Μια από τις σπουδαιότατες ιδιότητες του χώρου και του χρόνου είναι το άπειρο τους. Η ύλη είναι άπειρη στο χώρο και υπάρχει αιώνια μέσα στο χρόνο. Το άπειρο του χώρου σημαίνει την απεριόριστη έκταση του κόσμου προς όλες τις κατευθύνσεις. Το σύμπαν δεν έχει όρια. Το άπειρο του χρόνου σημαίνει ότι ποτέ δεν υπήρξε αρχή του κόσμου και ότι η εξέλιξή του ποτέ δε θα έχει τέλος.
Η σύγχρονη φυσιογνωσία δείχνει ότι η ύλη δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί. Η αφθαρσία της ύλης και η εναλλαγή των μορφών κίνησής της, εναλλαγή που δε σταματά ποτέ, αποτελούν απόδειξη της αιωνιότητας του υλικού κόσμου. Ο υλικός κόσμος ήταν πάντα και θα είναι αιώνια κινούμενη, αιώνια εξελισσόμενη ύλη, που υπάρχει στο χώρο και στο χρόνο.
Η σύγχρονη αστρονομία εισχωρεί ολοένα και βαθύτερα στους απέραντους χώρους του σύμπαντος, συμπεριλαμβάνει στη μελέτη της ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ουράνιων σωμάτων. Οι σοβιετικοί επιστήμονες, καθοδηγούμενοι συνειδητά από το διαλεκτικό υλισμό, ξεσκεπάζουν τις αντιεπιστημονικές επινοήσεις και τον απροκάλυπτο παπαδισμό, που προπαγανδίζουν οι σύγχρονοι αστοί επιστήμονες. Οι επιστήμονες αυτοί καταντούν να παραδέχονται το πεπερασμένο του κόσμου, το περιορισμένο του στο χρόνο και στο χώρο και μάλιστα «υπολογίζουν» πριν από πόσα χρόνια δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης μαρτυρούν το άπειρο του υλικού κόσμου στο χώρο και στο χρόνο. Η γη μας είναι ένας από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Ο ήλιος είναι απλώς και μόνο ένα από τα δισεκατομμύρια άστρα που αποτελούν το γιγάντιο αστρικό σύστημα, που ονομάζεται Γαλαξίας. Οι διαστάσεις του Γαλαξία μας είναι κάπου 100 χιλιάδες έτη φωτός, και το έτος φωτός είναι ίσο με την απόσταση που διανύει το φως στο διάστημα ενός έτους— και όπως είναι γνωστό το φως σ’ ένα δευτερόλεπτο διανύει απόσταση 300 χιλιάδες χιλιόμετρα. Πολύ πέρα από τα όρια του Γαλαξία μας υπάρχει αμέτρητο πλήθος από άλλα παρόμοια αστρικά συστήματα, που στο σύνολό τους αποτελούν ένα ακόμα πιο εκτεταμένο σύστημα, το λεγόμενο Μεταγαλαξία. Στο μέτρο που τελειοποιούνται τα αστρονομικά όργανα και οι μέθοδες παρατήρησης ανακαλύπτονται ολοένα και νέοι αστρικοί κόσμοι. Ερευνώνται ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές του κοσμικού χώρου. Μπορούμε να κρίνουμε πόσο μεγάλες είναι οι διαστάσεις της μελετώμενης περιοχής του σύμπαντος από το γεγονός ότι από τα απομακρυσμένα αντικείμενα του αστρικού κόσμου το φως φτάνει ως τη γη σε διάστημα μεγαλύτερο από ένα εκατομμύριο χρόνια.
Όλα τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης μαρτυρούν την αληθινότητα της διδασκαλίας του διαλεκτικού υλισμού για το χώρο και το χρόνο. Η διδασκαλία αυτή αποτελεί ασφαλή πυξίδα για τις παραπέρα επιστημονικές έρευνες των ιδιοτήτων του χώρου και του χρόνου.
Από το βιβλίο ''Διαλεκτικός Υλισμός'', Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ
Η σύγχρονη φυσιογνωσία δείχνει ότι η ύλη δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί. Η αφθαρσία της ύλης και η εναλλαγή των μορφών κίνησής της, εναλλαγή που δε σταματά ποτέ, αποτελούν απόδειξη της αιωνιότητας του υλικού κόσμου. Ο υλικός κόσμος ήταν πάντα και θα είναι αιώνια κινούμενη, αιώνια εξελισσόμενη ύλη, που υπάρχει στο χώρο και στο χρόνο.
Η σύγχρονη αστρονομία εισχωρεί ολοένα και βαθύτερα στους απέραντους χώρους του σύμπαντος, συμπεριλαμβάνει στη μελέτη της ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ουράνιων σωμάτων. Οι σοβιετικοί επιστήμονες, καθοδηγούμενοι συνειδητά από το διαλεκτικό υλισμό, ξεσκεπάζουν τις αντιεπιστημονικές επινοήσεις και τον απροκάλυπτο παπαδισμό, που προπαγανδίζουν οι σύγχρονοι αστοί επιστήμονες. Οι επιστήμονες αυτοί καταντούν να παραδέχονται το πεπερασμένο του κόσμου, το περιορισμένο του στο χρόνο και στο χώρο και μάλιστα «υπολογίζουν» πριν από πόσα χρόνια δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης μαρτυρούν το άπειρο του υλικού κόσμου στο χώρο και στο χρόνο. Η γη μας είναι ένας από τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Ο ήλιος είναι απλώς και μόνο ένα από τα δισεκατομμύρια άστρα που αποτελούν το γιγάντιο αστρικό σύστημα, που ονομάζεται Γαλαξίας. Οι διαστάσεις του Γαλαξία μας είναι κάπου 100 χιλιάδες έτη φωτός, και το έτος φωτός είναι ίσο με την απόσταση που διανύει το φως στο διάστημα ενός έτους— και όπως είναι γνωστό το φως σ’ ένα δευτερόλεπτο διανύει απόσταση 300 χιλιάδες χιλιόμετρα. Πολύ πέρα από τα όρια του Γαλαξία μας υπάρχει αμέτρητο πλήθος από άλλα παρόμοια αστρικά συστήματα, που στο σύνολό τους αποτελούν ένα ακόμα πιο εκτεταμένο σύστημα, το λεγόμενο Μεταγαλαξία. Στο μέτρο που τελειοποιούνται τα αστρονομικά όργανα και οι μέθοδες παρατήρησης ανακαλύπτονται ολοένα και νέοι αστρικοί κόσμοι. Ερευνώνται ολοένα και πιο απομακρυσμένες περιοχές του κοσμικού χώρου. Μπορούμε να κρίνουμε πόσο μεγάλες είναι οι διαστάσεις της μελετώμενης περιοχής του σύμπαντος από το γεγονός ότι από τα απομακρυσμένα αντικείμενα του αστρικού κόσμου το φως φτάνει ως τη γη σε διάστημα μεγαλύτερο από ένα εκατομμύριο χρόνια.
Όλα τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης μαρτυρούν την αληθινότητα της διδασκαλίας του διαλεκτικού υλισμού για το χώρο και το χρόνο. Η διδασκαλία αυτή αποτελεί ασφαλή πυξίδα για τις παραπέρα επιστημονικές έρευνες των ιδιοτήτων του χώρου και του χρόνου.
Από το βιβλίο ''Διαλεκτικός Υλισμός'', Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ
Υπαρχουν πολλες θεωριες στην αστροφυσικη για το συμπαν. Εαν δεχτουμε οτι το συμπαν ειναι αιωνιο τοτε δεν γινεται να μεταβαλεται. Δεν ισχυουν επομενως οι εννοιες αρχη και τελος ενος πραγματος. Ουτε ισχυουν οι εννοιες αιτιο και αιτιατο. Αν το συμπαν ειναι αιωνιο τοτε και τα επιμερους κομματια του ειναι αιωνια. Για να υπαρχει μεταβολη και συνεχεια του συμπαντος θα πρεπει το καθε επιμερους κομματι να εχει αρχη και τελος. Εαν δεχτουμε την υλιστικη θεωρηση οτι ο ανθρωπος γεννιεται και πεθαινει χωρις να εχει ψυχη τοτε πως εχει την αντιληψη και διερευνα ολα οσα παρατηρει? Πως οριζει ο καθε ανθρωπος τι ειναι αιωνιο και τι δεν ειναι? Πως μπορει ο καθε ανθρωπος ξεχωριστα να ορισει τι ειναι υπαρξη και τι ειναι ανυπαρξια? Πως μπορει ξεχωριστα ο καθε ανθρωπος να βιωσει το καθε δευτερολεπτο που κυλαει στο χρονο? Εαν ο ανθρωπος οταν πεθανει μπει στην ανυπαρξια και σβησει και η μνημη του τοτε ενδεχομενως δεν θυμαται και τη ζωη που εζησε. Απο τη στιγμη που δε θυμαται τη ζωη που εζησε ειναι σαν να μην υπηρξε ποτε η ζωη που βιωσε στο καθε δευτερολεπτο που κυλησε. Αρα πως βιωνουμε το τωρα, το πριν και το αργοτερα? Υπαρχει η ανυπαρξια? η υπαρχει μονο η υπαρξη?
ΑπάντησηΔιαγραφή