Η μαρξιστική διαλεκτική μέθοδος εξετάζει τα φαινόμενα της φύσης σαν κάτι που κινείται αιώνια κι αλλάζει αιώνια, ενώ την εξέλιξη της φύσης την θεωρεί αποτέλεσμα της εξέλιξης των αντιθέσεων στη φύση, αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των αντίθετων δυνάμεων.
Στη διάρκεια όλης της ιστορίας της φιλοσοφίας το ζήτημα της πηγής της εξέλιξης στη φύση υπήρξε η πέτρα του σκανδάλου για τους ιδεαλιστές και τους μεταφυσικούς. Μη όντας σε θέση να δώσουν επιστημονική λύση σ' αυτό το ζήτημα οι ιδεαλιστές και οι μεταφυσικοί επικαλούνταν τις υπερφυσικές δυνάμεις ή και παρέκαμπταν αυτό το ζήτημα.
Ο διαλεκτικός υλισμός σε αντίθεση προς τον ιδεαλισμό και τη μεταφυσική,βλέπει την πηγή της εξέλιξης στην εσωτερική πάλη των αντιθέτων, που ενυπάρχουν αντικειμενικά σε κάθε αντικείμενο, σε κάθε φαινόμενο.[.....]
Από την άποψη της υλιστικής διαλεκτικής η ίδια η φύση περιέχει μέσα της τις πηγές και τις αιτίες της εξέλιξής της. Η μαρξιστική διαλεκτική μέθοδος ανασκευάζει τους ισχυρισμούς των ιδεαλιστών ότι τις πραγματικές αιτίες της εξέλιξης των αντικειμένων και των φαινομένων δεν πρέπει δήθεν να τις αναζητούμε στην ύλη, αλλά έξω απ' αυτήν, δηλ. στο πνεύμα, σε κάποια υπερφυσική δύναμη. Η μεταφυσική άρνηση των εσωτερικών αντιθέσεων, που υπάρχουν στη φύση και στην κοινωνία, οδηγεί στην αντιεπιστημονική, ιδεαλιστική παραδοχή υπερφυσικών, άυλων πηγών κίνησης. [.....]
Ο διαλεκτικός υλισμός είναι αντίθετος προς το μεταφυσικό αντίκρυσμα της φύσης και της κοινωνίας. Το ξεσκέπασμα της μεταφυσικής σ' ότι αφορά τις αντιθέσεις του προτσές εξέλιξης σήμαινε πλήγμα και κατά του ιδεαλισμού.
Οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού, υποβάλλοντας σε ανελέητη κριτική το μεταφυσικό τρόπο εξέτασης της φύσης και της κοινωνίας, έδειξαν ότι η μεταφυσική μέθοδος με το ν' αρνείται την εσωτερική αντιφατικότητα των αντικειμένων και των φαινομένων, οδηγεί τελικά στην ιδεαλιστική ερμηνεία του κόσμου.
Ο Φ. Ένγκελς, στο έργο του ''Αντι - Ντύρινγκ'', ξεσκέπασε το μεταφυσικό ισχυρισμό του Ντύρινγκ ότι ο κόσμος βρισκόταν κάποτε σε ''όμοια με τον εαυτό του κατάσταση'' απόλυτης ηρεμίας και ότι στη φύση δεν υπάρχουν τάχα κανενός είδους εσωτερικές αντιθέσεις. Ο Ένγκελς έδειξε ότι αν και στα λόγια ο Ντύρινγκ πρότεινε ν' απαγορευθεί η θρησκεία στο ουτοπιστικό του ''κοινωνιστικό κράτος του μέλλοντος'', ωστόσο στην πράξη με το ν' αρνείται τις εσωτερικές αντιθέσεις στη φύση, πρόσφερε έδαφος για να βγει το ιδεαλιστικό συμπέρασμα ότι η πηγή της κίνησης του κόσμου είναι ο θεός.
Επί αιώνες οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι των εκμεταλλευτικών τάξεων, της δουλοκτητικής, της φεουδαρχικής και της αστικής τάξης, πραγματεύονταν κατά τρόπο αντιεπιστημονικό, μεταφυσικό και ιδεαλιστικό το ζήτημα της εξέλιξης της κοινωνίας. Έβλεπαν την κινητήρια δύναμη της εξέλιξης της κοινωνίας όχι μέσα στην ίδια την κοινωνία, αλλά έξω απ' αυτήν, στη ''θεία πρόνοια'', στο ''πεπρωμένο'', στη ''μοίρα'', δεν την έβλεπαν στις συνθήκες της υλικής ζωής της κοινωνίας, αλλά στη ''βούληση'' μεμονωμένων ηρώων, κατακτητών, υποδουλωτών κρατών κτλ.
Πηγή : Διαλεκτικός υλισμός, Ακαδημία επιστημών ΕΣΣΔ [σελ 215- 219 ]
Στη διάρκεια όλης της ιστορίας της φιλοσοφίας το ζήτημα της πηγής της εξέλιξης στη φύση υπήρξε η πέτρα του σκανδάλου για τους ιδεαλιστές και τους μεταφυσικούς. Μη όντας σε θέση να δώσουν επιστημονική λύση σ' αυτό το ζήτημα οι ιδεαλιστές και οι μεταφυσικοί επικαλούνταν τις υπερφυσικές δυνάμεις ή και παρέκαμπταν αυτό το ζήτημα.
Ο διαλεκτικός υλισμός σε αντίθεση προς τον ιδεαλισμό και τη μεταφυσική,βλέπει την πηγή της εξέλιξης στην εσωτερική πάλη των αντιθέτων, που ενυπάρχουν αντικειμενικά σε κάθε αντικείμενο, σε κάθε φαινόμενο.[.....]
Από την άποψη της υλιστικής διαλεκτικής η ίδια η φύση περιέχει μέσα της τις πηγές και τις αιτίες της εξέλιξής της. Η μαρξιστική διαλεκτική μέθοδος ανασκευάζει τους ισχυρισμούς των ιδεαλιστών ότι τις πραγματικές αιτίες της εξέλιξης των αντικειμένων και των φαινομένων δεν πρέπει δήθεν να τις αναζητούμε στην ύλη, αλλά έξω απ' αυτήν, δηλ. στο πνεύμα, σε κάποια υπερφυσική δύναμη. Η μεταφυσική άρνηση των εσωτερικών αντιθέσεων, που υπάρχουν στη φύση και στην κοινωνία, οδηγεί στην αντιεπιστημονική, ιδεαλιστική παραδοχή υπερφυσικών, άυλων πηγών κίνησης. [.....]
Ο διαλεκτικός υλισμός είναι αντίθετος προς το μεταφυσικό αντίκρυσμα της φύσης και της κοινωνίας. Το ξεσκέπασμα της μεταφυσικής σ' ότι αφορά τις αντιθέσεις του προτσές εξέλιξης σήμαινε πλήγμα και κατά του ιδεαλισμού.
Οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού, υποβάλλοντας σε ανελέητη κριτική το μεταφυσικό τρόπο εξέτασης της φύσης και της κοινωνίας, έδειξαν ότι η μεταφυσική μέθοδος με το ν' αρνείται την εσωτερική αντιφατικότητα των αντικειμένων και των φαινομένων, οδηγεί τελικά στην ιδεαλιστική ερμηνεία του κόσμου.
Ο Φ. Ένγκελς, στο έργο του ''Αντι - Ντύρινγκ'', ξεσκέπασε το μεταφυσικό ισχυρισμό του Ντύρινγκ ότι ο κόσμος βρισκόταν κάποτε σε ''όμοια με τον εαυτό του κατάσταση'' απόλυτης ηρεμίας και ότι στη φύση δεν υπάρχουν τάχα κανενός είδους εσωτερικές αντιθέσεις. Ο Ένγκελς έδειξε ότι αν και στα λόγια ο Ντύρινγκ πρότεινε ν' απαγορευθεί η θρησκεία στο ουτοπιστικό του ''κοινωνιστικό κράτος του μέλλοντος'', ωστόσο στην πράξη με το ν' αρνείται τις εσωτερικές αντιθέσεις στη φύση, πρόσφερε έδαφος για να βγει το ιδεαλιστικό συμπέρασμα ότι η πηγή της κίνησης του κόσμου είναι ο θεός.
Επί αιώνες οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι των εκμεταλλευτικών τάξεων, της δουλοκτητικής, της φεουδαρχικής και της αστικής τάξης, πραγματεύονταν κατά τρόπο αντιεπιστημονικό, μεταφυσικό και ιδεαλιστικό το ζήτημα της εξέλιξης της κοινωνίας. Έβλεπαν την κινητήρια δύναμη της εξέλιξης της κοινωνίας όχι μέσα στην ίδια την κοινωνία, αλλά έξω απ' αυτήν, στη ''θεία πρόνοια'', στο ''πεπρωμένο'', στη ''μοίρα'', δεν την έβλεπαν στις συνθήκες της υλικής ζωής της κοινωνίας, αλλά στη ''βούληση'' μεμονωμένων ηρώων, κατακτητών, υποδουλωτών κρατών κτλ.
Πηγή : Διαλεκτικός υλισμός, Ακαδημία επιστημών ΕΣΣΔ [σελ 215- 219 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου