ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (αρ. φυλ.17, 15-30 Ιούνη 1994, σελ. 2)
‘’Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη για τους νόμους ανάπτυξης της φύσης και της κοινωνίας, η επιστήμη για την επανάσταση των καταπιεζομένων και των εκμεταλλευομένων μαζών, η επιστήμη για τη νίκη του σοσιαλισμού σε όλες τις χώρες, η επιστήμη για το χτίσιμο της κομμουνιστική κοινωνίας’’ Ι.Β. Στάλιν
Η επιστημονική έρευνα του σύμπαντος είναι το βασικό χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του υλισμού γενικά και ειδικά του διαλεκτικού υλισμού, ο οποίος μαζί με τον ιστορικό υλισμό αποτελούν τη θεωρητική βάση του μαρξισμού (Λένιν, ‘’Καρλ Μαρξ και η θεωρία του’’)
Η υλιστική φιλοσοφία που θέλει να δώσει επιστημονικές ερμηνείες στα προβλήματα του κόσμου, προοδεύει παράλληλα με τις επιστήμες στην πορεία της ιστορίας. Άρα ο μαρξισμός γεννήθηκε από τις επιστήμες, στηρίζεται σε αυτές και εξελίσσεται με αυτές. Πριν από το Μαρξ και τον Ένγκελς, παρουσιάστηκαν υλιστικές φιλοσοφίες με διάφορες μορφές όπως π.χ. ο γάλλος Ντιντερό που ήταν στοχαστής υλιστής. Υπήρξαν και άλλοι στοχαστές του 18ου αιώνα που παρουσιαζόντουσαν σαν υλιστές, χωρίς να είναι συνεπείς, π.χ. ο Ντεκάρτ, που σε μερικά γραπτά τους ήταν υλιστές και σε άλλα ιδεαλιστές. Η ιστορία όμως γράφτηκε από την αστική τάξη, που άφησε στο σκοτάδι όσα έργα από αυτούς του στοχαστές, όχι μόνο έχουν επηρεάσει τον υλισμό, αλλά και που γέννησαν ολόκληρο ρεύμα αυτής της φιλοσοφίας. Έτσι, λοιπόν, διδασκόμεθα την ιστορία της λογοτεχνίας και της επιστήμης του 18ου αιώνα αγνοώντας το Χόλμπαχ με το έργο του ‘’Σύστημα της φύσης’’ κ.α. και τον Ελβέτιο, ο οποίος έγραψε τα έργα ‘’Το πνεύμα’’, ‘’Ο άνθρωπος’’, κτλ. Γνωρίζουμε ακόμη ότι τα μειονεκτήματα των υλιστών του 18ου αιώνα προέρχονται από τον τρόπο σκέψης, από την ιδιαίτερη μέθοδο έρευνας που ονομάζεται ‘’μεταφυσική μέθοδος’’. Τον 19ο, όμως αιώνα, που οι επιστήμες εξελίχθηκαν σημαντικά, ο Μαρξ και ο Ένγκελς ανέπτυξαν παραπέρα τον παλιό υλισμό σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστήμες, τον ξεπέρασαν και μας έδωσαν το σύγχρονο υλισμό, τη βάση του μαρξισμού, που λέγεται διαλεκτικός υλισμός. Ο υλισμός έχει μια ιστορία στενά δεμένη με τις επιστήμες και ο Μαρξισμός είναι η εξέλιξη του προμαρξιστικού υλισμού, εμπλουτισμένος με τις μεγάλες ανακαλύψεις του 19ου αιώνα. ‘’Η εμφάνιση του μαρξισμού ήταν μια πραγματική ανακάλυψη, μια επανάσταση στη φιλοσοφία’’ (Ζντάνοφ).
Ο μαρξισμός δεν ερμηνεύει μόνο με διαφορετικό τρόπο τον κόσμο, αλλά προβάλλει με την αξίωση να τον αλλάξει, είναι το ισχυρό όπλο στην πάλη της εργατικής τάξης για την επαναστατική μεταβολή της αστικής κοινωνίας. Ο μαρξισμός είναι ζωντανή θεωρία που αντιμετωπίζει τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων με πραγματικό ρεαλισμό. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πάλη των τάξεων. Ο κόσμος τι σκέπτεται για αυτούς? Μερικοί πιστεύουν ότι ο αγώνας για το μεροκάματο είναι ξεχωριστός από τον πολιτικό αγώνα, άλλοι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το σήκωμα της γροθιάς στη μέση του δρόμου και αρνιούνται την αναγκαιότητα της οργάνωσης και άλλοι ισχυρίζονται ότι μόνο ο πολιτικός αγώνας θα λύσει το πρόβλημα. Για το μαρξισμό, η πάλη των τάξεων περιλαμβάνει πρώτο, οικονομική πάλη, δεύτερο, πολιτική πάλη και τρίτο ιδεολογική πάλη. Έτσι το πρόβλημα μπαίνει ταυτόχρονα και στους τρείς αυτούς χώρους. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι όλα αυτά τα προβλήματα είναι στενά δεμένα και δεν μπορεί κάποιος να αποφασίσει για οποιαδήποτε πλευρά ενός τόσο μεγάλου προβλήματος, όπως είναι η πάλη των τάξεων. Σε μια απεργία για παράδειγμα, χωρίς να λογαριάσει κάθε δεδομένο του προβλήματος καθώς και το πρόβλημα ολόκληρο. Αυτός που θα μπορέσει να αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα, θα δώσει την καλύτερη κατεύθυνση. Έτσι πρέπει να αντιλαμβάνεται ένας μαρξιστής την πάλη των τάξεων. Επομένως στην ιδεολογική πάλη που πρέπει καθημερινά να κάνουμε, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε προβλήματα που δύσκολα λύνονται, αθανασία της ψυχής, ύπαρξη του Θεού, καταγωγή του κόσμου κτλ. Ο διαλεκτικός υλισμός μας δίνει μια μέθοδο συλλογισμού που μας επιτρέπει να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και ακόμα να ξεσκεπάσουμε όλες τις προσπάθειες παραποίησης του μαρξισμού με το πρόσχημα ότι ‘’ανανεώνουν’’ και τον ‘’συμπληρώνουν’’.
Σε αυτό προσπαθούν να ορθώσουν ενάντια στο μαρξισμό τους σοσιαλιστές συγγραφείς της προμαρξιστικής περιόδου (ουτοπιστές). Και άλλοι χρησιμοποιούν τον γάλλο Προυντόν, που σαφέστατα ο μαρξισμός είναι ενάντια στον προυντονισμό και άλλοι χρησιμοποιούν τους αναθεωρητές πριν το 1914 (μια που ο Λένιν τους έχει αντικρούσει επιδέξια). Αλλά αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι η έκθεση σιωπής των αστών, για να εμποδίσουν την εξάπλωση του υλισμού με τη μαρξιστική του μορφή. Και όπως μα πληροφορεί ο γάλλος φιλόσοφος Ζωρζ Πόλιτζερ, στα ιδρύματα της μέσης εκπαίδευσης αλλά και στα πανεπιστήμια της Γαλλίας δίδασκαν φιλοσοφία, αλλά όσο και αν παρακολουθούσες όλη τη διδασκαλία, δεν θα μπορούσες ποτέ να διαπιστώσεις ότι διδάσκετο η φιλοσοφία του υλισμού, επεξεργασμένη από το Μαρξ και τον Ένγκελς. Ακόμα και στα φιλοσοφικά συγγράμματα ξεχώριζαν το μαρξισμό από τον υλισμό. Γενικά παρουσίαζαν το μαρξισμό ξεχωριστά σαν ένα πολιτικό δόγμα και όταν μιλούσαν για ιστορικό υλισμό δεν αναφέρονταν στη φιλοσοφία του υλισμού. Τέλος αγνοούσαν πλέρια το διαλεκτικό υλισμό σε τέτοιο σημείο που αν κάποιος γάλλος ήταν ειδικευμένος στη φιλοσοφία με δίπλωμα από γαλλικό πανεπιστήμιο δεν ήξερε ότι ο Μαρξισμός έχει σαν φιλοσοφία του τον υλισμό και αγνοούσε ότι ο παραδοσιακός υλισμός έχει μια σύγχρονη μορφή, το μαρξισμό ή τον διαλεκτικό υλισμό. Εκείνο που προέχει είναι, να δείξουμε ότι ο μαρξισμός έχει μια γενική αντίληψη όχι μόνο για την κοινωνία αλλά και για το σύμπαν. Είναι λοιπόν, ανόητο, αντίθετα με το ότι μερικοί ισχυρίζονται, να λυπούμεθα ότι το μεγάλο μειονέκτημα του μαρξισμού είναι η έλλειψη φιλοσοφίας και να θέλουμε σαν μερικούς θεωρητικούς του εργατικού κινήματος να ανακαλύψουμε τη φιλοσοφία αυτή που δήθεν δεν έχει ο μαρξισμός.
Η φιλοσοφία του μαρξισμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός. Όμως παρά την ένοχη σιωπή των αστών και παρ’ όλες τις παρασιωπήσεις και τις προφυλάξεις που παίρνουν οι κυρίαρχες τάξεις, ο μαρξισμός και η φιλοσοφία του, απλώνεται όλο και πιο πολύ. Και θα απλώνεται και θα αγκαλιάζεται από όλους τους λαούς του πλανήτη μας που θα οργανώνονται και θα βρίσκονται σε μια πραγματικά συνεχή επαναστατική εγρήγορση. Ισχυρίζεται ο παγκόσμιος ταξικός εχθρός μας, μ επικεφαλής τον αμερικάνικό ιμπεριαλισμό, ότι ‘’τελείωσε ο μαρξισμός’’ – ‘’πέθανε ο κομμουνισμός’’ – είναι βέβαια ένας ευσεβής πόθος του ταξικού εχθρού μας. Παίρνει δε, σαν παράδειγμα την ανατροπή του σοσιαλισμού με το πραξικόπημα του 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ το 1956 και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (από τους προδότες Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν) . Πλανώνται, όμως, κάνουν μεγάλο λάθος γιατί αυτό που έγινε στην Σ.Ε. δεν ήταν καρπός νομοτέλειας και το ξέρουν αυτό πάρα πολύ καλά. Εκείνο όμως που γίνεται στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή η κάθετος πτώση της παραγωγής και η αναμφισβήτητη βαθειά οικονομική κρίση, που κάθε μέρα βαθαίνει περισσότερο, χωρίς βέβαια να υπάρχουν οι αναγκαίες εκείνες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας τους όπως εκείνες του 1929. Η νέα αυτή βαθιά οικονομική κρίση υπερπαραγωγής, που έχει τη βάση της στην αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής, δείχνει εκ νέου ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις, ότι έχει γίνει εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και πρέπει να ανατραπεί με τη βίαιη επανάσταση του προλεταριάτου. Το σαθρό οικοδόμημα του παγκόσμιου ταξικού εχθρού μας, θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος και θα αφανιστεί μέσα στην αιωνιότητα. Και το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ καλά οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές γι’ αυτό προσπαθούν με τα άφθονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) που διαθέτουν και με τον προσφιλή τους τρόπο της σιωπής, του ψεύδους, της παραποίησης και της παραπλάνησης να κάνουν πλύση εγκεφάλου των λαών, με το κυρίαρχο σύνθημα ‘’ο κομμουνισμός πέθανε’’. Και ενώ ξέρουν και το αναγνωρίζουν πως αυτό που πεθαίνει και θα εξαφανιστεί μια για πάντα είναι το αστικό καθεστώς με τις μετεξελίξεις του, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Από http://eniaiokke.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html
‘’Ο μαρξισμός είναι η επιστήμη για τους νόμους ανάπτυξης της φύσης και της κοινωνίας, η επιστήμη για την επανάσταση των καταπιεζομένων και των εκμεταλλευομένων μαζών, η επιστήμη για τη νίκη του σοσιαλισμού σε όλες τις χώρες, η επιστήμη για το χτίσιμο της κομμουνιστική κοινωνίας’’ Ι.Β. Στάλιν
Η επιστημονική έρευνα του σύμπαντος είναι το βασικό χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του υλισμού γενικά και ειδικά του διαλεκτικού υλισμού, ο οποίος μαζί με τον ιστορικό υλισμό αποτελούν τη θεωρητική βάση του μαρξισμού (Λένιν, ‘’Καρλ Μαρξ και η θεωρία του’’)
Η υλιστική φιλοσοφία που θέλει να δώσει επιστημονικές ερμηνείες στα προβλήματα του κόσμου, προοδεύει παράλληλα με τις επιστήμες στην πορεία της ιστορίας. Άρα ο μαρξισμός γεννήθηκε από τις επιστήμες, στηρίζεται σε αυτές και εξελίσσεται με αυτές. Πριν από το Μαρξ και τον Ένγκελς, παρουσιάστηκαν υλιστικές φιλοσοφίες με διάφορες μορφές όπως π.χ. ο γάλλος Ντιντερό που ήταν στοχαστής υλιστής. Υπήρξαν και άλλοι στοχαστές του 18ου αιώνα που παρουσιαζόντουσαν σαν υλιστές, χωρίς να είναι συνεπείς, π.χ. ο Ντεκάρτ, που σε μερικά γραπτά τους ήταν υλιστές και σε άλλα ιδεαλιστές. Η ιστορία όμως γράφτηκε από την αστική τάξη, που άφησε στο σκοτάδι όσα έργα από αυτούς του στοχαστές, όχι μόνο έχουν επηρεάσει τον υλισμό, αλλά και που γέννησαν ολόκληρο ρεύμα αυτής της φιλοσοφίας. Έτσι, λοιπόν, διδασκόμεθα την ιστορία της λογοτεχνίας και της επιστήμης του 18ου αιώνα αγνοώντας το Χόλμπαχ με το έργο του ‘’Σύστημα της φύσης’’ κ.α. και τον Ελβέτιο, ο οποίος έγραψε τα έργα ‘’Το πνεύμα’’, ‘’Ο άνθρωπος’’, κτλ. Γνωρίζουμε ακόμη ότι τα μειονεκτήματα των υλιστών του 18ου αιώνα προέρχονται από τον τρόπο σκέψης, από την ιδιαίτερη μέθοδο έρευνας που ονομάζεται ‘’μεταφυσική μέθοδος’’. Τον 19ο, όμως αιώνα, που οι επιστήμες εξελίχθηκαν σημαντικά, ο Μαρξ και ο Ένγκελς ανέπτυξαν παραπέρα τον παλιό υλισμό σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστήμες, τον ξεπέρασαν και μας έδωσαν το σύγχρονο υλισμό, τη βάση του μαρξισμού, που λέγεται διαλεκτικός υλισμός. Ο υλισμός έχει μια ιστορία στενά δεμένη με τις επιστήμες και ο Μαρξισμός είναι η εξέλιξη του προμαρξιστικού υλισμού, εμπλουτισμένος με τις μεγάλες ανακαλύψεις του 19ου αιώνα. ‘’Η εμφάνιση του μαρξισμού ήταν μια πραγματική ανακάλυψη, μια επανάσταση στη φιλοσοφία’’ (Ζντάνοφ).
Ο μαρξισμός δεν ερμηνεύει μόνο με διαφορετικό τρόπο τον κόσμο, αλλά προβάλλει με την αξίωση να τον αλλάξει, είναι το ισχυρό όπλο στην πάλη της εργατικής τάξης για την επαναστατική μεταβολή της αστικής κοινωνίας. Ο μαρξισμός είναι ζωντανή θεωρία που αντιμετωπίζει τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων με πραγματικό ρεαλισμό. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πάλη των τάξεων. Ο κόσμος τι σκέπτεται για αυτούς? Μερικοί πιστεύουν ότι ο αγώνας για το μεροκάματο είναι ξεχωριστός από τον πολιτικό αγώνα, άλλοι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το σήκωμα της γροθιάς στη μέση του δρόμου και αρνιούνται την αναγκαιότητα της οργάνωσης και άλλοι ισχυρίζονται ότι μόνο ο πολιτικός αγώνας θα λύσει το πρόβλημα. Για το μαρξισμό, η πάλη των τάξεων περιλαμβάνει πρώτο, οικονομική πάλη, δεύτερο, πολιτική πάλη και τρίτο ιδεολογική πάλη. Έτσι το πρόβλημα μπαίνει ταυτόχρονα και στους τρείς αυτούς χώρους. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι όλα αυτά τα προβλήματα είναι στενά δεμένα και δεν μπορεί κάποιος να αποφασίσει για οποιαδήποτε πλευρά ενός τόσο μεγάλου προβλήματος, όπως είναι η πάλη των τάξεων. Σε μια απεργία για παράδειγμα, χωρίς να λογαριάσει κάθε δεδομένο του προβλήματος καθώς και το πρόβλημα ολόκληρο. Αυτός που θα μπορέσει να αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα, θα δώσει την καλύτερη κατεύθυνση. Έτσι πρέπει να αντιλαμβάνεται ένας μαρξιστής την πάλη των τάξεων. Επομένως στην ιδεολογική πάλη που πρέπει καθημερινά να κάνουμε, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε προβλήματα που δύσκολα λύνονται, αθανασία της ψυχής, ύπαρξη του Θεού, καταγωγή του κόσμου κτλ. Ο διαλεκτικός υλισμός μας δίνει μια μέθοδο συλλογισμού που μας επιτρέπει να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και ακόμα να ξεσκεπάσουμε όλες τις προσπάθειες παραποίησης του μαρξισμού με το πρόσχημα ότι ‘’ανανεώνουν’’ και τον ‘’συμπληρώνουν’’.
Σε αυτό προσπαθούν να ορθώσουν ενάντια στο μαρξισμό τους σοσιαλιστές συγγραφείς της προμαρξιστικής περιόδου (ουτοπιστές). Και άλλοι χρησιμοποιούν τον γάλλο Προυντόν, που σαφέστατα ο μαρξισμός είναι ενάντια στον προυντονισμό και άλλοι χρησιμοποιούν τους αναθεωρητές πριν το 1914 (μια που ο Λένιν τους έχει αντικρούσει επιδέξια). Αλλά αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι η έκθεση σιωπής των αστών, για να εμποδίσουν την εξάπλωση του υλισμού με τη μαρξιστική του μορφή. Και όπως μα πληροφορεί ο γάλλος φιλόσοφος Ζωρζ Πόλιτζερ, στα ιδρύματα της μέσης εκπαίδευσης αλλά και στα πανεπιστήμια της Γαλλίας δίδασκαν φιλοσοφία, αλλά όσο και αν παρακολουθούσες όλη τη διδασκαλία, δεν θα μπορούσες ποτέ να διαπιστώσεις ότι διδάσκετο η φιλοσοφία του υλισμού, επεξεργασμένη από το Μαρξ και τον Ένγκελς. Ακόμα και στα φιλοσοφικά συγγράμματα ξεχώριζαν το μαρξισμό από τον υλισμό. Γενικά παρουσίαζαν το μαρξισμό ξεχωριστά σαν ένα πολιτικό δόγμα και όταν μιλούσαν για ιστορικό υλισμό δεν αναφέρονταν στη φιλοσοφία του υλισμού. Τέλος αγνοούσαν πλέρια το διαλεκτικό υλισμό σε τέτοιο σημείο που αν κάποιος γάλλος ήταν ειδικευμένος στη φιλοσοφία με δίπλωμα από γαλλικό πανεπιστήμιο δεν ήξερε ότι ο Μαρξισμός έχει σαν φιλοσοφία του τον υλισμό και αγνοούσε ότι ο παραδοσιακός υλισμός έχει μια σύγχρονη μορφή, το μαρξισμό ή τον διαλεκτικό υλισμό. Εκείνο που προέχει είναι, να δείξουμε ότι ο μαρξισμός έχει μια γενική αντίληψη όχι μόνο για την κοινωνία αλλά και για το σύμπαν. Είναι λοιπόν, ανόητο, αντίθετα με το ότι μερικοί ισχυρίζονται, να λυπούμεθα ότι το μεγάλο μειονέκτημα του μαρξισμού είναι η έλλειψη φιλοσοφίας και να θέλουμε σαν μερικούς θεωρητικούς του εργατικού κινήματος να ανακαλύψουμε τη φιλοσοφία αυτή που δήθεν δεν έχει ο μαρξισμός.
Η φιλοσοφία του μαρξισμού είναι ο διαλεκτικός υλισμός. Όμως παρά την ένοχη σιωπή των αστών και παρ’ όλες τις παρασιωπήσεις και τις προφυλάξεις που παίρνουν οι κυρίαρχες τάξεις, ο μαρξισμός και η φιλοσοφία του, απλώνεται όλο και πιο πολύ. Και θα απλώνεται και θα αγκαλιάζεται από όλους τους λαούς του πλανήτη μας που θα οργανώνονται και θα βρίσκονται σε μια πραγματικά συνεχή επαναστατική εγρήγορση. Ισχυρίζεται ο παγκόσμιος ταξικός εχθρός μας, μ επικεφαλής τον αμερικάνικό ιμπεριαλισμό, ότι ‘’τελείωσε ο μαρξισμός’’ – ‘’πέθανε ο κομμουνισμός’’ – είναι βέβαια ένας ευσεβής πόθος του ταξικού εχθρού μας. Παίρνει δε, σαν παράδειγμα την ανατροπή του σοσιαλισμού με το πραξικόπημα του 20ου συνεδρίου του ΚΚΣΕ το 1956 και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (από τους προδότες Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν) . Πλανώνται, όμως, κάνουν μεγάλο λάθος γιατί αυτό που έγινε στην Σ.Ε. δεν ήταν καρπός νομοτέλειας και το ξέρουν αυτό πάρα πολύ καλά. Εκείνο όμως που γίνεται στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή η κάθετος πτώση της παραγωγής και η αναμφισβήτητη βαθειά οικονομική κρίση, που κάθε μέρα βαθαίνει περισσότερο, χωρίς βέβαια να υπάρχουν οι αναγκαίες εκείνες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας τους όπως εκείνες του 1929. Η νέα αυτή βαθιά οικονομική κρίση υπερπαραγωγής, που έχει τη βάση της στην αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής, δείχνει εκ νέου ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιθέσεις, ότι έχει γίνει εμπόδιο στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και πρέπει να ανατραπεί με τη βίαιη επανάσταση του προλεταριάτου. Το σαθρό οικοδόμημα του παγκόσμιου ταξικού εχθρού μας, θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος και θα αφανιστεί μέσα στην αιωνιότητα. Και το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ καλά οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές γι’ αυτό προσπαθούν με τα άφθονα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) που διαθέτουν και με τον προσφιλή τους τρόπο της σιωπής, του ψεύδους, της παραποίησης και της παραπλάνησης να κάνουν πλύση εγκεφάλου των λαών, με το κυρίαρχο σύνθημα ‘’ο κομμουνισμός πέθανε’’. Και ενώ ξέρουν και το αναγνωρίζουν πως αυτό που πεθαίνει και θα εξαφανιστεί μια για πάντα είναι το αστικό καθεστώς με τις μετεξελίξεις του, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Από http://eniaiokke.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html
