Ο μαρξιστικός φιλοσοφικός υλισμός απορρίπτει τη δυϊστική άποψη [ότι ανέκαθεν υπάρχουν δύο αντίθετες αρχές, η ύλη και η ιδέα] και θεωρεί ότι το ιδεατό αποτελεί αντανάκλαση του υλικού...''Αυτός είναι ο μονισμός της υλιστικής θεωρίας''΄[ Στάλιν].
...Η νόηση σαν αντανάκλαση αντιστοιχεί προς το αντανακλανώμενο, ως προς τη μορφή όμως είναι διαφορετική από εκείνο που αντανακλάται. Τα αντικείμενα των παραστάσεών μας διαφέρουν από τις παραστάσεις μας. Η ύλη είναι η αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει έξω και ανεξάρτητα από τη συνείδηση, ενώ η συνείδηση όντας ιδιαίτερη ιδιότητα του εγκεφάλου, υπάρχει μόνο ''μέσα μας'', είναι ιδεατή. Η ταύτιση ύλης και συνείδησης οδηγεί στη σύγχυση του υλισμού με τον ιδεαλισμό...Το ιδεατό, έλεγε ο Μαρξ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το υλικό, μεταφερμένο στο ανθρώπινο κεφάλι και μετασχηματισμένο μέσα σ' αυτό. Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι το ιδεατό και το υλικό είναι ταυτόσημα, ότι δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία διαφορά.
Η νόηση δεν πρέπει να αποσπάται από την ύλη, από τον εγκέφαλο σαν όργανο της νόησης, θα ταν όμως μεγάλο λάθος πάνω σ' αυτή τη βάση να ταυτίζουμε τη νόηση με την ύλη, με τον εγκέφαλο. Η νόηση συνδέεται κατ' αναγκαίο τρόπο με τα βιοχημικά και φυσιολογικά προτσές που συντελούνται στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα προτσές αυτά αποτελούν την υλική βάση της νόησης, χωρίς αυτά η νόηση είναι αδύνατη... Η νόηση είναι αδύνατο να υπάρχει χωρίς την ύλη, ενώ η ύλη υπάρχει ανεξάρτητα από τη σκέψη, από τη νόηση. Συνεπώς το υλικό μπορεί να υπάρχει χωρίς το ιδεατό, ενώ το ιδεατό δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το υλικό...Η εξέλιξη της συνείδησης βρίσκεται σε εξάρτηση από την εξέλιξη της φύσης και της κοινωνίας, από τα υλικά προτσές που συντελούνται στον εξωτερικό κόσμο. Ορισμένες υλικές αλλαγές προκαλούν τελικά αντίστοιχες αλλαγές στη συνείδησή μας.
Από το βιβλίο ''Διαλεκτικός υλισμός'' της Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ
...Η νόηση σαν αντανάκλαση αντιστοιχεί προς το αντανακλανώμενο, ως προς τη μορφή όμως είναι διαφορετική από εκείνο που αντανακλάται. Τα αντικείμενα των παραστάσεών μας διαφέρουν από τις παραστάσεις μας. Η ύλη είναι η αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει έξω και ανεξάρτητα από τη συνείδηση, ενώ η συνείδηση όντας ιδιαίτερη ιδιότητα του εγκεφάλου, υπάρχει μόνο ''μέσα μας'', είναι ιδεατή. Η ταύτιση ύλης και συνείδησης οδηγεί στη σύγχυση του υλισμού με τον ιδεαλισμό...Το ιδεατό, έλεγε ο Μαρξ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το υλικό, μεταφερμένο στο ανθρώπινο κεφάλι και μετασχηματισμένο μέσα σ' αυτό. Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι το ιδεατό και το υλικό είναι ταυτόσημα, ότι δεν υπάρχει μεταξύ τους καμία διαφορά.
Η νόηση δεν πρέπει να αποσπάται από την ύλη, από τον εγκέφαλο σαν όργανο της νόησης, θα ταν όμως μεγάλο λάθος πάνω σ' αυτή τη βάση να ταυτίζουμε τη νόηση με την ύλη, με τον εγκέφαλο. Η νόηση συνδέεται κατ' αναγκαίο τρόπο με τα βιοχημικά και φυσιολογικά προτσές που συντελούνται στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα προτσές αυτά αποτελούν την υλική βάση της νόησης, χωρίς αυτά η νόηση είναι αδύνατη... Η νόηση είναι αδύνατο να υπάρχει χωρίς την ύλη, ενώ η ύλη υπάρχει ανεξάρτητα από τη σκέψη, από τη νόηση. Συνεπώς το υλικό μπορεί να υπάρχει χωρίς το ιδεατό, ενώ το ιδεατό δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς το υλικό...Η εξέλιξη της συνείδησης βρίσκεται σε εξάρτηση από την εξέλιξη της φύσης και της κοινωνίας, από τα υλικά προτσές που συντελούνται στον εξωτερικό κόσμο. Ορισμένες υλικές αλλαγές προκαλούν τελικά αντίστοιχες αλλαγές στη συνείδησή μας.
Από το βιβλίο ''Διαλεκτικός υλισμός'' της Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου