Μία καταγραφή δώδεκα βασικών θέσεων του διαλεκτικού υλισμού, οι οποίες θεμελιώνονται στις σημερινές επιστήμες.
1. Η φύση είναι αντικειμενική πραγματικότητα, ανεξάρτητη από το νοούν υποκείμενο. Γενικότερα,από την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους [επιστημονικός ρεαλισμός].
2. Η φύση δεν είναι απλώς αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι αυθύπαρκτη, αιτία του εαυτού της [υλισμός].
3. Η φύση αποτελεί ολότητα. Η ενότητα συνυπάρχει με τη διαφορά και την αντίθεση των επιμέρους στοιχείων της πραγματικότητας. Η σχέση ενότητας - διαφοράς και αντίθεσης συγκεκριμενοποιείται σήμερα στο επίπεδο της μικροφυσικής, όπως και στο επίπεδο του μεγάκοσμου. Άλλη όψη και προϋπόθεση της ολότητας της φύσης είναι η λειτουργία των γνωστών σήμερα τεσσάρων μορφών φυσικών αλληλεπιδράσεων [βαρυτικής, ηλεκτρομαγνητικής, ασθενούς και ισχυρής].
4. Η κίνηση είναι ενδογενές, αναπαλλοτρίωτο κατηγόρημα της φύσης. Η κίνηση πραγματοποιείται με τη διαμεσολάβηση των φυσικών αλληλεπιδράσεων, οι οποίες είναι μορφές ύλης που αναδύονται ''από το βάθος του πραγματικού'' [Χέγκελ]. Ενότητα και διαφορά, αντίθεση, αιτία της κίνησης, γένεση και καταστροφή μορφών, αέναο γίγνεσθαι στους κοσμικούς χώρους.
5. Η κίνηση στη φύση [μηχανική κίνηση, ποιοτικός μετασχηματισμός, κλπ.] είναι νομοτελειακή. Σήμερα είναι γνωστές τέσσερις κατηγορίες νόμων - μηχανικοί, δυναμικοί, κλασικοί στατιστικοί και κβαντικοί στατιστικοί [κβαντικός στατιστικός καθορισμός]. Αυτοί οι νόμοι αφορούν την άζωη φύση.
6. Οι έμβιες μορφές ύλης προϋποθέτουν την ύπαρξη των νομοτελειακών σχέσεων των κατώτερων επιπέδων οργάνωσης και ταυτόχρονα τις υπερβαίνουν. Στο επίπεδο τους λειτουργούν νέοι νόμοι - οι νόμοι γένεσης, λειτουργίας και εξέλιξης της έμβιας ύλης.
7. Οι πρώτες οργανικές ουσίες σχηματίστηκαν αβιογενώς, από προϋπάρχουσες ανόργανες ουσίες, στους αρχέγονους ωκεανούς. Οι πρώτες μορφές ζωής [προκαρυωτικά και ευκαρυωτικά κύτταρα] σχηματίστηκαν μέσα από διαδικασίες αύξησης πολυπλοκότητας που προϋπέθετε τους νόμους της χημείας, ειδικά της χημείας των κολλοειδών, της θερμοδυναμικής των ανοικτών συστημάτων, τα φαινόμενα χάους, κλπ.
8. Το ανθρώπινο είδος είναι προϊόν της μακράς πορείας της φυλογένεσης - μονοκύτταροι, πολυκύτταροι οργανισμοί, σπονδυλωτά, πρωτεύοντα, ανθρωποειδή, άνθρωπος. Ο νόμος της φυσικής επιλογής, είναι βασικός νόμος της ιστορίας της φυλογένεσης. Σήμερα είναι γνωστή σε γενικές γραμμές η διαδικασία της ανθρωπογένεσης και της νοογένεσης.
9. Το πνεύμα, η νόηση, είναι δυνατότητα της ύλης, η οποία έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο πολυπλοκότητας. Έδρα της νόησης είναι ο εγκέφαλος, προϋπόθεση και δημιούργημα της κοινωνικής ζωής. Η έννοια ''αθανασία της ψυχής'' αντιφάσκει με τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης.
10. Ο θεός, δημιουργός του κόσμου, είναι δημιούργημα του ανθρώπου σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Πρωτόγονος ανιμισμός, δαίμονες, θεοί, κλπ., και αντίστοιχες τελετές και θρησκείες, εξηγούνται με βάση το συγκεκριμένο επίπεδο της ανθρώπινης γνώσης και τις αντίστοιχες κοινωνικές συνθήκες.
11. Η ανθρώπινη γνώση είναι ιστορικά καθορισμένη - έχει το στοιχείο της αντικειμενικότητας και ταυτόχρονα είναι σχετική. Η νόηση τείνει ασυμπτωτικά προς την απόλυτη αλήθεια. Η απόλυτη αλήθεια [ολοκληρωτική γνώση του σύμπαντος] είναι ανέφικτη.
12. Το σύμπαν είναι άπειρο στον χώρο και στον χρόνο. Σήμερα θεμελιώνονται επιστημονικά οι έννοιες της κοσμογένεσης, του αυτοδημιουργούμενου και του αναδυόμενου σύμπαντος. Η απειρότητα του σύμπαντος δεν αποδεικνύεται. Θεμελιώνεται. Αλλά οι έννοιες γένεση του σύμπαντος, και πεπερασμένο σύμπαν, οδηγούν σε άλυτες λογικές αντιφάσεις.
Από το βιβλίο ''Τι είναι φιλοσοφία'' του Ευτύχη Μπιτσάκη
1. Η φύση είναι αντικειμενική πραγματικότητα, ανεξάρτητη από το νοούν υποκείμενο. Γενικότερα,από την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους [επιστημονικός ρεαλισμός].
2. Η φύση δεν είναι απλώς αντικειμενική πραγματικότητα. Είναι αυθύπαρκτη, αιτία του εαυτού της [υλισμός].
3. Η φύση αποτελεί ολότητα. Η ενότητα συνυπάρχει με τη διαφορά και την αντίθεση των επιμέρους στοιχείων της πραγματικότητας. Η σχέση ενότητας - διαφοράς και αντίθεσης συγκεκριμενοποιείται σήμερα στο επίπεδο της μικροφυσικής, όπως και στο επίπεδο του μεγάκοσμου. Άλλη όψη και προϋπόθεση της ολότητας της φύσης είναι η λειτουργία των γνωστών σήμερα τεσσάρων μορφών φυσικών αλληλεπιδράσεων [βαρυτικής, ηλεκτρομαγνητικής, ασθενούς και ισχυρής].
4. Η κίνηση είναι ενδογενές, αναπαλλοτρίωτο κατηγόρημα της φύσης. Η κίνηση πραγματοποιείται με τη διαμεσολάβηση των φυσικών αλληλεπιδράσεων, οι οποίες είναι μορφές ύλης που αναδύονται ''από το βάθος του πραγματικού'' [Χέγκελ]. Ενότητα και διαφορά, αντίθεση, αιτία της κίνησης, γένεση και καταστροφή μορφών, αέναο γίγνεσθαι στους κοσμικούς χώρους.
5. Η κίνηση στη φύση [μηχανική κίνηση, ποιοτικός μετασχηματισμός, κλπ.] είναι νομοτελειακή. Σήμερα είναι γνωστές τέσσερις κατηγορίες νόμων - μηχανικοί, δυναμικοί, κλασικοί στατιστικοί και κβαντικοί στατιστικοί [κβαντικός στατιστικός καθορισμός]. Αυτοί οι νόμοι αφορούν την άζωη φύση.
6. Οι έμβιες μορφές ύλης προϋποθέτουν την ύπαρξη των νομοτελειακών σχέσεων των κατώτερων επιπέδων οργάνωσης και ταυτόχρονα τις υπερβαίνουν. Στο επίπεδο τους λειτουργούν νέοι νόμοι - οι νόμοι γένεσης, λειτουργίας και εξέλιξης της έμβιας ύλης.
7. Οι πρώτες οργανικές ουσίες σχηματίστηκαν αβιογενώς, από προϋπάρχουσες ανόργανες ουσίες, στους αρχέγονους ωκεανούς. Οι πρώτες μορφές ζωής [προκαρυωτικά και ευκαρυωτικά κύτταρα] σχηματίστηκαν μέσα από διαδικασίες αύξησης πολυπλοκότητας που προϋπέθετε τους νόμους της χημείας, ειδικά της χημείας των κολλοειδών, της θερμοδυναμικής των ανοικτών συστημάτων, τα φαινόμενα χάους, κλπ.
8. Το ανθρώπινο είδος είναι προϊόν της μακράς πορείας της φυλογένεσης - μονοκύτταροι, πολυκύτταροι οργανισμοί, σπονδυλωτά, πρωτεύοντα, ανθρωποειδή, άνθρωπος. Ο νόμος της φυσικής επιλογής, είναι βασικός νόμος της ιστορίας της φυλογένεσης. Σήμερα είναι γνωστή σε γενικές γραμμές η διαδικασία της ανθρωπογένεσης και της νοογένεσης.
9. Το πνεύμα, η νόηση, είναι δυνατότητα της ύλης, η οποία έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο πολυπλοκότητας. Έδρα της νόησης είναι ο εγκέφαλος, προϋπόθεση και δημιούργημα της κοινωνικής ζωής. Η έννοια ''αθανασία της ψυχής'' αντιφάσκει με τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης.
10. Ο θεός, δημιουργός του κόσμου, είναι δημιούργημα του ανθρώπου σε συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Πρωτόγονος ανιμισμός, δαίμονες, θεοί, κλπ., και αντίστοιχες τελετές και θρησκείες, εξηγούνται με βάση το συγκεκριμένο επίπεδο της ανθρώπινης γνώσης και τις αντίστοιχες κοινωνικές συνθήκες.
11. Η ανθρώπινη γνώση είναι ιστορικά καθορισμένη - έχει το στοιχείο της αντικειμενικότητας και ταυτόχρονα είναι σχετική. Η νόηση τείνει ασυμπτωτικά προς την απόλυτη αλήθεια. Η απόλυτη αλήθεια [ολοκληρωτική γνώση του σύμπαντος] είναι ανέφικτη.
12. Το σύμπαν είναι άπειρο στον χώρο και στον χρόνο. Σήμερα θεμελιώνονται επιστημονικά οι έννοιες της κοσμογένεσης, του αυτοδημιουργούμενου και του αναδυόμενου σύμπαντος. Η απειρότητα του σύμπαντος δεν αποδεικνύεται. Θεμελιώνεται. Αλλά οι έννοιες γένεση του σύμπαντος, και πεπερασμένο σύμπαν, οδηγούν σε άλυτες λογικές αντιφάσεις.
Από το βιβλίο ''Τι είναι φιλοσοφία'' του Ευτύχη Μπιτσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου