Ασφαλώς από τα ρεύματα της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας, δηλαδή από τους εθνικιστές, τους οπαδούς της επιστροφής στη φύση, τους θρησκόληπτους, τους αντισημίτες και τους ιδεαλιστές κάθε είδους δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι άλλο. Αυτά τα ρεύματα εκφράζουν τουλάχιστον τον αιώνιο τρόμο της καθυστέρησης μπροστά στην πρόοδο.
Όμως πρέπει να είναι κανείς ξεχωριστά αυστηρός απέναντι σε εκείνους που πολεμάνε την παγκοσμιοποίηση σηκώνοντας τη σημαία του μαρξισμού – λενινισμού. Αυτοί είναι απόλυτα ασυνεπείς και ανέντιμοι χώρια από την αντιδραστική τους θέση. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που αυτοί ακριβώς αποτελούν την ακροδεξιά, δηλαδή την σοσιαλφασιστική πλευρά του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, στον ίδιο βαθμό με τους ανοιχτούς ναζιστές.
Γιατί η παγκοσμιοποίηση έχει μεν σήμερα κοινωνικό φορέα και πρωταγωνιστή το κεφάλαιο, και μάλιστα το μονοπωλιακό κεφάλαιο της Δύσης, αλλά πρώτα απ’ όλα αυτή αποτελεί μια έκρηξη, ένα πλάτεμα και ένα πρωτοφανές βάθεμα των παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ ταυτόχρονα, όπως κάθε άλλη παραγωγική επανάσταση αποτελεί μια πελώρια και αδυσώπητη μηχανή καταστροφής των εθνικών συνόρων, των εθνικιστικών προκαταλήψεων και τελικά ενοποίησης των λαών και συντόμευσης της διαδικασίας της επανάστασης.
Αυτές οι τάσεις ισχύουν γενικά για τον ώριμο καπιταλισμό και τις παραγωγικές δυνάμεις που αυτός αναπτύσσει. Ο Λένιν αναφέρεται στον “ώριμο καπιταλισμό που τραβά για να μετατραπεί σε σοσιαλιστική κοινωνία και που χαρακτηρίζεται από την επιταχυνόμενη σύσφιξη των κάθε λογής σχέσεων ανάμεσα στα έθνη, το σπάσιμο των εθνικών φραγμών, τη δημιουργία της διεθνούς ενότητας του κεφάλαιου, της οικονομικής ζωής γενικά, της πολιτικής, της επιστήμης, κ.λπ.” και παρακάτω: “ο μαρξισμός προβάλλει στη θέση κάθε εθνικισμού το διεθνισμό που αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μας με κάθε βέρστι σιδηροδρομικής γραμμής, με κάθε διεθνές τράστ, με κάθε ένωση εργατών (διεθνή ως προς την οικονομική της δράση, και κατόπιν ως προς τις ιδέες και τις επιδιώξεις της)” (Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα, 19ος τόμος).
Δείτε εδώ όλο το κείμενο http://oakke.gr/articles-anaforas/item/156-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B3%CE%B4%CE%BF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B1
Όμως πρέπει να είναι κανείς ξεχωριστά αυστηρός απέναντι σε εκείνους που πολεμάνε την παγκοσμιοποίηση σηκώνοντας τη σημαία του μαρξισμού – λενινισμού. Αυτοί είναι απόλυτα ασυνεπείς και ανέντιμοι χώρια από την αντιδραστική τους θέση. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που αυτοί ακριβώς αποτελούν την ακροδεξιά, δηλαδή την σοσιαλφασιστική πλευρά του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, στον ίδιο βαθμό με τους ανοιχτούς ναζιστές.
Γιατί η παγκοσμιοποίηση έχει μεν σήμερα κοινωνικό φορέα και πρωταγωνιστή το κεφάλαιο, και μάλιστα το μονοπωλιακό κεφάλαιο της Δύσης, αλλά πρώτα απ’ όλα αυτή αποτελεί μια έκρηξη, ένα πλάτεμα και ένα πρωτοφανές βάθεμα των παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ ταυτόχρονα, όπως κάθε άλλη παραγωγική επανάσταση αποτελεί μια πελώρια και αδυσώπητη μηχανή καταστροφής των εθνικών συνόρων, των εθνικιστικών προκαταλήψεων και τελικά ενοποίησης των λαών και συντόμευσης της διαδικασίας της επανάστασης.
Αυτές οι τάσεις ισχύουν γενικά για τον ώριμο καπιταλισμό και τις παραγωγικές δυνάμεις που αυτός αναπτύσσει. Ο Λένιν αναφέρεται στον “ώριμο καπιταλισμό που τραβά για να μετατραπεί σε σοσιαλιστική κοινωνία και που χαρακτηρίζεται από την επιταχυνόμενη σύσφιξη των κάθε λογής σχέσεων ανάμεσα στα έθνη, το σπάσιμο των εθνικών φραγμών, τη δημιουργία της διεθνούς ενότητας του κεφάλαιου, της οικονομικής ζωής γενικά, της πολιτικής, της επιστήμης, κ.λπ.” και παρακάτω: “ο μαρξισμός προβάλλει στη θέση κάθε εθνικισμού το διεθνισμό που αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μας με κάθε βέρστι σιδηροδρομικής γραμμής, με κάθε διεθνές τράστ, με κάθε ένωση εργατών (διεθνή ως προς την οικονομική της δράση, και κατόπιν ως προς τις ιδέες και τις επιδιώξεις της)” (Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα, 19ος τόμος).
Δείτε εδώ όλο το κείμενο http://oakke.gr/articles-anaforas/item/156-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B3%CE%B4%CE%BF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου