Διαποτισμένη από δογματισμό και φανταστικό περιεχόμενο, η θρησκεία δεν στηρίζεται σε αποδείξεις, αλλά στην τυφλή πίστη για την ορθότητα της ''αγίας'' γραφής.
Η επιστήμη και η πείρα της ζωής των ανθρώπων, μας λένε, π.χ, ότι από το τίποτε είναι αδύνατο να δημιουργηθεί κάτι. Η θρησκεία όμως διακηρύσσει το δόγμα σύμφωνα με το οποίο όλος ο κόσμος, όλα τα υπάρχοντα δημιουργήθηκαν από το θεό εκ του μηδενός. Όλη η πρακτική της ανθρωπότητας, όλη η καθημερινή εμπειρία, η ζωή, η επιστήμη, τα γεγονότα μας λένε, ότι η ύλη, η φύση υπάρχει και αναπτύσσεται αυτή καθαυτή, ότι κανένας θεός δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Ωστόσο οι πιστοί αποστηθίζοντας τα θρησκευτικά δόγματα υποστηρίζουν με ισχυρογνωμοσύνη : ''Εμείς πιστεύουμε ότι ο θεός δημιούργησε όλο τον κόσμο''.
Η επιστήμη, η πείρα, εκατομμύρια γεγονότα λένε ότι η ζωή και ο θάνατος, η βροχή και η ξηρασία, η καλή και η κακή σοδειά, η υγεία και η αρρώστια, όλα αυτά είναι φυσικά φαινόμενα, που προκαλούνται από φυσικές αιτίες. Αντίθετα όμως προς αυτό οι πιστοί υποστηρίζουν : ''Όλα εξαρτώνται από τη θέληση του θεού''. Ο πιστός, αντί να ενεργεί σωστά, σύμφωνα με την υλιστική κοσμοθεωρία και την επιστήμη, δέεται στο θεό για να απαλλαγεί από την αρρώστια, να μαζέψει καλή σοδειά, να προλάβει την ξηρασία ή ένα άλλο κακό.
Κάθε υγειώς σκεπτόμενος άνθρωπος ξέρει πολύ καλά ότι η γυναίκα που έγινε μητέρα και γέννησε αγόρι ή κορίτσι δεν μπορεί να μείνει παρθένος. Οι πιστοί όμως τυφλά επαναλαμβάνουν το δόγμα της εκκλησίας και βεβαιώνουν : '' Η Μαρία η μητέρα του θεού έμεινε και μετά τον τοκετό παρθένος''.
Η υλιστική επιστήμη και όλη η καθημερινή εμπειρία της ζωής της ανθρωπότητας μας λένε ότι η μονάδα δεν μπορεί να είναι ίση με το τρία, όμως οι πιστοί υποστηρίζουν : ο θεός είναι ένας, άλλα ταυτόχρονα και τρία πρόσωπα : θεός - πατήρ, θεός - υιός και θεός - άγιο πνεύμα. Πώς τρεις θεοί αποτελούν ένα πρόσωπο, πώς η μονάδα μπορεί να είναι ίση με τρεις μονάδες, κανείς από τους πιστούς και τους παράγοντες της εκκλησίας δεν μπορεί να μας το εξηγήσει, γιατί είναι ακατανόητο, αδύνατο, αντιφάσκει στη ζωή.
Για να υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν σ' αυτά τα δόγματα, οι υποστηρικτές της θρησκείας καταφεύγουν σε νέα επινόηση και δηλώνουν ότι αυτό είναι : ''θείο μυστικό, ανεξιχνίαστο για το ανθρώπινο πνεύμα''.
Τα δόγματα αυτά δεν έχουν αποδείξεις, αντιφάσκουν στη ζωή, όμως οι πιστοί τα παραδέχονται σαν σωστά.
Με το να ανακηρύσσει, η θρησκεία, τα δόγματα της πίστης αλήθειες, που πάρθηκαν από το θεό, και να απαιτεί την αναντίρρητη αποδοχή αυτών των ''αληθειών'', συσκοτίζει τη συνείδηση των πιστών, τους διδάσκει να πιστεύουν τυφλά χωρίς να εξετάζουν τα γεγονότα, τους καλλιεργεί την αδιαφορία για την επιστήμη, τους νόμους της, τα γεγονότα, την πραγματικότητα.
Από το βιβλίο ''Τι είναι θρησκεία'' του Παβέλκιν Π.Α.
Η επιστήμη και η πείρα της ζωής των ανθρώπων, μας λένε, π.χ, ότι από το τίποτε είναι αδύνατο να δημιουργηθεί κάτι. Η θρησκεία όμως διακηρύσσει το δόγμα σύμφωνα με το οποίο όλος ο κόσμος, όλα τα υπάρχοντα δημιουργήθηκαν από το θεό εκ του μηδενός. Όλη η πρακτική της ανθρωπότητας, όλη η καθημερινή εμπειρία, η ζωή, η επιστήμη, τα γεγονότα μας λένε, ότι η ύλη, η φύση υπάρχει και αναπτύσσεται αυτή καθαυτή, ότι κανένας θεός δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Ωστόσο οι πιστοί αποστηθίζοντας τα θρησκευτικά δόγματα υποστηρίζουν με ισχυρογνωμοσύνη : ''Εμείς πιστεύουμε ότι ο θεός δημιούργησε όλο τον κόσμο''.
Η επιστήμη, η πείρα, εκατομμύρια γεγονότα λένε ότι η ζωή και ο θάνατος, η βροχή και η ξηρασία, η καλή και η κακή σοδειά, η υγεία και η αρρώστια, όλα αυτά είναι φυσικά φαινόμενα, που προκαλούνται από φυσικές αιτίες. Αντίθετα όμως προς αυτό οι πιστοί υποστηρίζουν : ''Όλα εξαρτώνται από τη θέληση του θεού''. Ο πιστός, αντί να ενεργεί σωστά, σύμφωνα με την υλιστική κοσμοθεωρία και την επιστήμη, δέεται στο θεό για να απαλλαγεί από την αρρώστια, να μαζέψει καλή σοδειά, να προλάβει την ξηρασία ή ένα άλλο κακό.
Κάθε υγειώς σκεπτόμενος άνθρωπος ξέρει πολύ καλά ότι η γυναίκα που έγινε μητέρα και γέννησε αγόρι ή κορίτσι δεν μπορεί να μείνει παρθένος. Οι πιστοί όμως τυφλά επαναλαμβάνουν το δόγμα της εκκλησίας και βεβαιώνουν : '' Η Μαρία η μητέρα του θεού έμεινε και μετά τον τοκετό παρθένος''.
Η υλιστική επιστήμη και όλη η καθημερινή εμπειρία της ζωής της ανθρωπότητας μας λένε ότι η μονάδα δεν μπορεί να είναι ίση με το τρία, όμως οι πιστοί υποστηρίζουν : ο θεός είναι ένας, άλλα ταυτόχρονα και τρία πρόσωπα : θεός - πατήρ, θεός - υιός και θεός - άγιο πνεύμα. Πώς τρεις θεοί αποτελούν ένα πρόσωπο, πώς η μονάδα μπορεί να είναι ίση με τρεις μονάδες, κανείς από τους πιστούς και τους παράγοντες της εκκλησίας δεν μπορεί να μας το εξηγήσει, γιατί είναι ακατανόητο, αδύνατο, αντιφάσκει στη ζωή.
Για να υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν σ' αυτά τα δόγματα, οι υποστηρικτές της θρησκείας καταφεύγουν σε νέα επινόηση και δηλώνουν ότι αυτό είναι : ''θείο μυστικό, ανεξιχνίαστο για το ανθρώπινο πνεύμα''.
Τα δόγματα αυτά δεν έχουν αποδείξεις, αντιφάσκουν στη ζωή, όμως οι πιστοί τα παραδέχονται σαν σωστά.
Με το να ανακηρύσσει, η θρησκεία, τα δόγματα της πίστης αλήθειες, που πάρθηκαν από το θεό, και να απαιτεί την αναντίρρητη αποδοχή αυτών των ''αληθειών'', συσκοτίζει τη συνείδηση των πιστών, τους διδάσκει να πιστεύουν τυφλά χωρίς να εξετάζουν τα γεγονότα, τους καλλιεργεί την αδιαφορία για την επιστήμη, τους νόμους της, τα γεγονότα, την πραγματικότητα.
Από το βιβλίο ''Τι είναι θρησκεία'' του Παβέλκιν Π.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου