Αριστοτέλης.Υπήρξε ο ιδρυτής της επιστήμης της λογικής.Θεμελίωσε τη ζωολογία.
Μελέτησε πρώτος τα φυτά επιστημονικά.Ασχολήθηκε με την βοτανική,την γεωγραφία,την πολιτική,την ηθική,την αισθητική και με πολλούς άλλους κλάδους γνώσεων.
Υπήρξε ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.
Η φιλοσοφία του κυμαίνεται μεταξύ Πλάτωνα και Δημόκριτου.
Κάνει κριτική στις ''ιδέες'' του Πλάτωνα.Αποδεικνύει ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν ιδέες έξω από τα υλικά πράγματα.
Η ύλη είναι κάτι το χωρίς μορφή.Φέρνει μέσα της τη δυνατότητα της εξέλιξης της [δυνάμει].
Με την επενέργεια της μορφής ,η ύλη μετατρέπεται σε πραγματικότητα[ενεργεία].
Τα αισθητά πράγματα είναι πραγματικότητες που τις συνδέουν η ενότητα της μορφής και της ύλης.
Κάθε πράγμα φέρνει μέσα του το σκοπό της εξέλιξης του [εντελέχεια].
Θεωρεί τη μορφή ως την ουσία σε κάθε πράγμα.Η ενεργητική αρχή που κάνει το πράγμα αυτό που είναι,είναι η μορφή.
Σε κάθε κίνηση,ο Αριστοτέλης,ζητάει να βρει την τελική αιτία[σκοπό].
Παντού προηγείται η μορφή.Προεκτείνοντας αυτήν την αντίληψη,έφτασε στην μορφή των μορφών,στη μορφή χωρίς ύλη,στο θεό,στο ακίνητο κινούν,στην τελική αιτία,στην πρώτη κινητήρια δύναμη που βάζει τον κόσμο σε σκόπιμη κίνηση.
Η κοσμολογία του είναι γεωκεντρική.Αυτό το σύστημα επεξεργάστηκε μετά ο Πτολεμαίος.
Θεωρεί τον κόσμο περιορισμένο στο χώρο και απεριόριστο στο χρόνο.
Διέκρινε έξι διάφορες μορφές κίνησης.Γένεση,εξαφάνιση,αλλοίωση,αύξηση,ελάττωση,μετατόπιση.
Θεωρεί την ψυχή ως αρχή του ζώντος σώματος.Η ψυχή δεν νοείται έξω από το σώμα.Είναι η εντελέχεια μέσα στον οργανισμό[ζωτική δύναμη],μία άυλη αρχή από όπου πηγάζει και κατευθύνεται η ζωή.
Στον άνθρωπο υπάρχει ο παθητικός νους,που είναι φθαρτός.αναγκαίος προς νόηση,και ο ποιητικός νους που τα πραγματώνει όλα,και είναι αθάνατος,δεν έχει σχέση με τις οργανικές λειτουργίες.Μπαίνει στο σώμα απ έξω και δεν το ακολουθεί μετά θάνατον.
Ο χώρος είναι το όριο μεταξύ των πραγμάτων,ο χρόνος ,η σχέση ανάμεσα στα πράγματα.
Θεωρεί όλες τις ιδιότητες των πραγμάτων αντικειμενικές.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στη μεταφυσική και τη διαλεκτική.
Ως αρχή της γνώσης δέχεται τις αισθήσεις και το λογικό.
Διατύπωσε τους εξής θεμελιώδεις νόμους της νόησης στην επεξεργασία της λογικής σκέψης.
Τον νόμο της ταυτότητας.
Τον νόμο της αντίφασης.
Τον νόμο του αποκλεισμού του τρίτου.
Η τυπική αυτή λογική δεν αντανακλά τις αμοιβαίες σχέσεις των πραγμάτων,τις εσωτερικές και εξωτερικές τους αντιφάσεις και την εξέλιξη τους.
Η ιδεαλιστική λογική του επικράτησε στην μεσαιωνική φιλοσοφία.
Υποστήριζε τα μεσαία στρώματα της δουλοκτητικής δημοκρατίας.
Συνέχεια...
Σημ.όλα τα κομμάτια ήταν και θα είναι βασισμένα ή παρμένα από το ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Γιάνη Μητρόπουλου
Μελέτησε πρώτος τα φυτά επιστημονικά.Ασχολήθηκε με την βοτανική,την γεωγραφία,την πολιτική,την ηθική,την αισθητική και με πολλούς άλλους κλάδους γνώσεων.
Υπήρξε ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.
Η φιλοσοφία του κυμαίνεται μεταξύ Πλάτωνα και Δημόκριτου.
Κάνει κριτική στις ''ιδέες'' του Πλάτωνα.Αποδεικνύει ότι είναι αδύνατο να υπάρχουν ιδέες έξω από τα υλικά πράγματα.
Η ύλη είναι κάτι το χωρίς μορφή.Φέρνει μέσα της τη δυνατότητα της εξέλιξης της [δυνάμει].
Με την επενέργεια της μορφής ,η ύλη μετατρέπεται σε πραγματικότητα[ενεργεία].
Τα αισθητά πράγματα είναι πραγματικότητες που τις συνδέουν η ενότητα της μορφής και της ύλης.
Κάθε πράγμα φέρνει μέσα του το σκοπό της εξέλιξης του [εντελέχεια].
Θεωρεί τη μορφή ως την ουσία σε κάθε πράγμα.Η ενεργητική αρχή που κάνει το πράγμα αυτό που είναι,είναι η μορφή.
Σε κάθε κίνηση,ο Αριστοτέλης,ζητάει να βρει την τελική αιτία[σκοπό].
Παντού προηγείται η μορφή.Προεκτείνοντας αυτήν την αντίληψη,έφτασε στην μορφή των μορφών,στη μορφή χωρίς ύλη,στο θεό,στο ακίνητο κινούν,στην τελική αιτία,στην πρώτη κινητήρια δύναμη που βάζει τον κόσμο σε σκόπιμη κίνηση.
Η κοσμολογία του είναι γεωκεντρική.Αυτό το σύστημα επεξεργάστηκε μετά ο Πτολεμαίος.
Θεωρεί τον κόσμο περιορισμένο στο χώρο και απεριόριστο στο χρόνο.
Διέκρινε έξι διάφορες μορφές κίνησης.Γένεση,εξαφάνιση,αλλοίωση,αύξηση,ελάττωση,μετατόπιση.
Θεωρεί την ψυχή ως αρχή του ζώντος σώματος.Η ψυχή δεν νοείται έξω από το σώμα.Είναι η εντελέχεια μέσα στον οργανισμό[ζωτική δύναμη],μία άυλη αρχή από όπου πηγάζει και κατευθύνεται η ζωή.
Στον άνθρωπο υπάρχει ο παθητικός νους,που είναι φθαρτός.αναγκαίος προς νόηση,και ο ποιητικός νους που τα πραγματώνει όλα,και είναι αθάνατος,δεν έχει σχέση με τις οργανικές λειτουργίες.Μπαίνει στο σώμα απ έξω και δεν το ακολουθεί μετά θάνατον.
Ο χώρος είναι το όριο μεταξύ των πραγμάτων,ο χρόνος ,η σχέση ανάμεσα στα πράγματα.
Θεωρεί όλες τις ιδιότητες των πραγμάτων αντικειμενικές.
Ο Αριστοτέλης ταλαντεύεται ανάμεσα στη μεταφυσική και τη διαλεκτική.
Ως αρχή της γνώσης δέχεται τις αισθήσεις και το λογικό.
Διατύπωσε τους εξής θεμελιώδεις νόμους της νόησης στην επεξεργασία της λογικής σκέψης.
Τον νόμο της ταυτότητας.
Τον νόμο της αντίφασης.
Τον νόμο του αποκλεισμού του τρίτου.
Η τυπική αυτή λογική δεν αντανακλά τις αμοιβαίες σχέσεις των πραγμάτων,τις εσωτερικές και εξωτερικές τους αντιφάσεις και την εξέλιξη τους.
Η ιδεαλιστική λογική του επικράτησε στην μεσαιωνική φιλοσοφία.
Υποστήριζε τα μεσαία στρώματα της δουλοκτητικής δημοκρατίας.
Συνέχεια...
Σημ.όλα τα κομμάτια ήταν και θα είναι βασισμένα ή παρμένα από το ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Γιάνη Μητρόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου