Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 10

Η ιδεαλιστική ερμηνεία του βασικού κοσμοθεωρητικού προβλήματος και των άλλων γενικών προβλημάτων πάνω στον κόσμο,είναι αντίθετη από την υλιστική ερμηνεία.
Οι ιδεαλιστές θεωρούν,όπως ανέφερα παραπάνω,ως αρχική ύπαρξη ,την ιδέα ,το πνεύμα.
Δεν προχωρούν επιστημονικά στην έρευνα της σχέσης της πράξης και της γνώσης,της ιδέας.
Δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος χωρίς την δράση του πάνω στα εξωτερικά αισθητά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτόν,δεν είναι δυνατό ν αποκτήσει γνώσεις,ιδέες.
Είναι ολοφάνερο ότι οι γνώσεις,οι ιδέες είναι δεύτερες και εφόσον αποτελούν αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων,επαληθεύονται στην πράξη.
Στα γενικά προβλήματα που εμφανίζονται στην πορεία της ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής και των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων πάνω στη φύση και στη ζωή,οι ιδεαλιστές δίνουν ιδεαλιστικές ερμηνείες που τις στηρίζουν σε νέες ιδεαλιστικές βάσεις.
Οι νέες δε,ιδεαλιστικές βάσεις είναι νέα αναποδογυρίσματα των συμπληρωμάτων της υλιστικής κοσμοθεωρίας που επιτυγχάνουν οι υλιστές στην ανοδική πορεία της κοινωνικής γενικά παραγωγής.
Οι ιδεαλιστές προσπαθούν να παραμερίσουν τα υλικά κίνητρα της ανάπτυξης της παραγωγής,της επιστημονικής προόδου και της κοινωνικής εξέλιξης και ν αποδείξουν ότι το αρχικό και βασικό κίνητρο των μεταβολών στη φύση και στην κοινωνία είναι κάποια υπερφυσική δύναμη,ο νους,οι ιδέες,η γενική βούληση,το παγκόσμιο πνεύμα κλπ.
Έτσι οι ιδεαλιστές παρουσιάζουν στην πορεία της αλλαγής των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας όλο και νέες παραλλαγές της ιδεαλιστικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι φανερό ότι δεν αντανακλούν τις πραγματικές γενικές σχέσεις των εξωτερικών πραγμάτων.
Παραμορφώνουν τον υλικό αντικειμενικό κόσμο και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες.
Γι αυτό παίζουν και αντιδραστικό ρόλο στην κοινωνική ανάπτυξη.
Έχει αποδειχθεί ότι οι επιστήμες δεν μας αποκαλύπτουν καμία υπερφυσική δύναμη.
Οι επιστήμες μας αποκαλύπτουν όλο και πιο πολλούς και νέους ειδικούς αντικειμενικούς νόμους των υλικών σχέσεων και μεταβολών των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων και ανοίγουν όλο και πιο μεγάλους ορίζοντες για την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Είναι φανερό ότι στην ταξική κοινωνία,τα ασυμβίβαστα συμφέροντα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων ,οδηγούν στην ταξική πάλη.
Οι κυρίαρχες οικονομικά και εκμεταλλεύτριες τάξεις,κατά γενικό κανόνα,υποστηρίζουν την ιδεαλιστική φιλοσοφία,για τους γνωστούς λόγους.
Οι προοδευτικές όμως κοινωνικές ομάδες στην πάλη τους ενάντια στις αντιδραστικές τάξεις,έχουν ως θεωρητικό όπλο τον υλισμό.
Η βασική ταξική πάλη είναι η πάλη του εργαζόμενου λαού ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη,αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την αλλαγή δε,του τρόπου της παραγωγής αλλάζει ο τρόπος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο και η μορφή της ταξικής πάλης.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με τις αλλαγές των τρόπων της παραγωγής,των ανταγωνιστικών αντιθέσεων,με την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων και την ανάπτυξη της υλιστικής γενικής ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων,από τους υλιστές φιλόσοφους,οι εκμεταλλευόμενοι προσανατολίζονται όλο και πιο σωστά στην ταξική πάλη τους,οργανώνονται ευρύτερα και παλεύουν συστηματικότερα ενάντια στις εκμεταλλεύτριες και αντιδραστικές τάξεις.
Κατά τους τελευταίους χρόνους με τη μεγάλη ανάπτυξη της παραγωγής,με τις μεγάλες επιστημονικές επιτεύξεις,με την πρόοδο της βιομηχανίας και την εμφάνιση του οργανωμένου προλεταριάτου ,η πάλη των εκμεταλλευομένων ενάντια στην αστική τάξη ,στηρίχθηκε σε επιστημονική βάση.
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς την εποχή αυτή γενικεύοντας τα επιστημονικά επιτεύγματα ,ανέπτυξαν το διαλεκτικό υλισμό.
Ο διαλεκτικός υλισμός αποκαλύπτει τους γενικούς αντικειμενικούς νόμους της σύνδεσης,της κίνησης,της αλλαγής και της εξέλιξης των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Εξετάζοντας δε,ο Μαρξ και ο Ένγκελς τα κοινωνικά φαινόμενα με τις γενικές αρχές του διαλεκτικού υλισμού,ανέπτυξαν τον ιστορικό υλισμό.
Ο ιστορικός υλισμός μας αποκαλύπτει τους ιδιαίτερους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης που έχουν γενική ισχύ στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Έτσι οι εκμεταλλευόμενες τάξεις με επικεφαλής το προλεταριάτο,προσανατολίστηκαν σωστότερα στον αγώνα τους ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις.
Οδηγήθηκαν στη γνώση των ειδικών αντικειμενικών νόμων της κοινωνικής εξέλιξης και κατεύθυναν την ταξική πάλη τους σύμφωνα με αυτούς.
Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη,εμφανίζεται με τρεις βασικές μορφές που συνδέονται.
Οικονομική
Πολιτική
Και ιδεολογική.
Η οικονομική πάλη είναι πρώτη και βασική αλλά γίνεται μεμονωμένα.
Η πολιτική πάλη βγαίνει και καθορίζεται από τις συνθήκες της οικονομικής πάλης του προλεταριάτου και απλώνεται γενικά.
Με την πολιτική πάλη του ,το προλεταριάτο αγωνίζεται για τα γενικά συμφέροντα.
Με την οικονομική και πολιτική πάλη του προλεταριάτου συνδέεται και η ιδεολογική του πάλη.
Η σοσιαλιστική ιδεολογία του προλεταριάτου διαμορφώνεται με την αύξηση και τη γενίκευση της πείρας του που αποκτά στην πάλη του ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργασίας του.
Το προλεταριάτο αντιπαραθέτει στην αστική ιδεολογία,τη σοσιαλιστική ιδεολογία.
Ο πολιτικός αγώνας του προλεταριάτου,λόγω της σκληρής αντίστασης της αστικής τάξης φθάνει στην επανάσταση.
Κατά τον 20ο αιώνα με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ,με τη χρεωκοπία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής,με την όξυνση της ταξικής πάλης και τη σκληρή αντίσταση της αστικής τάξης στην αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων,άρχισε το επαναστατικό πέρασμα των χωρών από το κεφαλαιοκρατικό σύστημα παραγωγής στο σοσιαλιστικό σύστημα.
Στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές αντιθέσεις.
Οι αντιθέσεις στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ξεπερνιούνται έγκαιρα για την ωφέλεια όλων των εργαζομένων.
Έτσι στο σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής ανοίγουν ευρύτερα οι δρόμοι για την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής,για την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων και την ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Ο διαλεκτικός υλισμός,λοιπόν,που είναι προϊόν της κοινωνικής εξέλιξης,έδωσε την επιστημονική γενική ερμηνεία στα φαινόμενα του κόσμου.
Έτσι αποκάλυψε και τους ιδιαίτερους νόμους της πάλης για τη νίκη του σοσιαλισμού.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός είναι το θεωρητικό θεμέλιο της σοσιαλιστικής ιδεολογίας του προλεταριάτου.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός αναπτύσσεται με την κοινωνική εξέλιξη και βοηθάει ταυτόχρονα την πρόοδο των επιστημών της φύσης και της κοινωνίας,την ανάπτυξη γενικά της κοινωνικής παραγωγής.
Ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός παίζει γενικά θετικό ρόλο με τη σειρά του στην ανάπτυξη της κοινωνίας.


     Συνεχίζεται...



    Υπενθυμίζω ,όπως είπα και στην αρχή ότι αυτά είναι κομμάτια από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιωάννου Α Μητρόπουλου ''η υλιστική φιλοσοφία''.
Ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύεται εδώ κατά κομμάτια.
Και θα συνεχιστεί....

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 9

Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου βγαίνει μέσα από τις μερικές επιστημονικές επιτεύξεις,από την πράξη,από την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής.
Η υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου συνδέεται δηλαδή με τις επιστήμες,με την κοινωνική παραγωγή.
Γι αυτό αποδείχνεται ως επιστημονική και αντικειμενική γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Γι αυτό βοηθά με τη σειρά της την αντικειμενική νομοτελειακή ανάπτυξη της κοινωνίας.
Γι αυτό και οι προοδευτικές ομάδες στην κοινωνία την ακολουθούν.
Με την ανάπτυξη δε,της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών ανακαλύψεων ,ανοίγουν όλο και πιο πολλοί δρόμοι για την ανάπτυξη της γενικής υλιστικής ερμηνείας των φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας.
Στην αρχαία εποχή οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες παρουσίαζαν υλιστικές και ιδεαλιστικές αντιλήψεις ,πάνω στη φύση και στη ζωή.
Οι αντιλήψεις όμως αυτές ήσαν ασυστηματοποίητες λόγω του χαμηλού επιπέδου των παραγωγικών δυνάμεων και των επιστημονικών γνώσεων ή λόγω  της μεγάλης επιβολής του ιερατείου [Αίγυπτος,Βαβυλώνα κ.α.].
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα εμφανίστηκαν σε προοδευμένες δουλοκτητικές κοινωνίες,όπου υπήρχαν και οι ευνοϊκές προς τούτο,κοινωνικές συνθήκες.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου ,εμφανίστηκαν στα μισά περίπου της πρώτης χιλιετηρίδας π.Χ στις Ινδίες ,στην Κίνα και στην Ελλάδα.
Στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης ,οι πρωτοπόροι επιστήμονες και φιλόσοφοι γενικεύοντας τις αυξανόμενες επιστημονικές γνώσεις τους,προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση του εξωτερικού φυσικού περιβάλλοντος,που τους τραβάει την προσοχή περισσότερο από κάθε άλλο,γιατί επηρεάζει πολύ τη ζωή τους.
Με τις γενικότερες δε,έρευνες που κάνουν πάνω στα γύρω τους φυσικά φαινόμενα ,συμπληρώνουν συνεχώς τις γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου και τα γενικά θεωρητικά προβλήματα πάνω στα φαινόμενα του κόσμου αυξάνονται.
Τα γενικά προβλήματα που έχουν μπροστά τους οι επιστήμονες και φιλόσοφοι στην αρχαία εποχή είναι τα εξής-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Πώς φτιάχτηκε ο κόσμος και πώς λειτουργεί;
Πώς κινούνται και αλλάζουν τα διάφορα υλικά πράγματα;
Πού φτάνει η αλλαγή τους;
Πώς εμφανίστηκαν τα οργανικά όντα;
Τι είναι ψυχή;
Τι είναι χώρος και χρόνος;κλπ.
Το βασικό δε,πρόβλημα πάνω στον κόσμο είναι-
Ποια είναι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου;
Από τη λύση του βασικού αυτού κοσμοθεωρητικού προβλήματος ,εξαρτάται και η λύση των άλλων γενικών προβλημάτων πάνω στον εξωτερικό κόσμο.
Η υλιστική ερμηνεία του βασικού κοσμοθεωρητικού προβλήματος βγαίνει μέσα από την δράση του ανθρώπου πάνω στο  αισθητό περιβάλλον του και την επίδραση του αισθητού εξωτερικού κόσμου σε αυτόν.
Ο άνθρωπος με την γενίκευση της παραγωγικής πείρας του διαπίστωσε ότι η πραγματική ύπαρξη,η ουσία του κόσμου είναι η ύλη και τίποτε άλλο.
Με βάση δε,και αρχή την ύπαρξη του υλικού αντικειμενικού κόσμου,οι υλιστές φιλόσοφοι προχωρούν στην υλιστική ερμηνεία των άλλων γενικών προβλημάτων ,που τους εμφανίζονται πάνω  στον αντικειμενικό κόσμο με την  ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας την αυξανόμενη πείρα τους αποδείχνουν ότι τα διάφορα εξωτερικά πράγματα είναι μορφές της ύλης.
Οι υλιστές φιλόσοφοι γενικεύοντας τις εκάστοτε επιστημονικές επιτεύξεις προχωρούν όλο και στην πιο βαθιά γνώση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών πραγμάτων.
Η αύξηση δηλαδή των επιστημονικών γνώσεων οδηγεί στην ανάπτυξη της υλιστικής φιλοσοφίας.
Η υλιστική φιλοσοφία λοιπόν,συνδέεται με τις επιστήμες,με το επίπεδο γενικά της κοινωνικής ανάπτυξης και αναπτύσσεται με την ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.
Γι αυτό αποδείχνεται από τις επιστήμες της φύσης και της κοινωνίας,από την πράξη.
Γι αυτό προσανατολίζει τον άνθρωπο σωστά στο δρόμο της ζωής  του και τον βοηθά στις ειδικές επιστημονικές του έρευνες.
Η υλιστική φιλοσοφία γενικά συμβάλλει με τη σειρά της στην ανάπτυξη της κοινωνικής πραγματικότητας.


  Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 8

Εξετάζοντας την αρχική εμφάνιση των αντιλήψεων των ανθρώπων με την ενέργεια τους πάνω στον αισθητό κόσμο και την επίδραση του εξωτερικού αισθητού κόσμου σε αυτούς ,βλέπαμε ότι οι υλιστικές αντιλήψεις τους προπορεύθηκαν.
Οι άνθρωποι με τις πρώτες ενέργειες τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους απέκτησαν τις πρώτες υλιστικές αντιλήψεις.
Οι υλιστικές αντιλήψεις είναι άμεση αντανάκλαση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Χωρίς την ύπαρξη των πραγμάτων έξω και ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την επίδραση τούτων στα όργανα των αισθήσεων του,δεν είναι δυνατό να υπάρξει αντίληψη.
Τα αισθήματα και οι αντιλήψεις οδηγούν στη γνώση των πραγμάτων.
Η γνώση των πραγμάτων είναι αντανάκλαση της ουσίας τούτων,των κύριων υλικών συνδέσεων τούτων.
Χρησιμοποιώντας δε,οι άνθρωποι τις γνώσεις που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα ,στην παραγωγική δράση τους,αυξάνουν την παραγωγή τους και προχωρούν ακόμη σε νέες ανακαλύψεις πάνω στην εξωτερική φύση κ.ο.κ.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και συμβάλλουν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής.
Οι αληθινές γνώσεις είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας και γι αυτό επαληθεύονται στην πράξη,συνδέονται με την πράξη,με τη ζωή.
Η γενίκευση δε,των μερικών γνώσεων που αντανακλούν τα εξωτερικά υλικά πράγματα ,μας οδηγεί στην παραπέρα γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η γενική υλιστική ερμηνεία του κόσμου δηλαδή συνδέεται με τις επιστημονικές γνώσεις,με την κοινωνική παραγωγή.
Η γενική υλιστική ερμηνεία των φαινομένων επαληθευμένη στις συγκεκριμένες πράξεις ,αποδείχνεται ότι είναι η αληθινή γενική ερμηνεία τούτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου εμφανίστηκαν στην πορεία της παραγωγικής  ανάπτυξης και της αύξησης των υλιστικών αντιλήψεων.
Εμφανίστηκαν στην πορεία της αύξησης των γνώσεων που αντανακλούν την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Στην πορεία της συμπλήρωσης των υλιστικών ερμηνειών των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αναποδογύρισμα των υλιστικών ερμηνειών.
Είναι αδύνατο,ο άνθρωπος χωρίς την ενότητα  και την πάλη του με το εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του,χωρίς υλιστικές αντιλήψεις,να παρουσιάσει ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές δεν ερμηνεύουν επιστημονικά το προτσές της γνώσης,της ιδέας.
Παίρνουν τη σκέψη,την ιδέα ως ανεξάρτητη από τον εξωτερικό υλικό κόσμο και ως αρχή των όσων υπάρχουν,των όσων γίνονται πάνω στον κόσμο.
Οι ιδεαλιστές παρεκκλίνουν από το σωστό δρόμο της ερμηνείας του προτσές της γνώσης.
Έτσι παίρνουν κατεύθυνση προς μία λανθασμένη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Οι ιδεαλιστές με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,απομακρύνονται από τις μυθικές ερμηνείες  αλλά από το υπερφυσικό δεν απομακρύνονται.
Προσπαθούν να παρουσιάσουν μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου ,με βάση κάποια δύναμη έξω από τον υλικό κόσμο  και από την πίστη.
Έτσι ο ιδεαλισμός παραμορφώνει την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Είναι μία γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου λανθασμένη.
Γι αυτό δεν αποδείχνεται στην πράξη.Δεν αποδείχνεται στην πορεία της φύσης και της κοινωνίας.
Η ιδεαλιστική φιλοσοφία διαφέρει από τη θρησκεία.
Θρησκεία όμως και ιδεαλισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό.
Παίρνουν την ιδέα ως αρχή στη γενική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Πολλοί μάλιστα ιδεαλιστές,όπως θα δούμε παρακάτω,κατά βάθος υπήρξαν θεολόγοι.
Οι ιδεαλιστικές ερμηνείες των φαινομένων  έχει αποδειχτεί ότι δεν αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και γι αυτό δεν αποδείχνονται από τις επιστήμες,από την πράξη.
Έτσι οι θεωρίες αυτές παίζουν αντιδραστικό ρόλο στην ανάπτυξη της παραγωγής,στην ανάπτυξη  της κοινωνίας.
Γι αυτό οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις,επειδή τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με την κοινωνική ανάπτυξη,κατά γενικό κανόνα,τις υποστηρίζουν και τις διαδίδουν.
Σκοπός τους είναι να προσανατολίζουν τον εργαζόμενο και εκμεταλλευόμενο λαό αντίθετα από το σωστό δρόμο της υλικής ζωής του ,να τον παραπλανούν και να χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.


    Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 7

Στη νομοτελειακή πορεία της ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγής και της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων,οι προοδευτικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι με τις προχωρημένες γνώσεις τους ,προχώρησαν συστηματικά στην εξέταση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και διέκριναν κοινές ιδιότητες και κοινά χαρακτηριστικά στα διάφορα σύνθετα εξωτερικά πράγματα.
Έτσι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι τα διάφορα σύνθετα εξωτερικά πράγματα προέρχονται από ορισμένες αρχικές και σταθερές μορφές της ύλης [νερό,αέρα κ.λ.π]
Οδηγήθηκαν δηλαδή από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στη διαπίστωση ότι η βάση και η αρχή του κόσμου είναι υλική.
Οδηγήθηκαν επίσης από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα στο συμπέρασμα ότι αυτά κινούνται και αλλάζουν αδιάκοπα με νόμους δικούς τους.
Θεωρούσαν δε,την αλλαγή αυτή κυκλική.
Η γενική αυτή ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου που εμφανίζει ως αρχή και βάση του κόσμου την ύλη ,ονομάζεται ΥΛΙΣΜΟΣ.
Ύλη.Αρχαία ελληνική λέξη.Αρχικά σήμαινε δέντρο,ξυλεία ή άλλο αντικείμενο,που το κατεργάζονται για να κατασκευάσουν κάτι.Πολύ νωρίς έγινε φιλοσοφικός όρος.
Οι πρώτοι φιλόσοφοι μίλησαν για ύλη.
Οι υποστηρίζοντες τις μυθικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου,με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων,με την εξέλιξη γενικά της κοινωνίας,ξεπέρασαν και αυτοί τις μυθικές ερμηνείες και προχώρησαν σε συστηματική γενική εξέταση των εξωτερικών πραγμάτων αλλά κατέληξαν σε γενική ιδεαλιστική ερμηνεία τούτων.
Επειδή τη μεταβαλλόμενη φύση τη θεώρησαν ως παραπλανητική έψαξαν να βρουν κάτι το σταθερό,το πρωτεύον έξω από τη φύση,από τον αισθητό κόσμο.
Έτσι κατέληξαν να θεωρούν ως σταθερή και αμετάβλητη αντικειμενική πραγματικότητα και ως πρωτεύον κάτι το υπερφυσικό,κάτι που είναι στο νου προσιτό.
Το πνεύμα,την ιδέα κ.α.
Τα φυσικά φαινόμενα τα θεώρησαν ως δευτερεύοντα και κατευθυνόμενα από την αρχική και σταθερή πνευματική αντικειμενική πραγματικότητα.
Η γενική αυτή ερμηνεία του κόσμου που εμφανίζει ως πρωτεύον στον κόσμο,το πνεύμα,ονομάστηκε  ΣΠΙΡΙΤΟΥΑΛΙΣΜΟΣ η ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ.
Σπιριτουαλισμός.Ο σπιριτουαλισμός θεωρεί το πνεύμα ως μοναδική ουσία του Σύμπαντος.Τα άλλα πράγματα τα θεωρεί προϊόντα του πνεύματος.Ο σπιριτουαλισμός λέγεται και πνευματοκρατία ή πνευματαρχία.
Ιδεαλισμός.Από την ελληνική λέξη ιδέα.Ο ιδεαλισμός είναι γνωσιοθεωρητική  άποψη ότι ό,τι σκεπτόμαστε είναι ιδέες,πνευματικά φαινόμενα.
Ο ιδεαλισμός δίνει τα πρωτεία στην ιδέα,στην έννοια.
Η ιδέα,το πνεύμα υπάρχει ανεξάρτητα από την ύλη.Έτσι ο ιδεαλισμός συναντιέται με το σπιριτουαλισμό.Ο σπιριτουαλισμός και ο ιδεαλισμός υποστηρίζουν ότι το πρωτεύον είναι το πνεύμα,η ιδέα.Γι αυτό επεκράτησε να λέγεται ο σπιριτουαλισμός και ιδεαλισμός.
Είναι φανερό ότι ο σπιριτουαλισμός έχει γνωσιοθεωρητικές τις ρίζες του.
Στην αντανάκλαση των ποικίλων φαινομένων της φύσης και της κοινωνίας είναι εύκολη η απόσπαση της σκέψης,της ιδέας από την υλική αντικειμενική πραγματικότητα.
Έτσι πολλοί παρεκκλίνουν προς την ιδεαλιστική ερμηνεία των φαινομένων του κόσμου.
Η κατεύθυνση αυτή τους οδήγησε στη γενική ιδεαλιστική ερμηνεία του κόσμου,στη θεωρία της πνευματοκρατίας.
Έτσι εμφανίστηκαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου που μας εμφανίζουν δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες τούτων.
Την υλιστική ερμηνεία και την ιδεαλιστική ερμηνεία.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου είναι ένα άλμα προς τα εμπρός της φιλοσοφικής σκέψης.
Το άλμα αυτό επιτεύχθηκε  με την ανάπτυξη της κοινωνικής παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στηρίζονται στις επιστημονικές γνώσεις της προχωρημένης κοινωνίας.
Τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα αναπτύσσονται στην πορεία της κοινωνικής ανάπτυξης και της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων.
Ποια όμως από τις δύο αντίθετες γενικές ερμηνείες των φαινομένων του κόσμου είναι η αληθινή και ποια η λανθασμένη;


    Συνεχίζεται ....

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 6

Αξιοπρόσεκτο είναι το περιώνυμο ποίημα που χαράχτηκε σε πλάκα το 2200 π.Χ στην Αίγυπτο.
Το απόσπασμα αυτό της Αιγυπτιακής λογοτεχνίας την εποχή εκείνη θέτει σε αμφισβήτηση τη μεταθανάτια ζωή.Αναφέρει ότι κανείς δεν ξανάρθε  από κει κάτω για να μας πει τι γίνεται εκεί.
Ακολούθησε λοιπόν τις επιθυμίες σου όσο ζεις και στρώσε τις δουλειές σου σε αυτή τη γη...
Οι Αιγύπτιοι φαντάστηκαν ότι πριν από τα πράγματα και τους θεούς υπήρχε το Χάος.
Από το Χάος προήλθαν τα διάφορα πράγματα και οι θεοί.
Κατά την Ασσυρο-βαβυλωνιακή μυθολογία τα διάφορα όντα και οι θεοί γεννήθηκαν από την ένωση του γλυκού νερού με το αλμυρό.
Οι περισσότεροι Πολυνήσιοι θεωρούσαν ότι το Σύμπαν προήλθε από το Χάος.
Ο Όμηρος θεωρούσε ως αρχή των πραγμάτων τον Ωκεανό.
Κατά τον Όμηρο επίσης η ψυχή,το ομοίωμα φεύγει από τον άνθρωπο την ώρα που πεθαίνει [Ιλιάδα].
Ο Ησίοδος επίσης θεωρούσε ως αρχή των όσων υπάρχουν στον κόσμο το Χάος.
Οι πόλεμοι γίνονταν για να πάρει η μία φυλή τα υλικά αγαθά της άλλης και ν αποκτήσει αιχμαλώτους να τους κάμει δούλους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις ,βλέποντας τις ωφέλειες που είχαν από την εργασία των δούλων,άρχισαν να μεταβάλλουν σε δούλους και τους οφειλέτες ,που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το χρέος τους.
Πολλοί άνθρωποι για να μη γίνουν δούλοι προτιμούσαν το νομαδικό βίο.
Προτιμούσαν να βρουν αλλού και με άλλο τρόπο συνεργασίας τα υλικά μέσα της ζωής τους κλπ κλπ.
Οι άνθρωποι με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής τους και την αύξηση των επιστημονικών τους γνώσεων οδηγήθηκαν επίσης στην αντίληψη ότι έχουν την ικανότητα να γνωρίσουν και να κατακτήσουν τη φύση.
Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δίπλα στις αόρατες δυνάμεις και θελήσεις έθεταν την ικανότητα του ανθρώπου να κατακτά τις θελήσεις αυτές με την επιστήμη και να τις μετατρέπει σύμφωνα με τις επιδιώξεις του στη ζωή.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και την αύξηση των επιστημονικών γνώσεων απομακρύνονται όλο και πιο πολλοί άνθρωποι από την ιδέα της ύπαρξης και της επέμβασης των μυστικών και αοράτων θελήσεων και στερεώνονται στην αποδεδειγμένη πραγματική ύπαρξη του εξωτερικού υλικού κόσμου.
Η άρνηση της θρησκείας εμφανίστηκε και πήρε την έκταση της ,στην πορεία της αύξησης των επιστημονικών γνώσεων και στην ταξική πάλη.
Στην αρχαία εποχή ορισμένοι επιστήμονες ήσαν και φιλόσοφοι.
Λόγω δε,του χαμηλού επιπέδου των γνώσεων τους,οι επιστημονικές γνώσεις τους και οι γενικές αντιλήψεις τους ,με την επίδραση του εξωτερικού υλικού κόσμου,αποτελούσαν μία ενιαία επιστήμη.
Όσο όμως αύξαναν τις επιστημονικές γνώσεις τους τόσο προχωρούσαν σε πιο γενική και συστηματική εξέταση των φαινομένων του κόσμου.
Έτσι παρουσίασαν τα πρώτα φιλοσοφικά συστήματα στην εξέταση των φαινομένων του κόσμου.


     Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 5

Οι άνθρωποι όμως δεν ήσαν αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στη θρησκεία.
Η υλική ζωή της κοινωνίας επικρατεί,γιατί είναι ένα μέρος της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Η ανθρώπινη κοινωνία είναι φανερό ότι αναπτύσσεται με τους  ιδιαίτερους νόμους της και γι αυτό εμφανίζεται σχετικά ανεξάρτητη από τα γύρω της υλικά πράγματα.
Οι ιδιαίτεροι αντικειμενικοί νόμοι της κοινωνικής ανάπτυξης εμφανίζονται στη συνεργασία των ανθρώπων.
Οι ιδιαίτεροι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης,ο Μαρξ και ο Ένγκελς, απέδειξαν ότι δεν είναι τίποτε άλλο ,παρά ιδιόμορφη εκδήλωση των γενικών νόμων της εξέλιξης της ποικιλομορφίας του υλικού κόσμου.
Τους ιδιαίτερους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης όσο ο άνθρωπος δεν τους γνωρίζει τους ακολουθεί τυφλά.
Ο άνθρωπος για να ζήσει πρέπει να ενεργήσει πάνω στην εξωτερική φύση.
Να ψάξει στο υλικό περιβάλλον του να βρει τα υλικά μέσα που του χρειάζονται στη ζωή του.
Οι συγκεκριμένες ελλείψεις στα υλικά μέσα της κοινωνικής ζωής σπρώχνουν συνεχώς τους ανθρώπους σε καθορισμένη δράση πάνω στην εξωτερική φύση.
Ο τρόπος δε,της παραγωγής αποτελεί την κύρια καθοριστική δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης.
Στην ταξική κοινωνία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την ταξική πάλη αλλάζει ο τρόπος της παραγωγής.
Με την άνοδο του τρόπου της παραγωγής επιτυγχάνεται μεγαλύτερη πρόοδος της παραγωγής κ.ο.κ.
Τα κίνητρα και τα μέσα δηλαδή ,της κοινωνικής ανάπτυξης είναι υλικά.
Η ανθρώπινη κοινωνία γενικά έχει αποδειχθεί ότι αναπτύσσεται συνεχώς με τη νομοτελειακά αναπτυσσόμενη συνεργασία των ανθρώπων μέσα σε ευνοϊκό υλικό περιβάλλον.
Οι αντιεπιστημονικές δε,θεωρίες που υποστηρίζουν και διαδίδουν οι αντιδραστικές και εκμεταλλεύτριες τάξεις επειδή δεν αντανακλούν τους αντικειμενικούς νόμους της κοινωνικής εξέλιξης,παραμερίζονται από την αντικειμενική νομοτελειακή κοινωνική ανάπτυξη.
Στην πορεία της ανάπτυξης της ταξικής κοινωνίας με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής,με την εξέλιξη των μορφών της πάλης ανάμεσα στις αντιδραστικές τάξεις και στις προοδευτικές τάξεις,ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους και εκμεταλλευτές,με τις αλλαγές των ανταγωνιστικών αντιθέσεων οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ αυξάνουν και γενικεύουν τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Έτσι μερικοί παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση υλική.
Άλλοι παρουσιάζουν μία κοσμογονία με βάση που υπονοείται υλική.
Άλλοι θεωρούν την ψυχή όχι σαν αρχή της ζωής,αλλά σαν ομοίωμα,σαν εικόνα του σώματος κλπ.
Οι αυξανόμενες δε,συνεχώς και γενικευόμενες υλιστικές αντιλήψεις πάνω στη φυση και στη ζωή συμβάλλουν με τη σειρά τους στην εύρυνση της κοινωνικής παραγωγής.
Οι μεταναστεύσεις των φυλών γίνονταν για την εξεύρεση πιο εύφορων τόπων.
Οι άνθρωποι επιδίωκαν να βρουν καλλιεργήσιμη γη,καλούς βοσκότοπους για τα ζώα τους και καλύτερη προφύλαξη από άλλους εξωτερικούς κινδύνους.
Να βρουν γενικά καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής τους.
Σε πολλά έργα τέχνης στην πρωτόγονη κοινωνία δεν υπήρχε θρησκευτικό περιεχόμενο.
Τα έργα αυτά παρουσιάζουν μία αναπαράσταση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Στην απλοϊκή ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας εκφράζεται η επίδραση της φύσης στον άνθρωπο και η δράση του ανθρώπου πάνω στη φύση με τα μέσα που του παρέχει η φύση.
Η τέχνη εμφανίστηκε μέσα στην εξέλιξη της δράσης των ανθρώπων που οδηγούσε στην εξάσκηση και τελειοποίηση του μυαλού και του χεριού και των άλλων ικανοτήτων τους.
Η τέχνη εξελίσσεται με την κοινωνική ανάπτυξη.
Η ρεαλιστική τέχνη της πρωτόγονης κοινωνίας μας παρουσιάζει την εικόνα των εξωτερικών υλικών πραγμάτων και προσανατολίζει τον άνθρωπο στο σωστό δρόμο της υλικής ζωής του.

  
  Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 4

Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στους κόλπους του πρωτόγονου κοινοκτημονικού  καθεστώτος ,οδήγησε στον καταμερισμό της εργασίας,στην ανάπτυξη της ανταλλαγής και στην εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα της παραγωγής.Η ανάπτυξη δε,της ανταλλαγής και της ατομικής ιδιοκτησίας οδήγησε στην αύξηση της οικονομικής ανισότητας.
Έτσι εμφανίστηκαν οι κυρίαρχες τάξεις και οι υποταγμένες τάξεις.Τα ασυμβίβαστα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων ανοίγουν τον δρόμο της ταξικής πάλης.
Με την αποσύνθεση του πρωτόγονου κοινοτικού συστήματος και την εμφάνιση της ατομικής ιδιοκτησίας ,με το διαχωρισμό της κοινωνίας σε ανώτερες και κατώτερες τάξεις,διαφοροποιείτε και ο κόσμος των πνευμάτων σε ανώτερα και κατώτερα πνεύματα.Οι άνθρωποι μετατρέπουν τις μορφές  των πνευμάτων σε μορφές θεών.Κάθε δύναμη στη φύση και στην κοινωνική ζωή που επηρεάζει τη ζωή τους  και δεν μπορούν να την εξηγήσουν με τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει τη θεωρούν θεό.
Τον ήλιο τον κάνουν θεό,γιατί θερμαίνει τη γη και καθορίζει την εποχή που θα καλλιεργήσουν το κάθε φυτό.Τη γη επίσης που τους παρέχει τόσα υλικά αγαθά,την κάνουν θεά.Τον ουρανό τον κάνουν θεό γιατί τους στέλνει συχνά τη βροχή.Οι Μογγόλοι και οι Κινέζοι,για υπέρτατο θεό θεωρούσαν τον ουρανό κλπ.
Από τότε που η κοινωνία διαιρέθηκε σε τάξεις,οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συμπλήρωναν τις μυθικές κοσμοερμηνείες και τις χρησιμοποιούσαν ως ιδεολογικό όπλο για ν απομακρύνουν τον εργαζόμενο λαό από τις επιδιώξεις υλικών αγαθών στη ζωή και να τον οδηγούν ευκολότερα στην εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους.
Τα γενικά γνωρίσματα της θρησκείας στην εξέλιξη της ταξικής κοινωνίας είναι ο πολυθεϊσμός και ο μονοθεϊσμός.
Οι πολυθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχουν πολλοί θεοί που έχουν  τη μορφή του ανθρώπου και που σκέπτονται όπως ο άνθρωπος [ανθρωπομορφισμός].Πίστευαν ότι κάθε θεός ενεργεί σε ορισμένο κύκλο της λειτουργίας του κόσμου.
Οι μονοθεϊστές πίστευαν ότι υπάρχει ένας θεός παντοδύναμος και αιώνιος που δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός και που κυβερνά τον κόσμο με σκοπιμότητα κλπ.
Οι λαοί λάτρευαν τους θεούς με διάφορους τρόπους.Με τις προσευχές,τις θυσίες και τις ιεροτελεστίες φαντάζονταν ότι αποκτούσαν την ευμένεια των θεών και την προστασία τους στην εργασία τους,στη ζωή τους.Τα συμφέροντα τους δηλαδή καθόριζαν τον τρόπο της αντιμετώπισης των υπερφυσικών δυνάμεων, που πίστευαν ότι υπάρχουν.Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τις υποτάξουν στην εξουσία τους.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις συνεργαζόμενες με τους επαγγελματίες ιερείς καλλιεργούν την πίστη του εργαζόμενου λαού στους θεούς.Διδάσκουν ότι όσα γίνονται στη φύση και στην κοινωνία ,γίνονται με τη θέληση και τη δύναμη των θεών.*
Οι κυρίαρχες τάξεις σε συνεργασία με τους ιερείς οργανώνουν ιεροτελεστίες και άλλες εορτές κατά τρόπο που συνδέουν την κοινωνική συμπεριφορά με τη θρησκευτική πίστη του λαού.
Οι ιερείς διδάσκουν στο λαό ότι όλα κατευθύνονται από το θεό.
Κλήρος και άρχουσα εκμεταλλεύτρια τάξη κρατούν μυστικές τις αληθινές γνώσεις και προσπαθούν να παραπλανούν τον εργαζόμενο λαό για να επιτυγχάνουν την εκμετάλλευση της εργασίας του.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις σε διάφορες χώρες δίδασκαν ότι ο βασιλιάς είναι αποσταλμένος από το θεό και γι αυτό όποιος υπακούει στο βασιλιά θα αμοιφθεί από το θεό.
Ως αρχή της ζωής θεωρούσαν την αθάνατη ψυχή.Τη γήινη ζωή τη θεωρούσαν ότι είναι μία προπαρασκευή για τη μεταθανάτια και αιώνια ζωή.
Οι κυρίαρχες και εκμεταλλεύτριες τάξεις καλλιεργούν την πίστη του εκμεταλλευόμενου λαού στη μεταθανάτια ανταμοιβή για να τον απομακρύνουν από την εγκόσμια ζωή και να του χαλαρώνουν έτσι την ταξική πάλη του.
Ενδιαφέρονται για τη μεταθανάτια ζωή των εκμεταλλευόμενων και ληστεύουν τα προϊόντα της εργασίας τους.Οι εκμεταλλευόμενοι αντιδρούν με όλα τα δυνατά μέσα τους.
Οι εξεγέρσεις τους φανερώνουν κατά βάθος την άρνηση της διδασκαλίας του κλήρου που υποστηρίζει και δικαιολογεί την επικρατούσα κατάσταση.
Η θρησκεία είναι φανερό ότι παίζει ένα ρόλο αντιδραστικό στην κοινωνική ανάπτυξη.


*Σας θυμίζουν άραγε τίποτε αυτά;!!




 Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 3

Οι πρωτόγονοι άνθρωποι βρίσκουν γόνιμους τόπους και εκεί εγκαθίστανται.Η μόνιμη κατοικία είχε μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων,για την ανάπτυξη γενικά της κοινωνίας.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι όσο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους τόσο αυξάνουν και σταθεροποιούν την παραγωγή και αναπαραγωγή τους.Η ανέχεια επίσης σε ορισμένες εποχές τους δίδαξε ν αποταμιεύουν τότε που μπορούν να παράγουν περισσότερα απ όσα χρειάζονται στην ημέρα τους.Με την αποταμίευση ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι βρίσκουν περισσότερες ευκαιρίες να κάθονται να παρατηρούν τις ποικίλες εκδηλώσεις των εξωτερικών υλικών πραγμάτων ,που επηρεάζουν τη ζωή τους.
Έτσι πλουτίζουν όλο και πιο σύντομα τις γνώσεις τους από τον εξωτερικό υλικό κόσμο.
Τις αυξανόμενες δε,γνώσεις τους τις χρησιμοποιούν στην βελτίωση των  συνθηκών της υλικής ζωής τους.Όσο δε ,βελτιώνονται οι συνθήκες της υλικής ζωής τους ,τόσο αναπτύσσουν την παραγωγική τους δράση και αυξάνουν τις γνώσεις τους.
Έτσι προχωρούν σιγά-σιγά όλο και στη βαθύτερη γνώση των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.
Με την αυξανόμενη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα και την επίδραση τούτων σε αυτούς οδηγούνται σιγά-σιγά από τα ίδια τα εξωτερικά υλικά πράγματα σε πιο γενικές έννοιες τούτων και σε πιο πολλά και πιο γενικά προβλήματα πάνω σε αυτά.
Υπάρχουν πολλά αντικείμενα και φαινόμενα στη φύση και στη ζωή που επηρεάζουν τη ζωή τους και που δεν μπορούν να τα εξηγήσουν.Τα αστραπόβροντα,οι θύελλες,οι αρρώστιες κλπ.
Οι άνθρωποι την εποχή εκείνη λόγω του χαμηλού επιπέδου της παραγωγής,δεν έχουν ακόμη αποκτήσει από την εξωτερική φύση και την κοινωνική ζωή τους τις γνώσεις που χρειάζονται για να δώσουν τη σωστή ερμηνεία στα φαινόμενα αυτά.Έχουν όμως αποκτήσει την ικανότητα με τις γνώσεις που κατέχουν από την κάπως προχωρημένη δράση τους πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,να παρομοιάζουν το ένα αντικείμενο με το άλλο,να συγκρίνουν τα διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα,να διηγούνται περιπέτειες και κατορθώματα,να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και να σχηματίζουν θεωρίες έξω από τη φύση.
Έτσι προχώρησαν σε φανταστικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων στη φύση και στη ζωή τους.Στις ακατανόητες δυνάμεις της φύσης  και της ζωής ,οι άνθρωποι απέδωσαν την εποχή εκείνη υπερφυσικές ιδιότητες.Πίστεψαν στον τοτεμισμό και στο φετιχισμό.Πίστεψαν επίσης στον ανιμισμό και στα πνεύματα.
Οι θρησκευτικές δοξασίες δηλαδή εμφανίστηκαν σε ένα επίπεδο της κοινωνικής ανάπτυξης όπου οι άνθρωποι με την παραγωγική δραστηριότητα τους είχαν κάπως προχωρήσει στη γνώση του εξωτερικού υλικού κόσμου και στην έναρθρη γλώσσα.
Αν οι άνθρωποι δε ζούσαν κατά γένη και δεν τους έσπρωχναν οι μεγάλες ελλείψεις στα υλικά μέσα της ζωής τους σε συνεργασία,αν δεν είχαν ξεπεράσει με τη συνεργασία τους αρκετές υλικές αντιθέσεις στη ζωή τους και προχωρήσει στη γνώση των υλικών σχέσεων στα εξωτερικά υλικά πράγματα,αν δε βρίσκονταν ανάμεσα σε γνωστά και άγνωστα,αν δεν είχαν αποκτήσει την ικανότητα να προσωποποιούν διάφορα αντικείμενα και φαινόμενα ,δεν θα είχαν την ικανότητα να προχωρήσουν σε μυθικές ερμηνείες των άγνωστων δυνάμεων της φύσης που επιδρούσαν στη ζωή τους.Δεν θα έφτιαχναν το θεό της γενιάς,τα πνεύματα κλπ.
Οι υλιστικές αντιλήψεις λοιπόν προπορεύθηκαν.Επειδή όμως οι πρώτες αληθινές γνώσεις που απέκτησαν οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την παραγωγική δράση τους δεν ήσαν επαρκείς για να προχωρήσουν στη σωστή ερμηνεία πολλών φυσικών και κοινωνικών φαινομένων που επηρέαζαν τη ζωή τους.παρέκκλιναν σε μυθικές και αντιεπιστημονικές ερμηνείες τούτων.
Μπέρδευαν την πράξη ,με τη σκέψη,με την ιδέα.Δεν ήσαν οπλισμένοι με τις σωστές γνώσεις που χρειάζονταν για να ερμηνεύσουν σωστά το προτσές της σκέψης,της ιδέας.Γι αυτό έπαιρναν την ιδέα ως αρχή.Γι αυτό πίστεψαν ότι υπάρχουν υπερφυσικές και αόρατες δυνάμεις.
Προσπαθούσαν δε,τις υπερφυσικές δυνάμεις που πίστεψαν ότι υπάρχουν ,και ότι παίζουν ρόλο στη ζωή τους,να τις κατευθύνουν με κάθε τρόπο [ξόρκια κ.α] προς το συμφέρον τους.
Η εμφάνιση των θρησκευτικών δοξασιών αποδείχνεται ότι είναι προϊόν του προτσές της ζωής.
Είναι προϊόν του χαμηλού επιπέδου της παραγωγικής ανάπτυξης και των γνώσεων των πρωτόγονων ανθρώπων.Γι αυτό οι θρησκευτικές δοξασίες εξελίσσονται σύμφωνα με την εξέλιξη των συνθηκών της υλικής ζωής της κοινωνίας.

  
     Συνεχίζεται...

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση 2

Έχει αποδειχθεί ότι μέσα από την πράξη γεννιέται η γνώση.Χωρίς την πράξη,την ενέργεια πάνω στο αισθητό υλικό περιβάλλον,δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος ν αποκτήσει υλιστικές αντιλήψεις,γνώσεις.Η πράξη είναι η πηγή των υλιστικών αντιλήψεων,η πηγή των γνώσεων.
Με την πράξη,την ενέργεια του,ο πρωτόγονος άνθρωπος πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον του ,διέκρινε τον εαυτό του από τα άλλα πράγματα.Βλέπει ότι υπάρχουν πραγματικά οι άλλοι άνθρωποι,τα ζώα και η φύση έξω από τον εαυτό του.Κινείται,ενεργεί πάνω στο αισθητό υλικό περιβάλλον του χωρίς καμία αμφιβολία για την πραγματική ύπαρξη του.
Με τις πράξεις του κατάλαβε τα κακά της μεμονωμένης εργασίας και τα καλά της συνεργασίας.
Με τις πράξεις του οδηγείται στην αντίληψη της χρησιμότητας του κάθε υλικού πράγματος στη ζωή του.Με τη συνεχή δράση του γενικά ο πρωτόγονος άνθρωπος ,πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον του και την επίδραση του υλικού περιβάλλοντος σε αυτόν,αυξάνει συνεχώς τις απλοϊκές υλιστικές αντιλήψεις του,αυξάνει τις γνώσεις του που τον βοηθούν με τη σειρά τους στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής του.
Οι γνώσεις δηλαδή είναι δεύτερες και αποτελούν αντανάκλαση των υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό οι γνώσεις που είναι αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας ,επαληθεύονται στην πράξη.
Στην πορεία της νομοτελειακής ανάπτυξης της συνεργασίας των ανθρώπων γεννήθηκε επίσης και αναπτύσσεται η γλώσσα.Η γλώσσα αποτελεί υλικό μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων.Η γλώσσα είναι μέσο έκφρασης των σκέψεων των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται αδιάρρηκτα και εξελίσσονται με την εξέλιξη της συνεργασίας των ανθρώπων.Σκέψη και γλώσσα συνδέονται με τη συνεργασία.Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η σκέψη και η γλώσσα συμβάλλουν με τη σειρά τους στην επέκταση της συνεργασίας των ανθρώπων.
Στην πρωτόγονη κοινωνία το χαμηλό επίπεδο της παραγωγής οδηγεί στη συλλογική ιδιοκτησία στα μέσα της παραγωγής.Τα πρωτόγονα εργαλεία και τα άλλα μέσα της παραγωγής βρίσκονταν στην κοινή ιδιοκτησία της μίας ή της άλλης ομάδας ανθρώπων.
Τα προϊόντα δε ,της συλλογικής εργασίας τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι τα μοιράζονταν γιατί μόλις έφταναν για την συντήρηση τους.Με την ομαδική συντήρηση διατηρείται η συνεργασία των ανθρώπων που οδηγεί όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση και στην τελειοποίηση των εργαλείων.
Με την τελειοποίηση δε,των εργαλείων της εργασίας τους ,αυξάνουν και βελτιώνουν τα μέσα της ζωής τους.
Στο κοινοτικό σύστημα παραγωγής κάθε ομάδας των πρωτόγονων ανθρώπων ,ανταγωνιστικές αντιθέσεις δεν υπήρχαν,γιατί οι άνθρωποι ένιωθαν μεγάλες στερήσεις στα υλικά μέσα της ζωής 
τους.
Στο πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα παραγωγής,επειδή οι παραγωγικές δυνάμεις βρίσκονταν σε χαμηλό επίπεδο,η παραγωγή αναπτύσσονταν με πολύ αργό ρυθμό.Με τη συνεχή όμως δράση τους οι πρωτόγονοι άνθρωποι,αυξάνουν συνεχώς την πείρα τους ,τελειοποιούν συνεχώς τα εργαλεία της εργασίας τους,και γίνονται όλο και πιο δραστήριοι,πιο επιδεκτικοί,πιο επιτήδειοι στους διάφορους τομείς της παραγωγικής δράσης τους.Έτσι προχωρούν όλο και πιο σύντομα στην αύξηση της παραγωγής ,στη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής τους.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεχή τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους και την επέκταση της συνεργασίας τους  αυξάνουν και ευρύνουν συνεχώς τις υλιστικές αντιλήψεις τους.
Βεβαιώνονται συνεχώς ότι τα διάφορα πράγματα υπάρχουν έξω και ανεξάρτητα από αυτούς.
Τις γνώσεις που αποκτούν με την δράση τους και τις χρησιμοποιούν επιτυχώς στην παραγωγή,στην πράξη γενικά,τις θεωρούν αληθινές.
Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με την επέκταση της δράσης τους πάνω στο εξωτερικό αισθητό περιβάλλον τους,άρχισαν ακόμη να διακρίνουν κοινά γνωρίσματα των διάφορων εξωτερικών υλικών πραγμάτων και να σχηματίζουν γενικές έννοιες τούτων όπως δέντρο,ζώο κλπ.
Τις γενικές αυτές έννοιες οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν σε επέκταση της δράσης τους.
Αυξάνοντας δε ,συνεχώς την δράση τους οι άνθρωποι,πάνω στα εξωτερικά υλικά πράγματα,διακρίνουν όλο και πιο πολλές και πιο γενικές υλικές σχέσεις τούτων.
Έτσι προχωρούν από τις μερικές έννοιες στις γενικές  και από τις γενικές στις πιο γενικές έννοιες των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Οι έννοιες αυτές εφόσον επαληθεύονται στην πράξη,αποτελούν αντανάκλαση της υλικής αντικειμενικής πραγματικότητας.
Όσο αυξάνουν και γενικεύουν τις γνώσεις τους οι άνθρωποι με την δράση τους πάνω στο εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους τόσο προχωρούν σε νέους και μεγαλύτερους μετασχηματισμούς της φύσης προς το συμφέρον τους.
Έχει αποδειχθεί ότι η αληθινή γνώση δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση συγκεκριμένων υλικών σχέσεων των εξωτερικών υλικών πραγμάτων.Γι αυτό επαληθεύεται στην πράξη.
Γι αυτό και συμβάλλει με τη σειρά της στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας ,στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Με τη συνεχή ανάπτυξη της παραγωγής και τη βελτίωση των κοινωνικών μέσων της ζωής ,οι κοινωνικές συνθήκες γίνονται όλο και πιο ευνοϊκές για την αύξηση και την ανάπτυξη των ανθρώπων.


    Συνεχίζεται ....

Η υλιστική φιλοσοφία-Γενική κατατόπιση.

Στα παρακάτω κομμάτια θα παραθέσω ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο από το βιβλίο ''η υλιστική φιλοσοφία'' του Ιωάννου Α.Μητρόπουλου.

Οι πρωτόγονοι άνθρωποι με τη συνεργασία τους κατόρθωναν να αποκτούν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα για την συντήρηση τους.Είναι φανερό ότι κάθε άνθρωπος δεν μπορεί μόνος του,να αντιμετωπίσει τις πολλές και διάφορες δυσκολίες ,αντιθέσεις που συναντά στη ζωή του.Γι αυτό συνεργάζεται με τους άλλους ανθρώπους.Με τη συνεργασία τους οι άνθρωποι ξεπερνούν πολλές ατομικές αδυναμίες τους απέναντι στην εξωτερική φύση.Μόνο με τη συνεργασία,με την αλληλοβοήθεια,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατόρθωναν να εξασφαλίσουν τα πιο απαραίτητα υλικά μέσα της ζωής τους και να προστατευθούν από τα άγρια θηρία και από διάφορους άλλους κινδύνους που συναντούσαν στην καθημερινή ζωή τους.Υλικές ωφέλειες δηλαδή,οδήγησαν τους ανθρώπους σε συνεργασία,σε ομαδική ζωή.
Τα πρώτα εργαλεία των πρωτόγονων ανθρώπων είναι αντικείμενα που τα βρίσκουν έτοιμα στη φύση.Τη χρησιμότητα των αντικειμένων αυτών,στην εργασία τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν με την αύξηση της δράσης τους πάνω στο ποικιλόμορφο και αισθητό υλικό περιβάλλον τους.Με τη συνεχή δράση τους,οι πρωτόγονοι άνθρωποι ,πάνω στην εξωτερική φύση και την επίδραση της ποικιλόμορφης φύσης σε αυτούς,γυμνάζονται σωματικά και προπαντός στο χέρι και στο μυαλό.Έτσι γίνονται όλο και πιο επιδεκτικοί,πιο έμπειροι,πιο ικανοί για την απόκτηση των υλικών μέσων της συντήρησης τους.
Με τη συνεχώς αυξανόμενη δράση τους πάνω στην εξωτερική φύση,μαθαίνουν ακόμη πως να χρησιμοποιούν τις διάφορες δυνάμεις της ,που γνωρίζουν,για την κατασκευή και άλλων πραγμάτων που δεν τους τα δίνει έτοιμα η φύση και που τους είναι χρήσιμα στη ζωή τους.
Έτσι κατασκεύασαν τα πρώτα τεχνητά εργαλεία.Με τη βοήθεια των φυσικών και τεχνιτών εργαλείων ,οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατορθώνουν να αυξάνουν και να βελτιώνουν τα μέσα της συντήρησης τους.
Η κατασκευή των τεχνητών εργαλείων αποτελεί άλμα σημαντικό προς τα εμπρός του ανθρώπου.Οι πρωτόγονοι άνθρωποι απέκτησαν την ικανότητα να κάμουν το άλμα αυτό,με τη συνεχή επέκταση της δράσης τους πάνω στην εξωτερική φύση,και τη συσσώρευση της πείρας τους.Με το άλμα αυτό,ο άνθρωπος μεταφέρεται από την υποταγή του στη φύση στην κατάκτηση αυτής.
Αρχίζει δηλαδή να μετασχηματίζει τη φύση με την αύξηση της πείρας του και να δημιουργεί καλύτερες συνθήκες της υλικής ζωής του.
Στην αρχή βέβαια,οι μετασχηματισμοί της φύσης που επιτυγχάνει,η παραγωγή του,είναι σε μικρό βαθμό.Με τη συνεχή επέκταση όμως της συνεργασίας τους ,οι άνθρωποι,και τη συνεχή αύξηση της πείρας τους,προχωρούν στη τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας τους ,στην αύξηση και βελτίωση της παραγωγής,στη μεγαλύτερη κατάκτηση της εξωτερικής φύσης.
Οι άνθρωποι όσο περισσότερες δυνάμεις της εξωτερικής φύσης γνωρίζουν ,με τη δράση τους πάνω σε αυτή  τόσο περισσότερο τελειοποιούν τα εργαλεία της εργασίας τους.
Έτσι αυξάνουν την παραγωγή τους και λύνουν πολλές αντιθέσεις,εσωτερικές και εξωτερικές,της κοινωνικής ζωής τους.Βελτιώνουν τα κοινωνικά μέσα της ζωής τους και πετυχαίνουν όλο και καλύτερη προφύλαξη από τους διάφορους εξωτερικούς κινδύνους.
Είναι φανερό ότι η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επιτυγχάνεται με την ανώτερη σωματική τους διάπλαση  και τη σχετική της ανεξαρτησία.
Οι άνθρωποι ενώνονται με το εξωτερικό υλικό περιβάλλον τους αλλά και ταυτόχρονα παλεύουν απόλυτα με τις αντιθέσεις του προς τη ζωή τους.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στον εξωτερικό υλικό κόσμο είναι συγκεκριμένη και σχετική.
Η ελεύθερη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση,επεκτείνεται με τη βελτίωση των υλικών μέσων της συνεργασίας τους.Με την επέκταση της δράσης τους ,οι άνθρωποι πάνω στην εξωτερική φύση προχωρούν όλο και σε νέες ανακαλύψεις πάνω στη φύση,που τις χρησιμοποιούν στην τελειοποίηση των εργαλείων της εργασίας και στην αύξηση και βελτίωση των άλλων υλικών μέσων της παραγωγής.
Όσο τελειοποιούνται τα εργαλεία τόσο ανέρχεται και ευρύνεται η συγκεκριμένη δράση των ανθρώπων πάνω στην εξωτερική φύση.Έτσι επιτυγχάνουν τη συνεχή βελτίωση των υλικών μέσων της ζωής τους.

         Συνεχίζεται.....

Τζορντάνο Μπρούνο

Την εποχή που πολλοί πρωτοπόροι επιστήμονες και φιλόσοφοι διώχθηκαν και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο από τις επικρατούσες φεουδαρχικές και εκκλησιαστικές αρχές,επειδή δίδαξαν την αντικειμενική αλήθεια,μεταξύ αυτών,διακρίνεται ο  Ιταλός Τζορντάνο Μπρούνο.
Ο Μπρούνο κάηκε ζωντανός στη Ρώμη,για την υλιστική,πανθεϊστική διδασκαλία του.
Δίδαξε ότι ο θεός βρίσκεται μέσα στη φύση.
Στηριζόμενος στις επιτεύξεις της φυσιογνωσίας ,ανέπτυξε νέα υλιστική θεωρία για το Σύμπαν.
Αναγνωρίζει το ηλιοκεντρικό σύστημα του Κοπέρνικου και επεκτείνεται πιο πέρα.
Δεν αναγνωρίζει τον ήλιο ως κέντρο του κόσμου,αλλά ως κέντρο μόνο του δικού μας πλανητικού συστήματος.
Κέντρο του κόσμου θεωρεί οποιοδήποτε σώμα.
Τα άστρα είναι ήλιοι με δικούς τους δορυφόρους.
Εξέφρασε την εικασία πως ο ήλιος δεν μένει ακίνητος.
Ο κόσμος ,κατά τον Μπρούνο,είναι άπειρος και αιώνιος.
Θεωρεί αναπόσπαστη την μορφή από την ύλη.
Στην έμφυτη δημιουργική δύναμη της φύσης,βρίσκεται ,κατά τον Μπρούνο,η αρχή των πραγμάτων.
Τα πράγματα,υποστήριζε,πως είναι εμψυχωμένα.
Η φύση αποτελεί την βάση των υλικών και πνευματικών φαινομένων.
Εκτιμούσε την διδασκαλία των αρχαίων Ελλήνων υλιστών και δίδασκε ότι τα διάφορα σώματα βρίσκονται σε σύνδεση και κίνηση.
Η καταστροφή του ενός είναι γέννηση του άλλου.
Έτσι εισάγει στην επιστήμη την ιδέα της εξέλιξης.
Στην πορεία της γνώσης ,παραδέχεται τρεις βαθμίδες-το αίσθημα,την κρίση και το λογικό.
Είναι ορθολογιστής.
            

        

Δείτε κι εδώ

http://blog.atheia.gr/2012/02/17/2012-02-17/