Εξετάζοντας την αρχική εμφάνιση των αντιλήψεων των ανθρώπων με την ενέργεια τους πάνω στον αισθητό κόσμο και την επίδραση του εξωτερικού αισθητού κόσμου σε αυτούς ,βλέπαμε ότι οι υλιστικές αντιλήψεις τους προπορεύθηκαν.
Οι άνθρωποι με τις πρώτες ενέργειες τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους απέκτησαν τις πρώτες υλιστικές αντιλήψεις.
Οι υλιστικές αντιλήψεις είναι άμεση αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Χωρίς την ύπαρξη των πραγμάτων έξω και ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την επίδραση τούτων στα όργανα των αισθήσεων του,δεν είναι δυνατό να υπάρξει αντίληψη.
Τα αισθήματα και οι αντιλήψεις οδηγούν στη γνώση των πραγμάτων.
Η γνώση των πραγμάτων είναι αντανάκλαση της ουσίας τούτων,των κύριων υλικών συνδέσεων τούτων.
Χρησιμοποιώντας δε,οι άνθρωποι τις γνώσεις που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα ,στην παραγωγική δράση τους,αυξάνουν την παραγωγή τους και προχωρούν ακόμη σε νέες ανακαλύψεις πάνω στην εξωτερική φύση κ.ο.κ.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και συμβάλλουν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής.
Οι αληθινές γνώσεις είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας και γι αυτό επαληθεύονται στην πράξη,συνδέονται με την πράξη,με τη ζωή.
Η γενίκευση δε,των μερικών γνώσεων που αντανακλούν τα εξωτερικά υλικά πράγματα ,μας οδηγεί στην παραπέρα γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η γενική υλιστική ερμηνεία του κόσμου δηλαδή συνδέεται με τις επιστημονικές γνώσεις,με την κοινωνική παραγωγή.
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων επαληθευμένη στις συγκεκριμένες πράξεις ,αποδείχνεται ότι είναι η αληθινή γενική ερμηνεία τούτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου εμφανίστηκαν στην πορεία της παραγωγικής ανάπτυξης και της αύξησης των υλιστικών αντιλήψεων.
Εμφανίστηκαν στην πορεία της αύξησης των γνώσεων που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Στην πορεία της συμπλήρωσης των υλιστικών ερμηνειών των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα των υλιστικών ερμηνειών.
Είναι αδύνατο,ο άνθρωπος χωρίς την ενότητα και την πάλη του με το εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του,χωρίς υλιστικές αντιλήψεις,να παρουσιάσει ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές δεν ερμηνεύουν επιστημονικά το προτσές της γνώσης,της ιδέας.
Παίρνουν τη σκέψη,την ιδέα ως ανεξάρτητη από τον εξωτερικό υλικό κόσμο και ως αρχή των όσων υπάρχουν,των όσων γίνονται πάνω στον κόσμο.
Οι ιδεαλιστές παρεκκλίνουν από το σωστό δρόμο της ερμηνείας του προτσές της γνώσης.
Έτσι παίρνουν κατεύθυνση προς μία λανθασμένη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,απομακρύνονται από τις μυθικές ερμηνείες αλλά από το υπερφυσικό δεν απομακρύνονται.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου ,με βάση κάποια δύναμη έξω από τον υλικό κόσμο και από την πίστη.
Έτσι ο ιδεαλισμός παραμορφώνει την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Είναι μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου λανθασμένη.
Γι αυτό δεν αποδείχνεται στην πράξη.Δεν αποδείχνεται στην πορεία της φύσης και της κοινωνίας.
Η ιδεαλιστική φιλοσοφία διαφέρει από τη θρησκεία.
Θρησκεία όμως και ιδεαλισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό.
Παίρνουν την ιδέα ως αρχή στη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Πολλοί μάλιστα ιδεαλιστές,όπως θα δούμε παρακάτω,κατά βάθος υπήρξαν θεολόγοι.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες,από την πράξη.
Έτσι οι θεωρίες αυτές παίζουν αντιδραστικό ρόλο στην ανάπτυξη της παραγωγής,στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις,επειδή τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με την κοινωνική ανάπτυξη,κατά γενικό κανόνα,τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν.
Σκοπός τους είναι να προσανατολίζουν τον εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο λαό αντίθετα από το σωστό δρόμο της υλικής ζωής του ,να τον παραπλανούν και να χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Συνεχίζεται...
Οι άνθρωποι με τις πρώτες ενέργειες τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους απέκτησαν τις πρώτες υλιστικές αντιλήψεις.
Οι υλιστικές αντιλήψεις είναι άμεση αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Χωρίς την ύπαρξη των πραγμάτων έξω και ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την επίδραση τούτων στα όργανα των αισθήσεων του,δεν είναι δυνατό να υπάρξει αντίληψη.
Τα αισθήματα και οι αντιλήψεις οδηγούν στη γνώση των πραγμάτων.
Η γνώση των πραγμάτων είναι αντανάκλαση της ουσίας τούτων,των κύριων υλικών συνδέσεων τούτων.
Χρησιμοποιώντας δε,οι άνθρωποι τις γνώσεις που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα ,στην παραγωγική δράση τους,αυξάνουν την παραγωγή τους και προχωρούν ακόμη σε νέες ανακαλύψεις πάνω στην εξωτερική φύση κ.ο.κ.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και συμβάλλουν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής.
Οι αληθινές γνώσεις είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας και γι αυτό επαληθεύονται στην πράξη,συνδέονται με την πράξη,με τη ζωή.
Η γενίκευση δε,των μερικών γνώσεων που αντανακλούν τα εξωτερικά υλικά πράγματα ,μας οδηγεί στην παραπέρα γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η γενική υλιστική ερμηνεία του κόσμου δηλαδή συνδέεται με τις επιστημονικές γνώσεις,με την κοινωνική παραγωγή.
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων επαληθευμένη στις συγκεκριμένες πράξεις ,αποδείχνεται ότι είναι η αληθινή γενική ερμηνεία τούτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου εμφανίστηκαν στην πορεία της παραγωγικής ανάπτυξης και της αύξησης των υλιστικών αντιλήψεων.
Εμφανίστηκαν στην πορεία της αύξησης των γνώσεων που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Στην πορεία της συμπλήρωσης των υλιστικών ερμηνειών των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα των υλιστικών ερμηνειών.
Είναι αδύνατο,ο άνθρωπος χωρίς την ενότητα και την πάλη του με το εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του,χωρίς υλιστικές αντιλήψεις,να παρουσιάσει ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές δεν ερμηνεύουν επιστημονικά το προτσές της γνώσης,της ιδέας.
Παίρνουν τη σκέψη,την ιδέα ως ανεξάρτητη από τον εξωτερικό υλικό κόσμο και ως αρχή των όσων υπάρχουν,των όσων γίνονται πάνω στον κόσμο.
Οι ιδεαλιστές παρεκκλίνουν από το σωστό δρόμο της ερμηνείας του προτσές της γνώσης.
Έτσι παίρνουν κατεύθυνση προς μία λανθασμένη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,απομακρύνονται από τις μυθικές ερμηνείες αλλά από το υπερφυσικό δεν απομακρύνονται.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου ,με βάση κάποια δύναμη έξω από τον υλικό κόσμο και από την πίστη.
Έτσι ο ιδεαλισμός παραμορφώνει την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Είναι μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου λανθασμένη.
Γι αυτό δεν αποδείχνεται στην πράξη.Δεν αποδείχνεται στην πορεία της φύσης και της κοινωνίας.
Η ιδεαλιστική φιλοσοφία διαφέρει από τη θρησκεία.
Θρησκεία όμως και ιδεαλισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό.
Παίρνουν την ιδέα ως αρχή στη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Πολλοί μάλιστα ιδεαλιστές,όπως θα δούμε παρακάτω,κατά βάθος υπήρξαν θεολόγοι.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες,από την πράξη.
Έτσι οι θεωρίες αυτές παίζουν αντιδραστικό ρόλο στην ανάπτυξη της παραγωγής,στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις,επειδή τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με την κοινωνική ανάπτυξη,κατά γενικό κανόνα,τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν.
Σκοπός τους είναι να προσανατολίζουν τον εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο λαό αντίθετα από το σωστό δρόμο της υλικής ζωής του ,να τον παραπλανούν και να χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου