Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Μεγάλη Έκρηξη: Ενας σύγχρονος κοσμογονικός μύθος (ΙΙ)

Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, σχεδόν στο σύνολό της, έχει αποδεχτεί σαν γεγονός τη δημιουργία του Σύμπαντος στο απόμακρο παρελθόν. Δεκάδες συγγραφείς κ δημοσιογράφοι επαναλαμβάνουν επί δεκαετίες μία απ’τις πιο μεγάλες ανοησίες της επιστήμης, με την «ασφαλιστική» κάλυψη των κορυφαίων φυσικών κ αστρονόμων.
Ας δούμε όμως λίγο προσεχτικά τα συμπεράσματα που προκύπτουν απ’τα τρία «επιστημονικά» άρθρα που ανέφερα στο Ά μέρος. Στο πρώτο Άρθρο θεωρούμε δεδομένο οτι μια Μεγάλη έκρηξη δημιούργησε το σύμπαν κ στη συνέχεια αναρωτιόμαστε τι μπορεί να προηγήθηκε αυτής της γενετήσιας έκρηξης (Τι συνέβη πράγματι πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη; ).
Αρχικά να αναφέρουμε οτι το άρθρο αυτο θεωρεί την αφθαρσία της ύλης κ την αιωνιότητα του σύμπαντος ως  τακτικό ελιγμό. Συγκεκριμένα αναφέρει : «Ένας τακτικός ελιγμός συνίσταται στο να ισχυριστούμε ότι το σύμπαν δεν είχε αρχή, ότι υπάρχει αιώνια.».  Στη συνέχεια αναφέρει «το σύμπαν πράγματι εμφανίστηκε με μια Μεγάλη Έκρηξη, πριν από 15 δισεκατομ. χρόνια.» καθορίζοντας έτσι την ηλικία του.  Βέβαια η επίσημη Ορθόδοξη εκκλησία μας λέει πως το σύμπαν είναι 7.525 ετών, το ημερολόγιο των Μάγια μας δίνει ένα λιγάκι διαφορετικό νούμερο, αυτές όμως είναι θρησκείες δεν βασίζονται οι υπολογισμοί τους σε έγκυρες επιστημονικές θεωρίες.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος δίνει την απάντηση στο τι συνέβη πρωτύτερα της Μ. Εκρηξης. Μας λέει οτι το ζήτημα αυτο είχε απαντηθεί απ’τον Αυγουστίνο, έναν άγιο της Χριστιανικής Εκκλησίας που έζησε τον 5ο αιώνα. Αυτός ισχυρίστηκε οτι το σύμπαν «δεν δημιουργήθηκε εν χρόνω αλλά μετά του χρόνου. Μάλιστα χαίρεται που : η σύγχρονη επιστήμη έχει καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με τον Αυγουστίνο,.. κ που η φυσική προβλέπει ότι ο χρόνος δεν εκτείνεται σ’ ένα αιώνιο παρελθόν.
Έπειτα, βάζοντας την περιβόητη κβαντομηχανική στο παιχνίδι μας ενημερώνει ότι : Τα κβαντικά γεγονότα συμβαίνουν στην κλίμακα των ατόμων κ των μορίων, καταργούνται εκεί οι συνήθεις κανόνες της κοινής λογικής περί αιτίου κ αποτελέσματος. Ο κανόνας του νόμου αντικαθίσταται από ένα είδος αναρχίας ή χάους, κ τα πράγματα συμβαίνουν αυθόρμητα. Σωματίδια ύλης μπορούν να εμφανιστούν απροειδοποίητα, κ να εξαφανιστούν το ίδιο αιφνιδιαστικά. Στην ουσία καταρρίπτει την αιτιοκρατία, υποστηρίζει οτι στο σύμπαν επικρατεί αναρχία κ χάος, οτι σωματίδια μπορούν να κάνουν αυθόρμητα οτι θέλουν υπερβαίνοντας τους νόμους της φυσικής κ φυσικά διευκρινίζει οτι όλα αυτά δεν αποτελούν μια αντίληψη «αφύσικη ή αντιεπιστημονική… δεν επρόκειτο για υπερφυσικό γεγονός».

Στο δεύτερο άρθρο (Η δημιουργία του σύμπαντος απ’το τίποτα) τα πράγματα είναι πιο απλά. Εδώ έχουμε ξεκάθαρα έναν «επιστήμονα» ο οποίος σαν μικρο παιδί αρνείται να δεχτεί οτι το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε κ μας παρακαλεί να μην τον αναγκάσουμε να κάνει μια τέτοια παραδοχή γιατί μάλλον δεν θα την αντέξει ψυχολογικά. «Υπάρχει άραγε κάποια ελπίδα για επιστημονική περιγραφή της δημιουργίας του σύμπαντος;  Θα πρέπει να αναγκαστούμε να πιστέψουμε είτε ότι το Σύμπαν είναι αιώνιο;» Αναρωτιέται ο  Alan Guth.
Cosmology_of_Democritus
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στον Alexander Vilenkin ο οποίος Πρότεινε ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε με κβαντικές διαδικασίες «κυριολεκτικά απ’το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά κ την απουσία ΧΩΡΟΥ κ ΧΡΟΝΟΥ. Πολύ απλά εδώ καταργήσαμε την υλη, το χώρο κ το χρόνο για να οδηγηθούμε τελικά στο απόλυτο κενό (που παραχωρεί πλήρη ελευθερία κινήσεων στο Δημιουργό). Έτσι, το άρθρο καταλήγει λέγοντας: ο Vilenkin απέδειξε ότι η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι πλήρως ορισμένη μαθηματικά κ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν το σημείο εκκίνησης στις θεωρίες της δημιουργίας του σύμπαντος. Ουδέν σχόλιο!
Το τρίτο άρθρο δεν κάνει τίποτα παραπάνω απ’το να εκφράσει μαθηματικά τα οσα υποστήριξαν τα προηγούμενα δυο. Έτσι με τη βοήθεια των αριθμών μας παρουσιάζει ενα ημερολόγιο του σύμπαντος που είναι σαφώς πιο επιστημονικό απ’το ημερολόγιο των Μάγια. Ύστερα επικαλείται τη βοήθεια της τεχνολογίας για να μας προσφέρει ενα βίντεο για τη δημιουργία του σύμπαντος ωστε να κατανοήσουμε καλύτερα (οπτικά) την περίπλοκη επιστημονική θεωρία της Μεγάλης έκρηξης.

Οι επιστήμονες που υπεράσπισαν αυτή την αστήριχτη θεωρία, η οποία μπάζει απο παντού, παραβίασαν συστηματικά το αξίωμα για την αρχή διατήρησης της ενέργειας κ άνοιξαν τις πύλες στον παραλογισμό. Περιφρόνησαν την φιλοσοφία κ τη δημιουργική σκέψη χιλιάδων στοχαστών κ φιλοσόφων. Επέμειναν, πρόβαλαν προκλητικά κ διατήρησαν μακροχρόνια μία αντι-επιστημονική ιδέα, ένα παραλογισμό, χωρίς αίσθηση σεβασμού της νοημοσύνης των ανειδίκευτων.
Αρνούμενοι να δεχτούν την ανυπόστατη βάση της θεωρίας τους κ για να αντικρούσουν τα επιχειρήματα των διαφωνούντων οδηγήθηκαν στο παρερμηνεύουν διαρκώς δεδομένα ερευνών κ να πλάθουν συνεχώς άλλες θεωρίες που δήθεν τους επιβεβαίωναν (θεωρίες για σκοτεινή ενέργειααντι-ύληπληθρωριστικό σύμπαν, διαστολή του χώρου κλπ). Υπήρχαν αμέτρητες παρατηρήσεις κ πληροφορίες που πρόδιδαν τη λάθος κατεύθυνση των ερευνών τους για να τους ταρακουνήσουν κ να αποφευχθούν τα θεωρητικά αδιέξοδά στα οποία υπέπεσαν. Ομως για πολλοστή φορά έλειψε η παρρησία κ έλαμψε η υπεροψία.
article-1052354-02839BA700000578-282_634x423Καταλήγοντας παραθέτω απόσπασμα απο ενα κείμενο του Ευτύχη Μπιτσάκη (Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, Θεωρητική Φυσική κ Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Παρισιού, διδάκτορας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII κ διδάκτωρας Επικρατείας της Γαλλίας)
.

Μεγάλη Έκρηξη: Ενας σύγχρονος κοσμογονικός μύθος;

Σύμφωνα με την υπόθεση της Μεγάλης Εκρηξης το Σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 15 περίπου δισ. χρόνια από μια μεγάλη έκρηξη από μια «σημειακή ιδιομορφία» μηδενικού όγκου κ έκτοτε διαστέλλεται δημιουργώντας τον χώρο. Η υπόθεση αυτή παρουσιάζεται από ειδικούς, εκλαϊκευτές, ΜΜΕ, ως επιστημονική αλήθεια κ- συνεπώς- το πρότυπο της Μεγάλης Εκρηξης ως το πραγματικό πρότυπο του Σύμπαντος.
Αλλά κάθε φαινόμενο γίνεται κάπου (εν χώρω) κ κάποια χρονική στιγμή (εν χρόνω). Η Μεγάλη Εκρηξη, αντίθετα, αν καταλαβαίνουμε τι λέμε, έγινε στο πουθενά κ στο ποτέ…. Χωρίς να έχω το δικαίωμα να ισχυριστώ ότι όλοι οι κοσμολόγοι είναι υπέρ της Δημιουργίας, οφείλω να σημειώσω ότι η προηγούμενη παραδοχή ταυτίζεται με την άποψη του ιερού Αυγουστίνου, κατά την οποίαν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, ουχί εν χώρω κ χρόνω, αλλά μετά του χώρου κ του χρόνου. Πέρα όμως από την ομοιότητα, η παραδοχή αυτή αντιφάσκει όχι μόνο με τις απόψεις των Προσωκρατικών κ ειδικά του Αριστοτέλη, αλλά κ με την ειδική θεωρία της Σχετικότητας.
Πριν απ’την Εκρηξη λοιπόν η ύλη υπήρχε στο πουθενά, καθ΄ ότι το σημείο μηδέν ορίζεται σε σχέση με τον ανύπαρκτο περιβάλλοντα χώρο, σε άπειρη πυκνότητα κ άπειρη θερμοκρασία. Ποιο φυσικό νόημα μπορούν να έχουν αυτές οι δύο αποφάνσεις; Το άπειρον είναι έννοια δυναμική. Δεν υπάρχει μέτρον του απείρου. Αν επιχειρήσουμε να ορίσουμε κάποιο σχετικό μέτρο, αυτό θα συνιστούσε την άρνηση του απείρου.
Η Εκρηξη δεν έγινε λοιπόν εν χώρω κ χρόνω, όπως κάθε φυσικό φαινόμενο. Έγινε στο πουθενά κ στο ποτέ. Η ύλη  υπήρχε στο πουθενά. Μετά την Εκρηξη το «Σύμπαν» διαστέλλεται (πού διαστέλλεται;) δημιουργώντας τον χώρο κ τον χρόνο. Συμπέρασμα: κ οι τέσσερις βασικές παραδοχές του κυρίαρχου σήμερα κοσμολογικού προτύπου στερούνται φυσικού νοήματος. Το σημερινό κυρίαρχο πρότυπο είναι ένα οιονεί μεταφυσικό πρότυπο.
Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι οι Πυθαγόρειοι, έγκλειστοι στον αφηρημένο κόσμο των μαθηματικών, πίστεψαν πως οι μαθηματικές κατασκευές τους αντιστοιχούσαν στον πραγματικό φυσικό κόσμο. Η παρατήρηση του Σταγειρίτη θα ταίριαζε κ για τους οπαδούς του Βig Βang. Αλλά εδώ, εκτός απ’τις αντιφάσεις που σημειώσαμε, ανακύπτει κ ένα μαθηματικό εμπόδιο. Οι εξισώσεις της βαρύτητας του Αϊνστάιν δεν λύνονται στο σημείο μηδέν, που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει την απαρχή του χώρου. Λοιπόν; Λοιπόν αναζητήθηκε απο τους υποστηριχτές της θεωρίας Βig Βang μια οδός διαφυγής: δεν μπορούμε να μάθουμε ποτέ τι συνέβη στο σημείο μηδέν κ στον χρόνο μηδέν. Αρχίζουμε τοτε να περιγράφουμε την εξέλιξη του «Σύμπαντος» 10 δευτερόλεπτα μετά την Απαρχή. Ετσι, λύνεται κατά κάποιον τρόπο η μαθηματική δυσκολία, όλα τα άλλα όμως παραμένουν: απουσία χώρου κ χρόνου, διαστολή στο πουθενά, αδυναμία να μάθουμε τι υπήρχε πριν απ’την Εκρηξη. Επιπλέον: η ύλη (την έχουν λέει υπολογίσει, 10 gr) υπήρχε πριν απ’την έκρηξη; Αν ναι, τι συνέβη κ εξερράγη; Αν δεν υπήρχε, τότε δημιουργήθηκε μετά του χώρου κ του χρόνου;
Η θετικίζουσα συλλογιστική των οπαδών του Βig Βang απαντά ότι τα ερωτήματα αυτά στερούνται νοήματος κ ότι το κυρίαρχο πρότυπο «είναι το καλύτερο της Αγοράς» (κ εδώ αγοραία κριτήρια;). Αλλά τα ερωτήματα αυτά είναι ερωτήματα φυσικά κ όχι μεταφυσικά. Οι υπεκφυγές δεν συνιστούν απαντήσεις. Δεν θα μάθουμε λοιπόν ποτέ τι έγινε στο Μηδέν, ή έστω πριν απ’τον χρόνο Πλανκ. Αλλά κ τα λεγόμενα πληθωριστικά πρότυπα, ενώ επιχειρούν να ενέσουν φυσικό περιεχόμενο στις υποθέσεις τους (π.χ. ανάδυση ύλης απ’το κβαντικό κενό, το οποίο δεν είναι «κενό»), υπονομεύονται επειδή προϋποθέτουν απρόσιτες φυσικές καταστάσεις κ διεργασίες.
Tο πρότυπο της Μεγάλης Εκρηξης είναι απλώς μια μαθηματική-ιδεολογική κατασκευή; Πώς θα κριθεί η αλήθεια μιας θεωρίας; Η υπόθεση του Βig Βang δεν είναι ούτε επαληθεύσιμη ούτε διαψεύσιμη. Συνεπώς δεν είναι καν επιστημονική υπόθεση.
Το Big Bang απαιτεί στο Σύμπαν Ομοιογένεια κ ισοτροπία στην κατανομή της ύλης. Η υπόθεση είχε ήδη αμφισβητηθεί απ’τον Αμπαρτσουμιάν (τον «μπουλντόζα της κοσμολογίας»). Τα σημερινά παρατηρησιακά δεδομένα αποκαλύπτουν μια άκρα ετερογένεια: Τεράστιες «πίτες» ύλης, μήκους δισεκατομμυρίων ετών φωτός περιβαλλόμενες από αχανείς εκτάσεις κενού. Αλυσίδες πλάτους δισ. ετών φωτός. Ιεραρχική κατανομή γαλαξιών, κ.λπ. Αλλά η ομοιογένεια αποτελεί βασική παραδοχή του Βig Βang.
Τα Κβάζαρς είναι εξαιρετικά φωτεινά αντικείμενα, με ισχυρή μετατόπιση προς το ερυθρό. Η ανακάλυψή τους θεωρήθηκε περίπου απόδειξη του Βig Βang. Αλλά σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Ηalton Αrp, τα κβάζαρς δεν βρίσκονται στις εσχατιές του ουρανού. Τα κβάζαρς εξακοντίζονται με τεράστιες ταχύτητες απ’την καρδιά γαλαξιών, είναι πιο πολλά γύρω από γαλαξίες κ συνδέονται με γαλαξίες με γέφυρες ύλης. Αλλο ένα από τα θεμέλια του προτύπου φαίνεται να κλονίζεται. 
 Κατά τον Αλφβεν (βραβείο Νομπέλ) η υπόθεση του Βig Βang είναι ένας ωραίος μύθος


Από   ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ https://epikuross.wordpress.com/2014/08/04/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AE-%CE%BC%CE%AE%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF-2/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ουσία και αντικείμενο της μαρξιστικής φιλοσοφίας

 του Παναγιώτη Γαβάνα Ένα από τα βασικά ζητήματα που είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστεί στην αρχή αυτής της σειράς άρθρων που παρουσιάζουμε ανα...