Η υλιστική φιλοσοφία είναι σίγουρο όπλο, που προφυλάσσει τον άνθρωπο από την ολέθρια επίδραση της πνευματικής αντίδρασης. Του χρησιμεύει σαν καθοδήγηση στη ζωή, υποδείχνοντάς του το σωστό δρόμο για να λύσει τα ζητήματα της κοσμοθεωρίας που τον απασχολούν.
Για χιλιετηρίδες η εκκλησία, ενέπνεε στον άνθρωπο την περιφρόνηση προς την επίγεια ζωή και το φόβο απέναντι στο θεό. Δίδασκε στους ανθρώπους και πρώτα πρώτα στις καταπιεζόμενες μάζες της ανθρωπότητας, ότι η μοίρα τους είναι να μοχθούν και να ικετεύουν ότι η ευτυχία δεν μπορεί να κατακτηθεί σ' αυτήν την ''κοιλάδα των στεναγμών'' και ότι μπορεί να κατακτηθεί μόνο στη ''μέλλουσα ζωή'' με την υπακοή και την πραότητα. Η εκκλησία απειλούσε με την τιμωρία των θεών και με τα βασανιστήρια της κόλασης εκείνον που θα τολμούσε να εξεγερθεί κατά της κυριαρχίας των εκμεταλλευτών που τάχα έχει εγκαθιδρυθεί από το θεό.
Η μεγάλη ιστορική υπηρεσία της υλιστικής φιλοσοφίας οφείλεται στο γεγονός ότι βοηθάει τον άνθρωπο να απαλλαγεί από την δεισιδαιμονία. Από την αρχαιότητα ακόμα, η υλιστική φιλοσοφία καταπολεμούσε το φόβο του θανάτου, το φόβο μπροστά στους θεούς και τις άλλες υπερφυσικές δυνάμεις.
Μην ελπίζετε στην πέραν του τάφου ζωή, αλλά να εκτιμάτε την επίγεια ζωή και να προσπαθείτε να την καλυτερεύετε, να τι διδάσκει στους ανθρώπους η υλιστική φιλοσοφία. Ο υλισμός πρώτος ανέβασε ψηλά την αξιοπρέπεια και το λογικό του ανθρώπου, διακήρυξε ότι ο άνθρωπος δεν είναι σκουλήκι που σέρνεται στα απορρίματα, αλλά το ανώτερο δημιούργημα της φύσης, που είναι ικανό να γίνει κυρίαρχος και ρυθμιστής των δυνάμεών της. Ο υλισμός καλλιεργεί τη βαθύτατη πίστη στη δύναμη της γνώσης, στο λογικό του ανθρώπου, στην ικανότητά του να αποκαλύπτει τα μυστικά του γύρω μας κόσμου, στην ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει ένα λογικό και δίκαιο κοινωνικό σύστημα.
Οι κήρυκες του ιδεαλισμού συχνά συκοφαντούν τον υλισμό, παριστάνοντας τον σαν μια ''ζοφερή και βαριά κοσμοθεωρία που μοιάζει με βραχνά'' [Ου.Τζέιμς]. Στην πραγματικότητα ίσα ίσα η ιδεαλιστική φιλοσοφία, ιδιαίτερα η σύγχρονη, περιβάλλεται με ζοφερές αποχρώσεις. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός που αρνείται τη γνωστική ικανότητα του λογικού και διακηρύχνει τη δυσπιστία στην επιστήμη. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός που υμνεί τη λατρεία του θανάτου. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός ήταν και είναι η ιδεολογική βάση για τα πιο σιχαμερά γεννήματα του αντιανθρωπισμού : των φυλετικών θεωριών και του φασιστικού σκοταδισμού.
Ο φιλοσοφικός ιδεαλισμός δε θέλει να παραδεχτεί την ύπαρξη του γύρω μας υλικού κόσμου, τον αρνείται, τον χαρακτηρίζει ανύπαρκτο, και σκιαγραφεί αντί γι' αυτόν έναν επινοημένο, άυλο κόσμο.
Ο υλισμός αντίθετα, δίνει μια αληθινή εικόνα του κόσμου χωρίς καμία ξένη προσθήκη με τη μορφή πνευμάτων, θεού που δημιούργησε τον κόσμο κλπ. Οι υλιστές δεν περιμένουν βοήθεια από υπερφυσικές δυνάμεις, πιστεύουν στον άνθρωπο, στην ικανότητά του να μετασχηματίζει τον κόσμο με τα ίδια του τα χέρια και να τον κάνει άξιο του. Ο υλισμός, στην πιο βαθιά του ουσία, είναι αισιόδοξος, υποστηρίζει τη ζωή, είναι μια φωτεινή κοσμοθεωρία, δεν έχει καμιά σχέση με την απαισιοδοξία και τον ''παγκόσμιο πόνο''. Γι' αυτό ο υλισμός κατά κανόνα είναι η κοσμοθεωρία των πρωτοπόρων κοινωνικών ομάδων και τάξεων.
Πηγή : ''Οι βάσεις του Μαρξισμού - Λενινισμού'' [ συλλογικό], Εκδόσεις ''σύγχρονη επιστήμη''
Για χιλιετηρίδες η εκκλησία, ενέπνεε στον άνθρωπο την περιφρόνηση προς την επίγεια ζωή και το φόβο απέναντι στο θεό. Δίδασκε στους ανθρώπους και πρώτα πρώτα στις καταπιεζόμενες μάζες της ανθρωπότητας, ότι η μοίρα τους είναι να μοχθούν και να ικετεύουν ότι η ευτυχία δεν μπορεί να κατακτηθεί σ' αυτήν την ''κοιλάδα των στεναγμών'' και ότι μπορεί να κατακτηθεί μόνο στη ''μέλλουσα ζωή'' με την υπακοή και την πραότητα. Η εκκλησία απειλούσε με την τιμωρία των θεών και με τα βασανιστήρια της κόλασης εκείνον που θα τολμούσε να εξεγερθεί κατά της κυριαρχίας των εκμεταλλευτών που τάχα έχει εγκαθιδρυθεί από το θεό.
Η μεγάλη ιστορική υπηρεσία της υλιστικής φιλοσοφίας οφείλεται στο γεγονός ότι βοηθάει τον άνθρωπο να απαλλαγεί από την δεισιδαιμονία. Από την αρχαιότητα ακόμα, η υλιστική φιλοσοφία καταπολεμούσε το φόβο του θανάτου, το φόβο μπροστά στους θεούς και τις άλλες υπερφυσικές δυνάμεις.
Μην ελπίζετε στην πέραν του τάφου ζωή, αλλά να εκτιμάτε την επίγεια ζωή και να προσπαθείτε να την καλυτερεύετε, να τι διδάσκει στους ανθρώπους η υλιστική φιλοσοφία. Ο υλισμός πρώτος ανέβασε ψηλά την αξιοπρέπεια και το λογικό του ανθρώπου, διακήρυξε ότι ο άνθρωπος δεν είναι σκουλήκι που σέρνεται στα απορρίματα, αλλά το ανώτερο δημιούργημα της φύσης, που είναι ικανό να γίνει κυρίαρχος και ρυθμιστής των δυνάμεών της. Ο υλισμός καλλιεργεί τη βαθύτατη πίστη στη δύναμη της γνώσης, στο λογικό του ανθρώπου, στην ικανότητά του να αποκαλύπτει τα μυστικά του γύρω μας κόσμου, στην ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει ένα λογικό και δίκαιο κοινωνικό σύστημα.
Οι κήρυκες του ιδεαλισμού συχνά συκοφαντούν τον υλισμό, παριστάνοντας τον σαν μια ''ζοφερή και βαριά κοσμοθεωρία που μοιάζει με βραχνά'' [Ου.Τζέιμς]. Στην πραγματικότητα ίσα ίσα η ιδεαλιστική φιλοσοφία, ιδιαίτερα η σύγχρονη, περιβάλλεται με ζοφερές αποχρώσεις. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός που αρνείται τη γνωστική ικανότητα του λογικού και διακηρύχνει τη δυσπιστία στην επιστήμη. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός που υμνεί τη λατρεία του θανάτου. Δεν είναι ο υλισμός, αλλά ο ιδεαλισμός ήταν και είναι η ιδεολογική βάση για τα πιο σιχαμερά γεννήματα του αντιανθρωπισμού : των φυλετικών θεωριών και του φασιστικού σκοταδισμού.
Ο φιλοσοφικός ιδεαλισμός δε θέλει να παραδεχτεί την ύπαρξη του γύρω μας υλικού κόσμου, τον αρνείται, τον χαρακτηρίζει ανύπαρκτο, και σκιαγραφεί αντί γι' αυτόν έναν επινοημένο, άυλο κόσμο.
Ο υλισμός αντίθετα, δίνει μια αληθινή εικόνα του κόσμου χωρίς καμία ξένη προσθήκη με τη μορφή πνευμάτων, θεού που δημιούργησε τον κόσμο κλπ. Οι υλιστές δεν περιμένουν βοήθεια από υπερφυσικές δυνάμεις, πιστεύουν στον άνθρωπο, στην ικανότητά του να μετασχηματίζει τον κόσμο με τα ίδια του τα χέρια και να τον κάνει άξιο του. Ο υλισμός, στην πιο βαθιά του ουσία, είναι αισιόδοξος, υποστηρίζει τη ζωή, είναι μια φωτεινή κοσμοθεωρία, δεν έχει καμιά σχέση με την απαισιοδοξία και τον ''παγκόσμιο πόνο''. Γι' αυτό ο υλισμός κατά κανόνα είναι η κοσμοθεωρία των πρωτοπόρων κοινωνικών ομάδων και τάξεων.
Πηγή : ''Οι βάσεις του Μαρξισμού - Λενινισμού'' [ συλλογικό], Εκδόσεις ''σύγχρονη επιστήμη''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου