τη σημασία της νόησης.
Ο Λουκρήτιος προσπαθούσε να απαλλάξει τους ανθρώπους από την επίδραση της θρησκείας,από τις προλήψεις και την εχθρότητα προς την επιστήμη.
Διδάσκει ότι οι θεοί ζουν στα ''μετακόσμια'' μακαρισμένοι και δεν επεμβαίνουν στη ζωή των ανθρώπων.Η φύση δεν δημιουργήθηκε από τους θεούς.
Για να εξηγήσουμε σωστά τα φυσικά φαινόμενα πρέπει να βρίσκουμε τους αντικειμενικούς νόμους τους.
Η υλιστική φιλοσοφία του Λουκρήτιου συνέβαλε στην ανάπτυξη της επιστήμης και γενικά του ρωμαϊκού πολιτισμού.
Στους κόλπους της ρωμαϊκής δουλοκτητικής αριστοκρατίας διαδόθηκε και αναπτύχθηκε ο εκλεκτικισμός ,ο σκεπτικισμός και ο στωικισμός.
Στην κρίση του ρωμαϊκού κράτους,στις συμφορές και εξεγέρσεις των δούλων ,εμφανίστηκε ο νεοπυθαγορισμός με τις μυστικιστικές τάσεις του.
Κατά την αυξανόμενη κρίση του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής ,εμφανίστηκε η μυστικιστική διδασκαλία του νεοπλατωνισμού [Πλωτίνος].
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015
Ο υλισμός και ο ιδεαλισμός στην αρχαία Ελλάδα Ε μέρος
Κατά την ελληνιστική εποχή,η ανάπτυξη της οικονομίας,η αύξηση των επιστημονικών γνώσεων στα ελληνικά κυρίως κράτη,η ανάπτυξη των εκπολιτιστικών σχέσεων μεταξύ των λαών ανατολής και δύσης,η διάδοση επιστημονικών και φιλοσοφικών γνώσεων συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας ,στην Ελλάδα και στη διάδοση της.
Επίκουρος.Υποστήριξε τον ατομιστικό υλισμό του Δημόκριτου με ορισμένες τροποποιήσεις.
Τα άτομα έχουν διάφορες μορφές.Έτσι εξηγείται η ποικιλομορφία των διάφορων υλικών πραγμάτων.
Τα άτομα έχουν σχήμα,βάρος και μέγεθος.Η κίνηση των ατόμων καθορίζεται από το βάρος τους.
Στην κίνηση τους ,μπορούν να παρεκκλίνουν αυτόματα από την ευθεία τροχιά τους.
Τα διάφορα σύνθετα υλικά πράγματα σχηματίζονται με τις συνθέσεις των ατόμων και διαλύονται με τους διαχωρισμούς τους.
Τα σώματα που αποτελούνται από άτομα έχουν επίσης,χρώμα,γεύση κι άλλες ιδιότητες που οι άνθρωποι τις αντιλαμβάνονται.
Βλέπουμε ότι Δημόκριτος και Επίκουρος συμφωνούν στην έννοια της ύλης.
Η ύλη δεν είναι συνεχής,αδιάκοπη και γεωμετρική αλλά αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια που δεν χωρίζονται άλλο [άτομα].
Εξηγούν και ο δύο την αλλαγή των διάφορων σύνθετων υλικών πραγμάτων με μηχανικούς συνδυασμούς των ατόμων.
Ερμηνεύουν την κίνηση από τα ίδια τα υλικά άτομα και καταπολεμούν την άποψη για την θεϊκή κινητήρια δύναμη του κόσμου.
Η θεωρία,κιόλας,του Επίκουρου για την παρέκκλιση των ατόμων από εσωτερική δύναμη ,ανοίγει τον δρόμο για έρευνα της εσωτερικής κατάστασης των υλικών σωμάτων.
Πρέπει να γνωρίζουμε τη φύση και να πειθαρχούμε σ αυτή.Πειθαρχούμε σ αυτή όταν εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας,που δεν βλάπτουν.
Ο Επίκουρος μας οδηγεί στον ελεύθερο έλεγχο και στην ελεύθερη εκτίμηση της σημασίας των νόμων της φύσης.Στην αναγνώριση και στην ελεύθερη χρησιμοποίηση τους.
Έτσι καταπολεμά την μοιρολατρική πλευρά της αντίληψης για τους νόμους της φύσης.
Διδάσκει ότι οι θεοί κατοικούν στα μετακόσμια,διάγοντας βίο αμέριμνο,μακάριο χωρίς να έχουν καμία σχέση με τον υλικό κόσμο.Ακολουθεί δηλαδή έναν σκεπασμένο αθεϊσμό.
Υποστηρίζει ότι τα οργανικά όντα προήλθαν από την ανόργανη ύλη.
Ο Επίκουρος απέκρουσε κάθε αμφιβολία για την δυνατότητα της γνώσης.Στο ζήτημα της πηγής της γνώσης είναι αισθησιοκράτης υλιστής.Οι αισθήσεις είναι το μόνο ασφαλές κριτήριο της αληθινής γνώσης.Η λογική στηρίζεται στην επαγωγή,στην γενίκευση.
Υποστήριζε την θεωρία του Δημόκριτου,περί ''απορροών'' και ''προτύπων''.
Οι παραστάσεις αποχωρίζονται από την επιφάνεια των σωμάτων και επενεργούν στις αισθήσεις.
Προσπαθεί να απαλλάξει τους ανθρώπους από την τελεολογική και θεολογική ερμηνεία της φύσης.
Τα φυσικά φαινόμενα διέπονται από νόμους της φύσης.
Οι άνθρωποι πρέπει να αδιαφορούν για τους θεούς και να καταφρονούν τον θάνατο.Να επιδιώκουν τον ευχάριστο βίο.Ευχάριστο βίο δεν εννοούσε τις σωματικές ηδονές,απολαύσεις ποτών κλπ αλλά την ηδονή εκείνη που ούτε το σώμα πονάει,ούτε η ψυχή αγωνιά.
Αρχή όλων είναι η φρόνηση που είναι το μέγιστο αγαθό.
Κατόπιν εμφανίζονται νέες παραλλαγές της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας.
Στην κρίση της δουλοκτητικής κοινωνίας ,αναπτύσσεται ο σκεπτικισμός[Πύρρων].
Διδάσκουν ότι οι ιδέες μας δεν είναι ούτε αληθινές ,ούτε ψεύτικες.Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.
Γι αυτό δεν πρέπει να έχουμε καμία πεποίθηση και να απέχουμε από κάθε κρίση.
Η Στωική φιλοσοφία [Ζήνων].Οι στωικοί θεωρούν τον κόσμο ενιαίο και διαποτισμένο από το πυρόγενές πνεύμα.
Τα φυσικά πράγματα μεταβάλλονται από τη μία κατάσταση στην άλλη.Θεωρούν όμως τον κόσμο ,κατευθυνόμενο από το τελειότατο ον με σκοπιμότητα.
Στην θεωρία της γνώσης,παρουσιάζουν κάποιες υλιστικές τάσεις.Θεωρούν τις παραστάσεις σαν εικόνες που προκάλεσαν τα εξωτερικά πράγματα στην ψυχή.Αργότερα κι αυτές οι τάσεις υποχώρησαν.
Οι στωικοί υποστήριζαν ότι τα διάφορα όντα υποτάσσονται στο πεπρωμένο.
Επίκουρος.Υποστήριξε τον ατομιστικό υλισμό του Δημόκριτου με ορισμένες τροποποιήσεις.
Τα άτομα έχουν διάφορες μορφές.Έτσι εξηγείται η ποικιλομορφία των διάφορων υλικών πραγμάτων.
Τα άτομα έχουν σχήμα,βάρος και μέγεθος.Η κίνηση των ατόμων καθορίζεται από το βάρος τους.
Στην κίνηση τους ,μπορούν να παρεκκλίνουν αυτόματα από την ευθεία τροχιά τους.
Τα διάφορα σύνθετα υλικά πράγματα σχηματίζονται με τις συνθέσεις των ατόμων και διαλύονται με τους διαχωρισμούς τους.
Τα σώματα που αποτελούνται από άτομα έχουν επίσης,χρώμα,γεύση κι άλλες ιδιότητες που οι άνθρωποι τις αντιλαμβάνονται.
Βλέπουμε ότι Δημόκριτος και Επίκουρος συμφωνούν στην έννοια της ύλης.
Η ύλη δεν είναι συνεχής,αδιάκοπη και γεωμετρική αλλά αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια που δεν χωρίζονται άλλο [άτομα].
Εξηγούν και ο δύο την αλλαγή των διάφορων σύνθετων υλικών πραγμάτων με μηχανικούς συνδυασμούς των ατόμων.
Ερμηνεύουν την κίνηση από τα ίδια τα υλικά άτομα και καταπολεμούν την άποψη για την θεϊκή κινητήρια δύναμη του κόσμου.
Η θεωρία,κιόλας,του Επίκουρου για την παρέκκλιση των ατόμων από εσωτερική δύναμη ,ανοίγει τον δρόμο για έρευνα της εσωτερικής κατάστασης των υλικών σωμάτων.
Πρέπει να γνωρίζουμε τη φύση και να πειθαρχούμε σ αυτή.Πειθαρχούμε σ αυτή όταν εκπληρώνουμε τις επιθυμίες μας,που δεν βλάπτουν.
Ο Επίκουρος μας οδηγεί στον ελεύθερο έλεγχο και στην ελεύθερη εκτίμηση της σημασίας των νόμων της φύσης.Στην αναγνώριση και στην ελεύθερη χρησιμοποίηση τους.
Έτσι καταπολεμά την μοιρολατρική πλευρά της αντίληψης για τους νόμους της φύσης.
Διδάσκει ότι οι θεοί κατοικούν στα μετακόσμια,διάγοντας βίο αμέριμνο,μακάριο χωρίς να έχουν καμία σχέση με τον υλικό κόσμο.Ακολουθεί δηλαδή έναν σκεπασμένο αθεϊσμό.
Υποστηρίζει ότι τα οργανικά όντα προήλθαν από την ανόργανη ύλη.
Ο Επίκουρος απέκρουσε κάθε αμφιβολία για την δυνατότητα της γνώσης.Στο ζήτημα της πηγής της γνώσης είναι αισθησιοκράτης υλιστής.Οι αισθήσεις είναι το μόνο ασφαλές κριτήριο της αληθινής γνώσης.Η λογική στηρίζεται στην επαγωγή,στην γενίκευση.
Υποστήριζε την θεωρία του Δημόκριτου,περί ''απορροών'' και ''προτύπων''.
Οι παραστάσεις αποχωρίζονται από την επιφάνεια των σωμάτων και επενεργούν στις αισθήσεις.
Προσπαθεί να απαλλάξει τους ανθρώπους από την τελεολογική και θεολογική ερμηνεία της φύσης.
Τα φυσικά φαινόμενα διέπονται από νόμους της φύσης.
Οι άνθρωποι πρέπει να αδιαφορούν για τους θεούς και να καταφρονούν τον θάνατο.Να επιδιώκουν τον ευχάριστο βίο.Ευχάριστο βίο δεν εννοούσε τις σωματικές ηδονές,απολαύσεις ποτών κλπ αλλά την ηδονή εκείνη που ούτε το σώμα πονάει,ούτε η ψυχή αγωνιά.
Αρχή όλων είναι η φρόνηση που είναι το μέγιστο αγαθό.
Κατόπιν εμφανίζονται νέες παραλλαγές της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας.
Στην κρίση της δουλοκτητικής κοινωνίας ,αναπτύσσεται ο σκεπτικισμός[Πύρρων].
Διδάσκουν ότι οι ιδέες μας δεν είναι ούτε αληθινές ,ούτε ψεύτικες.Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια.
Γι αυτό δεν πρέπει να έχουμε καμία πεποίθηση και να απέχουμε από κάθε κρίση.
Η Στωική φιλοσοφία [Ζήνων].Οι στωικοί θεωρούν τον κόσμο ενιαίο και διαποτισμένο από το πυρόγενές πνεύμα.
Τα φυσικά πράγματα μεταβάλλονται από τη μία κατάσταση στην άλλη.Θεωρούν όμως τον κόσμο ,κατευθυνόμενο από το τελειότατο ον με σκοπιμότητα.
Στην θεωρία της γνώσης,παρουσιάζουν κάποιες υλιστικές τάσεις.Θεωρούν τις παραστάσεις σαν εικόνες που προκάλεσαν τα εξωτερικά πράγματα στην ψυχή.Αργότερα κι αυτές οι τάσεις υποχώρησαν.
Οι στωικοί υποστήριζαν ότι τα διάφορα όντα υποτάσσονται στο πεπρωμένο.
Κυριακή 22 Μαρτίου 2015
Ο υλισμός και ο ιδεαλισμός στην αρχαία Ελλάδα Δ μέρος
Αριστοτέλης.Υπήρξε ο ιδρυτής της επιστήμης της λογικής.Θεμελίωσε τη ζωολογία.
Μελέτησε πρώτος τα φυτά επιστημονικά.Ασχολήθηκε με την βοτανική,την γεωγραφία,την πολιτική,την ηθική,την αισθητική και με πολλούς άλλους κλάδους γνώσεων.
Υπήρξε ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.
Η φιλοσοφία του κυμαίνεται μεταξύ Πλάτωνα και Δημόκριτου.
Κάνει κριτική στις ''ιδέες'' του Πλάτωνα.Αποδεικνύει ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν ιδέες έξω από τα υλικά πράγματα.
Η ύλη είναι κάτι το χωρίς μορφή.Φέρνει μέσα της τη δυνατότητα της εξέλιξης της [δυνάμει].
Με την επενέργεια της μορφής ,η ύλη μετατρέπεται σε πραγματικότητα[ενεργεία].
Τα αισθητά πράγματα είναι πραγματικότητες που τις συνδέουν η ενότητα της μορφής και της ύλης.
Κάθε πράγμα φέρνει μέσα του το σκοπό της εξέλιξης του [εντελέχεια].
Θεωρεί τη μορφή ως την ουσία σε κάθε πράγμα.Η ενεργητική αρχή που κάνει το πράγμα αυτό που είναι,είναι η μορφή.
Σε κάθε κίνηση,ο Αριστοτέλης,ζητάει να βρει την τελική αιτία[σκοπό].
Παντού προηγείται η μορφή.Προεκτείνοντας αυτήν την αντίληψη,έφτασε στην μορφή των μορφών,στη μορφή χωρίς ύλη,στο θεό,στο ακίνητο κινούν,στην τελική αιτία,στην πρώτη κινητήρια δύναμη που βάζει τον κόσμο σε σκόπιμη κίνηση.
Η κοσμολογία του είναι γεωκεντρική.Αυτό το σύστημα επεξεργάστηκε μετά ο Πτολεμαίος.
Θεωρεί τον κόσμο περιορισμένο στο χώρο και απεριόριστο στο χρόνο.
Διέκρινε έξι διάφορες μορφές κίνησης.Γένεση,εξαφάνιση,αλλοίωση,αύξηση,ελάττωση,μετατόπιση.
Θεωρεί την ψυχή ως αρχή του ζώντος σώματος.Η ψυχή δεν νοείται έξω από το σώμα.Είναι η εντελέχεια μέσα στον οργανισμό[ζωτική δύναμη],μία άυλη αρχή από όπου πηγάζει και κατευθύνεται η ζωή.
Στον άνθρωπο υπάρχει ο παθητικός νους,που είναι φθαρτός.αναγκαίος προς νόηση,και ο ποιητικός νους που τα πραγματώνει όλα,και είναι αθάνατος,δεν έχει σχέση με τις οργανικές λειτουργίες.Μπαίνει στο σώμα απ έξω και δεν το ακολουθεί μετά θάνατον.
Ο χώρος είναι το όριο μεταξύ των πραγμάτων,ο χρόνος ,η σχέση ανάμεσα στα πράγματα.
Θεωρεί όλες τις ιδιότητες των πραγμάτων αντικειμενικές.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στη μεταφυσική και τη διαλεκτική.
Ως αρχή της γνώσης δέχεται τις αισθήσεις και το λογικό.
Διατύπωσε τους εξής θεμελιώδεις νόμους της νόησης στην επεξεργασία της λογικής σκέψης.
Τον νόμο της ταυτότητας.
Τον νόμο της αντίφασης.
Τον νόμο του αποκλεισμού του τρίτου.
Η τυπική αυτή λογική δεν αντανακλά τις αμοιβαίες σχέσεις των πραγμάτων,τις εσωτερικές και εξωτερικές τους αντιφάσεις και την εξέλιξη τους.
Η ιδεαλιστική λογική του επικράτησε στην μεσαιωνική φιλοσοφία.
Υποστήριζε τα μεσαία στρώματα της δουλοκτητικής δημοκρατίας.
Συνέχεια...
Σημ.όλα τα κομμάτια ήταν και θα είναι βασισμένα ή παρμένα από το ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Γιάνη Μητρόπουλου
Μελέτησε πρώτος τα φυτά επιστημονικά.Ασχολήθηκε με την βοτανική,την γεωγραφία,την πολιτική,την ηθική,την αισθητική και με πολλούς άλλους κλάδους γνώσεων.
Υπήρξε ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.
Η φιλοσοφία του κυμαίνεται μεταξύ Πλάτωνα και Δημόκριτου.
Κάνει κριτική στις ''ιδέες'' του Πλάτωνα.Αποδεικνύει ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν ιδέες έξω από τα υλικά πράγματα.
Η ύλη είναι κάτι το χωρίς μορφή.Φέρνει μέσα της τη δυνατότητα της εξέλιξης της [δυνάμει].
Με την επενέργεια της μορφής ,η ύλη μετατρέπεται σε πραγματικότητα[ενεργεία].
Τα αισθητά πράγματα είναι πραγματικότητες που τις συνδέουν η ενότητα της μορφής και της ύλης.
Κάθε πράγμα φέρνει μέσα του το σκοπό της εξέλιξης του [εντελέχεια].
Θεωρεί τη μορφή ως την ουσία σε κάθε πράγμα.Η ενεργητική αρχή που κάνει το πράγμα αυτό που είναι,είναι η μορφή.
Σε κάθε κίνηση,ο Αριστοτέλης,ζητάει να βρει την τελική αιτία[σκοπό].
Παντού προηγείται η μορφή.Προεκτείνοντας αυτήν την αντίληψη,έφτασε στην μορφή των μορφών,στη μορφή χωρίς ύλη,στο θεό,στο ακίνητο κινούν,στην τελική αιτία,στην πρώτη κινητήρια δύναμη που βάζει τον κόσμο σε σκόπιμη κίνηση.
Η κοσμολογία του είναι γεωκεντρική.Αυτό το σύστημα επεξεργάστηκε μετά ο Πτολεμαίος.
Θεωρεί τον κόσμο περιορισμένο στο χώρο και απεριόριστο στο χρόνο.
Διέκρινε έξι διάφορες μορφές κίνησης.Γένεση,εξαφάνιση,αλλοίωση,αύξηση,ελάττωση,μετατόπιση.
Θεωρεί την ψυχή ως αρχή του ζώντος σώματος.Η ψυχή δεν νοείται έξω από το σώμα.Είναι η εντελέχεια μέσα στον οργανισμό[ζωτική δύναμη],μία άυλη αρχή από όπου πηγάζει και κατευθύνεται η ζωή.
Στον άνθρωπο υπάρχει ο παθητικός νους,που είναι φθαρτός.αναγκαίος προς νόηση,και ο ποιητικός νους που τα πραγματώνει όλα,και είναι αθάνατος,δεν έχει σχέση με τις οργανικές λειτουργίες.Μπαίνει στο σώμα απ έξω και δεν το ακολουθεί μετά θάνατον.
Ο χώρος είναι το όριο μεταξύ των πραγμάτων,ο χρόνος ,η σχέση ανάμεσα στα πράγματα.
Θεωρεί όλες τις ιδιότητες των πραγμάτων αντικειμενικές.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στη μεταφυσική και τη διαλεκτική.
Ως αρχή της γνώσης δέχεται τις αισθήσεις και το λογικό.
Διατύπωσε τους εξής θεμελιώδεις νόμους της νόησης στην επεξεργασία της λογικής σκέψης.
Τον νόμο της ταυτότητας.
Τον νόμο της αντίφασης.
Τον νόμο του αποκλεισμού του τρίτου.
Η τυπική αυτή λογική δεν αντανακλά τις αμοιβαίες σχέσεις των πραγμάτων,τις εσωτερικές και εξωτερικές τους αντιφάσεις και την εξέλιξη τους.
Η ιδεαλιστική λογική του επικράτησε στην μεσαιωνική φιλοσοφία.
Υποστήριζε τα μεσαία στρώματα της δουλοκτητικής δημοκρατίας.
Συνέχεια...
Σημ.όλα τα κομμάτια ήταν και θα είναι βασισμένα ή παρμένα από το ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Γιάνη Μητρόπουλου
Ο υλισμός και ο ιδεαλισμός στην αρχαία Ελλάδα Γ μέρος
Πλάτων.Ο πιο μεγάλος αντικειμενικός ιδεαλιστής φιλόσοφος στην αρχαία εποχή.
Πολέμησε τον υλισμό με φανατισμό.
Ανέπτυξε την ιδεαλιστική φιλοσοφία πολύ πιο πέρα από τον Σωκράτη.
Η ύλη είναι κάτι που δεν έχει μορφή και που μ αυτό γίνονται τα αισθητά και μεταβλητά πράγματα,τα οποία είναι πρόσκαιρα ενώ οι ιδέες είναι αμετάβλητες και αιώνιες.
Η ύλη είναι το ''μη ον'',οι ιδέες το ''όντως ον''.
Τα υλικά πράγματα είναι τα έκτυπα των ιδεών.
Στην κορυφή των ιδεών βρίσκεται η ιδέα του αγαθού.Όταν φτάσουμε σ αυτή την ιδέα,μπορούμε να γνωρίσουμε τα πράγματα ,γιατί τα πράγματα παίρνουν την ύπαρξή τους από την ιδέα αυτή.
Η ψυχή είναι πνευματική οντότητα.Αυτοκίνητη,απλή και αόρατη.Δεν γεννιέται μαζί με το υλικό σώμα,αλλά κατεβαίνει σ αυτό από τον πνευματικό κόσμο.Υπήρχε πριν μπει στο σώμα και θα υπάρχει και μετά θάνατο.Αν δεν ξεκαθαριστεί από το σώμα καλά,μεταφέρεται και σ άλλο γήινο σώμα για να καθαριστεί και να επανέλθει στον πνευματικό κόσμο.
Ως αρχή της ζωής θεωρεί την ψυχή.
Ο χρόνος ανήκει στα αισθητά και κινητά πράγματα και όχι στις ιδέες.
Η γνώση είναι ανάμνηση.Προτού εγκατασταθεί η ψυχή στο σώμα,ζούσε στο νοητό κόσμο.
Εκεί γνώρισε τις ιδέες που είναι η αληθινή γνώση.Δηλαδή οι γνώσεις μας έρχονται από τον υπερβατικό κόσμο.
Σαν κατάλληλη μέθοδο για να φέρει στην μνήμη της ψυχής τις ιδέες,θεωρεί την διαλεκτική,δηλαδή την τέχνη να αντιπαραβάλλουμε και να αναλύουμε τις έννοιες.Οι αρχές της σκέψης είναι πνευματικές.
Ο Πλάτων χωρίζει την ψυχή σε τρία μέρη-
Στο λογιστικό με έδρα το κεφάλι.
Στο θυμοειδές με έδρα της καρδιά.
Και στο επιθυμητικό με έδρα την κοιλιά.
Υποστηρίζει, στην ''ιδανική πολιτεία ''του ότι η κοινωνία πρέπει να στηρίζεται σε τρεις τάξεις.
Φιλόσοφους ή κυβερνήτες,φρουρούς,γεωργούς ή τεχνίτες.Αυτές τις τρεις τάξεις τις θεωρούσε σαν κάτι το σταθερό και αμετάβλητο.
Ανώτερη ηθική βρίσκει στην δουλοκτητική αριστοκρατία και κατώτερη στις άλλες κοινωνικές τάξεις.
Υπήρξε υποστηρικτής της αντιδραστικής δουλοκτητικής αριστοκρατίας.
Συνέχεια...
Πολέμησε τον υλισμό με φανατισμό.
Ανέπτυξε την ιδεαλιστική φιλοσοφία πολύ πιο πέρα από τον Σωκράτη.
Η ύλη είναι κάτι που δεν έχει μορφή και που μ αυτό γίνονται τα αισθητά και μεταβλητά πράγματα,τα οποία είναι πρόσκαιρα ενώ οι ιδέες είναι αμετάβλητες και αιώνιες.
Η ύλη είναι το ''μη ον'',οι ιδέες το ''όντως ον''.
Τα υλικά πράγματα είναι τα έκτυπα των ιδεών.
Στην κορυφή των ιδεών βρίσκεται η ιδέα του αγαθού.Όταν φτάσουμε σ αυτή την ιδέα,μπορούμε να γνωρίσουμε τα πράγματα ,γιατί τα πράγματα παίρνουν την ύπαρξή τους από την ιδέα αυτή.
Η ψυχή είναι πνευματική οντότητα.Αυτοκίνητη,απλή και αόρατη.Δεν γεννιέται μαζί με το υλικό σώμα,αλλά κατεβαίνει σ αυτό από τον πνευματικό κόσμο.Υπήρχε πριν μπει στο σώμα και θα υπάρχει και μετά θάνατο.Αν δεν ξεκαθαριστεί από το σώμα καλά,μεταφέρεται και σ άλλο γήινο σώμα για να καθαριστεί και να επανέλθει στον πνευματικό κόσμο.
Ως αρχή της ζωής θεωρεί την ψυχή.
Ο χρόνος ανήκει στα αισθητά και κινητά πράγματα και όχι στις ιδέες.
Η γνώση είναι ανάμνηση.Προτού εγκατασταθεί η ψυχή στο σώμα,ζούσε στο νοητό κόσμο.
Εκεί γνώρισε τις ιδέες που είναι η αληθινή γνώση.Δηλαδή οι γνώσεις μας έρχονται από τον υπερβατικό κόσμο.
Σαν κατάλληλη μέθοδο για να φέρει στην μνήμη της ψυχής τις ιδέες,θεωρεί την διαλεκτική,δηλαδή την τέχνη να αντιπαραβάλλουμε και να αναλύουμε τις έννοιες.Οι αρχές της σκέψης είναι πνευματικές.
Ο Πλάτων χωρίζει την ψυχή σε τρία μέρη-
Στο λογιστικό με έδρα το κεφάλι.
Στο θυμοειδές με έδρα της καρδιά.
Και στο επιθυμητικό με έδρα την κοιλιά.
Υποστηρίζει, στην ''ιδανική πολιτεία ''του ότι η κοινωνία πρέπει να στηρίζεται σε τρεις τάξεις.
Φιλόσοφους ή κυβερνήτες,φρουρούς,γεωργούς ή τεχνίτες.Αυτές τις τρεις τάξεις τις θεωρούσε σαν κάτι το σταθερό και αμετάβλητο.
Ανώτερη ηθική βρίσκει στην δουλοκτητική αριστοκρατία και κατώτερη στις άλλες κοινωνικές τάξεις.
Υπήρξε υποστηρικτής της αντιδραστικής δουλοκτητικής αριστοκρατίας.
Συνέχεια...
Σάββατο 21 Μαρτίου 2015
O υλισμός και ο ιδεαλισμός στην αρχαία Ελλάδα Β μέρος
Οι σοφιστές.Εμφανίστηκαν στην Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ,καλλιέργησαν την τέχνη της ευγλωττίας και της αποδεικτικής,την Διαλεκτική.
Καταπολεμούν τις αντιλήψεις της παλιάς αριστοκρατίας.
Χτυπούν τον δογματισμό,και πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον εξωτερικό κόσμο και να βρει την αντικειμενική αλήθεια,απόλυτα,οι γνώσεις είναι σχετικές.
Άλλοι συνδέθηκαν με την δουλοκτητική δημοκρατία κι άλλοι με την αντιδραστική δουλοκτητική αριστοκρατία.
Πρωταγόρας.Σοφιστής.Δημοκρατικός.Αναγνωρίζει την υλική ύπαρξη του κόσμου.
Κατηγορήθηκε ως άθεος.
Αρχική βάση των γνώσεων είναι οι αισθήσεις.Οι γνώσεις όμως είναι σχετικές με τον άνθρωπο.
Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες δημιουργούν νέα κοινωνικά προβλήματα.Η προσοχή των θεωρητικών στρέφεται περισσότερο στην κοινωνική ζωή.
Σωκράτης.Ιδεαλιστής φιλόσοφος.Προσπάθησε να ανατρέψει τις διδασκαλίες των σοφιστών και να στερεώσει τις παλιές αξίες.
Το σταθερό για τον Σωκράτη,είναι οι γενικές έννοιες,οι ιδέες.Αν ξεκαθαρίσουμε και δώσουμε σωστό ορισμό σε κάθε έννοια,υποστήριζε,ότι μπορούμε να έχουμε ασφαλή γνώση.
Η ηθική του διδασκαλία στηρίζεται στην αναγνώριση της πνευματικής αρχής στον άνθρωπο.
Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην επεξεργασία της ιδεαλιστικής διαλεκτικής των εννοιών.
Περιφρόνησε τις επιστήμες και αρνήθηκε την υλιστική κοσμοθεωρία.
Ήθελε να στερεώσει την ιδεαλιστική ηθική της αντιδραστικής δουλοκτητικής αριστοκρατίας.
Οδηγήθηκε στο δικαστήριο κατηγορούμενος ότι διέφθειρε τους νέους επειδή δεν πίστευε στους προγονικούς θεούς της πολιτείας.
Μεγαρική σχολή [Ευκλείδης].Διδάσκει ότι οι αισθήσεις μας,μας εξαπατούν.Το αληθινό είναι αμετάβλητο.
Κυνικοί[Αντισθένης].Θεωρούν το μοναδικό ως πραγματικότητα.Οι γενικές έννοιες είναι μη ανταποκρινόμενες στην αντικειμενική πραγματικότητα.
Ακολουθούν την αταραξία,μία ατομιστική ηθική.
Ικανοποιούν τις στοιχειώδεις απαιτήσεις της ζωής και αδιαφορούν για τα παραπέρα.
Παίρνουν παθητική στάση στην έλλειψη των υλικών μέσων της ζωής.
Κυριναϊκή σχολή[Αρίστιππος].Αναγνωρίζουν την ύπαρξη της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.Δεν μπορούμε όμως να την γνωρίσουμε γιατί οι αισθήσεις είναι υποκειμενικές.
Θέτουν τα προσωπικά συμφέροντα πάνω από τα κοινωνικά.
Συνέχεια...
Καταπολεμούν τις αντιλήψεις της παλιάς αριστοκρατίας.
Χτυπούν τον δογματισμό,και πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον εξωτερικό κόσμο και να βρει την αντικειμενική αλήθεια,απόλυτα,οι γνώσεις είναι σχετικές.
Άλλοι συνδέθηκαν με την δουλοκτητική δημοκρατία κι άλλοι με την αντιδραστική δουλοκτητική αριστοκρατία.
Πρωταγόρας.Σοφιστής.Δημοκρατικός.Αναγνωρίζει την υλική ύπαρξη του κόσμου.
Κατηγορήθηκε ως άθεος.
Αρχική βάση των γνώσεων είναι οι αισθήσεις.Οι γνώσεις όμως είναι σχετικές με τον άνθρωπο.
Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες δημιουργούν νέα κοινωνικά προβλήματα.Η προσοχή των θεωρητικών στρέφεται περισσότερο στην κοινωνική ζωή.
Σωκράτης.Ιδεαλιστής φιλόσοφος.Προσπάθησε να ανατρέψει τις διδασκαλίες των σοφιστών και να στερεώσει τις παλιές αξίες.
Το σταθερό για τον Σωκράτη,είναι οι γενικές έννοιες,οι ιδέες.Αν ξεκαθαρίσουμε και δώσουμε σωστό ορισμό σε κάθε έννοια,υποστήριζε,ότι μπορούμε να έχουμε ασφαλή γνώση.
Η ηθική του διδασκαλία στηρίζεται στην αναγνώριση της πνευματικής αρχής στον άνθρωπο.
Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην επεξεργασία της ιδεαλιστικής διαλεκτικής των εννοιών.
Περιφρόνησε τις επιστήμες και αρνήθηκε την υλιστική κοσμοθεωρία.
Ήθελε να στερεώσει την ιδεαλιστική ηθική της αντιδραστικής δουλοκτητικής αριστοκρατίας.
Οδηγήθηκε στο δικαστήριο κατηγορούμενος ότι διέφθειρε τους νέους επειδή δεν πίστευε στους προγονικούς θεούς της πολιτείας.
Μεγαρική σχολή [Ευκλείδης].Διδάσκει ότι οι αισθήσεις μας,μας εξαπατούν.Το αληθινό είναι αμετάβλητο.
Κυνικοί[Αντισθένης].Θεωρούν το μοναδικό ως πραγματικότητα.Οι γενικές έννοιες είναι μη ανταποκρινόμενες στην αντικειμενική πραγματικότητα.
Ακολουθούν την αταραξία,μία ατομιστική ηθική.
Ικανοποιούν τις στοιχειώδεις απαιτήσεις της ζωής και αδιαφορούν για τα παραπέρα.
Παίρνουν παθητική στάση στην έλλειψη των υλικών μέσων της ζωής.
Κυριναϊκή σχολή[Αρίστιππος].Αναγνωρίζουν την ύπαρξη της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.Δεν μπορούμε όμως να την γνωρίσουμε γιατί οι αισθήσεις είναι υποκειμενικές.
Θέτουν τα προσωπικά συμφέροντα πάνω από τα κοινωνικά.
Συνέχεια...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ουσία και αντικείμενο της μαρξιστικής φιλοσοφίας
του Παναγιώτη Γαβάνα Ένα από τα βασικά ζητήματα που είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστεί στην αρχή αυτής της σειράς άρθρων που παρουσιάζουμε ανα...
-
Σύμφωνα με τους νεοχιτλερικούς οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθοδηγούνται από τους Εβραίους και το Ισραήλ ... -
Мировоззрение марксистско-ленинской партии называется диалектическим материализмом потому, что его истолкование явлений природы, его понима...
-
του Παναγιώτη Γαβάνα Ένα από τα βασικά ζητήματα που είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστεί στην αρχή αυτής της σειράς άρθρων που παρουσιάζουμε ανα...