Όση αναθεωρητική λάσπη και ψέμα να ρίξουν οι απολογητές της καπιταλιστικής και φασιστικής βαρβαρότητας, η ακτινοβολία και η λάμψη της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης δεν πρόκειται ποτέ να μειωθεί ή να σβήσει.
Η συντριβή του φασισμού ήταν αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνα της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού, των αντιφασιστικών παρτιζάνικων κινημάτων στα εδάφη και στις χώρες που έλεγχε ο ναζισμός-φασισμός και της συντονισμένης στρατιωτικής δράσης των Συμμάχων. Επρόκειτο για έναν αγώνα ο οποίος εκτυλίχθηκε σε όλο το βόρειο ημισφαίριο: από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Γιβραλτάρ και από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Ιαπωνία.
Η αναθεωρητική προπαγάνδα ότι ο Άξονας θα έχανε ούτως ή άλλως επειδή είχε να αντιμετωπίσει υπέρτερο εχθρό, είναι αστήρικτη. Μέχρι το 1942 ο Άξονας έλεγχε όλη την κεντρική και ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, βομβάρδιζε με λύσσα το Λονδίνο, οι χώρες της Ιβηρικής (Ισπανία, Πορτογαλία) ήταν φιλικές απέναντί του, όπως και πολλά καθεστώτα σε αραβικές χώρες, ενώ η Ιαπωνία είχε καταλάβει σημαντικά εδάφη της Κίνας και είχε επεκταθεί στον Ειρηνικό, την ίδια στιγμή που η Αργεντινή αποτελούσε αξιόπιστο σύμμαχο.
Η ήττα του φασισμού-ναζισμού δεν προήλθε από φυσικά αίτια, δεν ήταν προδιαγεγραμμένη. Προήλθε από τη συνειδητή και εμπρόθετη δράση εκατομμυρίων ανθρώπων, πολλαπλών κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων, μέσα από μία εποποιία σκληρών αγώνων, τρομακτικών θυσιών και μαζικού ηρωισμού.
Ιδιαίτερη θέση στην Αντιφασιστική Νίκη έχει η αντίσταση στο Ολοκαύτωμα και η απελευθέρωση από τους Συμμάχους των στρατοπέδων εξόντωσης. Η ηρωική μαζική εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας, οι εξεγέρσεις κρατουμένων στο Άουσβιτς και στο Νταχάου, οι μάχες που έδωσε ο Κόκκινος Στρατός για να απελευθερώσει το Άουσβιτς, έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία. Δεν ευσταθεί η αντισημιτική αναθεωρητική θέση ότι οι Εβραίοι δεν αντιστάθηκαν στον φασισμό και στην εξόντωσή τους.
Η έκβαση του αντιφασιστικού αγώνα διαμόρφωσε έναν πιο ευνοϊκό συσχετισμό για τις δυνάμεις της εργασίας εις βάρος του κεφαλαίου, μέσα από τον οποίο προωθήθηκε το χειραφετητικό πρόταγμα. Τα μετέπειτα λάθη και οι ήττες του παγκόσμιου επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος δεν μειώνουν στο ελάχιστο την αξία της αντιφασιστικής νίκης, ούτε μπορούν να συνδεθούν αιτιακά με αυτήν.
Ο φασισμός νικήθηκε στρατιωτικά και πολιτικά το 1945, ωστόσο δεν εξαφανίστηκε. Συνεχίζει να αναπαράγεται είτε απροκάλυπτα, είτε συγκεκαλυμμένα μέσα από τα ίδια χαρακτηριστικά που είχε και τότε: την «αντικαπιταλιστική εξέγερση της εθνικής λαϊκής κοινότητας», τον αντισημιτισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό. Τέτοιες αντιλήψεις και πρακτικές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στα ίδια τα κράτη και τις κυβερνήσεις σε όλο τον πλανήτη. Ο αντιφασιστικός αγώνας σήμερα αφορά το παρόν. Είναι οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κομμουνιστικής προσπάθειας.
73 χρόνια μετά, οι απολογητές του φασισμού και της καπιταλιστικής κυριαρχίας επιχειρούν να «αλλάξουν» την ιστορία, να ρίξουν λάσπη και μέσα από μια σειρά ψέματα προκαλούν την ιστορική μνήμη. Όσο όμως και να προσπαθούν, η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη θα λάμπει για πάντα στη μνήμη κάθε αντιφασίστα και αντιφασίστριας. Η σημερινή μέρα είναι μέρα επαγρύπνησης, γιατί ο φασισμός – ναζισμός δεν πέθανε μαζί με τους θήτες, το 1945. Μας υπενθυμίζει ότι έχουμε εκ νέου καθήκον να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος σε μια νέα συγκυρία όπου ο πολιτισμός του Κεφαλαίου έχει μπει σε μια νέα φάση κρίσης, συρρίκνωσης και βαρβαρότητας.
Διάφοροι κύκλοι προσπαθούν να αξιοποιήσουν την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης για τους δικούς τους πολιτικούς σκοπούς. Από τις διάφορες εκδηλώσεις με την σφραγίδα της Ρωσικής Πρεσβείας, μέχρι τα διάφορα εθνοπατριωτικά λαϊκίστικα σχήματα της αριστεράς που συμπλέουν με την πρώτη. Κάθε λογής εθνικιστής και πατριώτης, που φορά με χαρά και «περηφάνια» την κορδέλα του Αγίου Γεωργίου (η κορδέλα με τις κίτρινες και μαύρες ρίγες, μιλιταριστικό και εθνικιστικό σύμβολο του τσαρισμού, και σήμερα της ρωσικής στρατιωτικής ισχύος) «τιμά» την Αντιφασιστική Νίκη. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις σήμερα βλέπουν ένα «σύγχρονο αντιφασιστικό εγχείρημα», στα κρατίδια – με την βούλα της Ρωσικής καπιταλιστικής στρατιωτικής μηχανής, όπως το Ντονέτσκ.
Στην Ελλάδα η μνήμη της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης φωλιάζει μονάχα σε μια μικρή μερίδα του αντιφασιστικού και κομμουνιστικού χώρου. Στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις αυτής της χώρας δεν γίνονται εκδηλώσεις ή συγκεντρώσεις μνήμης για μια από τις κορυφαίες στιγμές και συνάμα πιο κρίσιμες για την ανθρωπότητα. Ας είναι η φετινή επέτειος η τελευταία χωρίς καμία αντιφασιστική συγκέντρωση μνήμης. Καλούμε κάθε αντιφασίστα/τρια, ειδικά τώρα, σε μια συγκυρία που νεοφασιστικά κινήματα σηκώνουν κεφάλι σε ολόκληρο τον κόσμο, να λάβει σοβαρά υπόψιν μια μέρα μνήμης σαν και την σημερινή. Από πλευράς μας, με τις ελάχιστες δυνατότητες μας θα προσπαθήσουμε να συμβάλουμε σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ζήτω η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη.
Ηλεκτρονική περιοδική έκδοση Shades
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη
Από https://theshadesmag.wordpress.com/2018/05/09/anakoinosi73xronia/#prettyPhoto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου